Welkom in mijn wazige wereld

Stil….. zo stil, eerst alleen mijn tranen die ik op mijn broek hoor vallen en dan komen de hevige snikken en snotters erbij. Voor de eerste keer na Hermans overlijden heb ik echt hard gehuild. Woensdag kwam Brenda de foto’s, genomen op Hermans afscheid, brengen en vandaag heb ik ze in alle stilte gekeken. Heel even had ik het gevoel en besef dat Herman nu echt niet meer bij ons is en van wat er nu eigenlijk allemaal is gebeurd. Dat hele korte momentje van besef bracht een enorm waterval van tranen teweeg. De foto’s zijn zo mooi, alles zeggend maar vooral ontroerend. De enorme belangstelling van iedereen die dag, de prachtige bloemen en alle details daar omheen. Stil ……… heel stil wordt je daar van, met alleen …… het geluid van verdriet.

Afgelopen dinsdag had ik een evaluatiegesprek met de speltherapeut en de psycholoog die Alex begeleiden. Dat was een kort gesprek. Al vond de therapeut wel dat Alex wat losser bij haar werd, is er uit de afgelopen sessies niets vruchtbaars gekomen. Alex is een heel gesloten meisje (goh van wie zou ze dat nou hebben) en er is moeilijk tot haar door te dringen. We hebben nog 3 speel sessies gepland en we hopen dat er dan meer te melden valt.

Op het werk was het deze week ook behoorlijk pittig. Er spelen een aantal dingen die mijn molentje op volle toeren laat draaien en dat is toch minder prettig voor mijn tanden (knarsen) en mijn nachtrust. Mede daarom heb ik mijn werktijden omgegooid zodat ik meer op het werk ben en ga dus nu maandag tot en met donderdag iedere ochtend naar kantoor. Zo kan ik wat meer dagelijkse werkzaamheden naar me toe trekken en zo hopelijk de mannen wat meer ontlasten!

De verbouwing gaat nu als een trein. Dat is het leuke nieuws van deze blog. Ze zijn begonnen met breken en het lijkt wel of ze met een bulldozer te keer zijn gegaan. Toen ik afgelopen woensdag het pand binnen liep viel mijn onderkaak op de plavuizen en sprongen mijn ogen aan veertjes hun kassen uit! Wow, sprakeloos, en ik ben niet snel met stomheid geslagen. De complete zolder was leeg, er staat geen muur meer overeind. Op de eerste verdieping is de lambrisering van alle muren gestript en ook de keuken ook totaal verdwenen. Beneden bij de balie stond ook een muur. Goed geraden, ook foetsie! Dus daar is de voortgang goed van te volgen.

Vandaag is er weer een nieuwe maand aangebroken. De schrikkelmaand, ik vind het meer een schrikmaand. Februari was altijd de mooiste maand van het jaar! De maand dat we elkaar officieel hebben leren kennen en dat we zijn getrouwd. We zouden dit jaar een groot feest geven omdat we een jubileum hadden van 5 jaar! Ook is het altijd de maand van de wintersport geweest. Standaard een week lang kompleet uit ons dak gaan en we geregeld vanuit de après-ski letterlijk naar het hotel hebben moeten kruipen. Maar ook de plaats waar Herman mij ten huwelijk heeft verteld. Vorig jaar hebben we er nog een mooie dag aan die maand toegevoegd. Ludo werd geboren op de 19de! Zo trots, een zoon en een stamhouder! Ons gezinnetje was nu echt helemaal kompleet. Dit zal wel een pittig maandje worden.