*14-02-2008*
Laatst vroeg iemand mij of ik nog steeds niet boos op Herman was geweest omdat hij ons zomaar in de steek had gelaten. Ik zei toen volmondig nee. Maar als ik nu aan mijn nachten denk is dat misschien niet helemaal eerlijk geweest.
Iedereen die de “Vaarwel Lieverd” heeft gelezen weet dat ik open sta voor het concept dat er meer is na de dood. Dat met het sterven van Herman, zijn energie blijft voortbestaan. Eerlijk gezegd ben ik daar wel naar opzoek. Noem het maar krampachtig vasthouden aan degene die je hebt verloren. Bevestiging zoeken naar waar je in gelooft.
’s Nachts als ik naar bed ga doe ik dat het meest. Dan lig ik mijn bed en kan ik zoals bijna iedere nacht de slaap niet vatten. Dan ga ik op een gegeven moment staren. Iedere vierkante centimeter van het plafond ben ik dan aan het inspecteren, alle geluidjes die zo normaal zijn voor het huis, onderwerp ik aan een analyse. Alles om maar het meest minuscule verschil te vinden als bevestiging dat Herman misschien een teken geeft. Dat hij echt bij ons is, ons in de gaten houdt en op ons past. Iedere nacht weer onderwerp ik de gehele slaapkamer aan een nauwkeurige controle. Er zal toch el een keer een teken komen? Is het misschien de bedoeling dat we die juist niet mogen zien? Of mogen we ze niet horen? Is het beter voor me om door te gaan zonder een teken, ook al verlang ik er zo naar.
En dan word ik dus eigenlijk wel een beetje boos. Maar niet op Herman. Maar meer op mijn onvermogen om dat soort signalen niet te kunnen zien, voelen of horen. Boos op het hiernamaals dat ze weer eens een keertje, naar mijn idee, in gebreken zijn gebleven. Dan val ik huilend en uitgeput in slaap.
Vandaag is het Valentijnsdag. Grappig de dag die we met ons ontmoeten en trouwen expres hebben gemeden. Wel stuurde we elkaar altijd een kaartje. Ik heb ze nog bewaard en net gelezen.
Vandaag, geen kaartje in de bus. Maar ik wilde toch mijn Valentijn iets vertellen. Ik heb de tekst van één van Hermans favoriete Armin van Buuren opgezocht en hieronder gezet. Ik vond het wel een mooie verwoording van één van mijn vele gevoelens.
World don’t turn around De wereld draait niet meer
Music make no sound Muziek maakt geen geluid
Where is sweetness found Waar vindt je de zoetheid
Where love is gone Als liefde weg is
Sun don’t come around De zon komt niet meer op
Don’t make a sound Maakt ook geen geluid
Where can love be found Waar kan je liefde vinden
If your hearth won’t feel Als je hart gevoelloos is
Shivers Rillingen
Up and down my spine Over mijn hele rug
Breaker Breker
Not on my mind niet in mijn hoofd
How could it end this way Hoe kon het zo eindigen
Don’t leave me, love me Laat me niet alleen, hou van me
Just a little bit longer Nog even iets langer
They don’t turn tonight Ze draaien niet vanavond
Morning don’t bring light Ochtend brengt geen licht
Where is sweetness found Waar vindt je de zoetheid
Where love is gone Als liefde weg is
Won’t you stay the night Blijf je niet vannacht
Let the truth shine bright Laat de waarheid stralen
Where can love be found Waar kan je liefde vinden
If your hearth won’t feel Als je hart gevoelloos is
Memories Herinneringen
Emotions that we share Emoties die we delen
Teardrops Tranen
Signing my face Tekenen mijn gezicht
How could it end this way Hoe kon het zo eindigen
Don’t leave me, love me Laat me niet alleen, hou van me
Just a little bit longer Nog even iets langer
How could it end this way? Hoe kon het zo eindigen?
Lieve schat,
Heb ik je vandaag al verteld hoe enorm veel ik van je hou???
Dikke kus,
Je Meisje
No trackbacks yet.