Welkom in mijn wazige wereld

Gruwel wat een K week! De week begon al met een lastige situatie op het werk. Daardoor een onrustig weekend gehad, veel nadenken en afwegen wat te doen. Een vreselijk gesprek moeten voeren, één van de geneugten van zelfstandig ondernemer zijn. Maar eens moet de eerste keer zijn, dus dat hebben we dan ook maar weer ervaren. Gelukkig stonden de mannen achter mij en zo is de situatie uiteindelijk opgelost.

Verder is er niet echt veel gebeurt. Alex gaat op en neer. Zo is ze het liefste meisje van de wereld, om na 10 minuten te veranderen in een mini monstertje wat je het liefst achter het behang plakt. Ze kan dan zo enorm lelijk doen en vreselijk brutaal, bah! En eigenlijk altijd op de momenten dat het bij mij niet zo handig uitkomt.

Ludo gaat nog steeds lekker. Hij is een makkelijk mannetje maar wel één met een bijzonder willetje….nu al. Dat belooft wat hahahaha. Hij zit fier overeind en klapt vrolijk in zijn handjes en heeft daar zelf de meeste lol om. Ook gaat er nu één armpje omhoog als er Hiep Hiep Hoera wordt geroepen.

Deze week is het definitief. Hermans auto gaat terug. Ik heb er veel moeite mee. Het is zo’n super auto en het was zijn grote trots. Maar het is belachelijk als ik er in zou blijven rijden. Hij kost bakken met geld en voor die paar kilometers die ik rij is dat pure onzin. Dus de knoop doorgehakt en, voor mij, een praktischere auto uitgezocht. Die heeft alleen een half jaar levertijd en dus krijg ik een voorloper. Maandag om 14 uur ga ik hem omruilen en ik denk dat ik maar een doos tissues meeneem.

Dat de auto weg gaat heeft er ook wel voor gezorgd dat ik veel verdriet heb, iedere keer weer een stukje van Herman die weg gaat. En dan 15 en 19 februari die steeds dichterbij komen. Alles bij elkaar een goede aanleiding om de waterlanders flink te laten stromen. En dat doen ze ook.