Welkom in mijn wazige wereld

In ieder gezin met kinderen komt het er een keertje van. Je kind te trainen om zindelijk te worden. Ook in dit gezin kwam deze episode aan de orde. Sterker nog dat is het al 2 jaar! Op goed advies van de “ouderen” onder ons, zijn wij met deze “natuurlijke” ontwikkeling begonnen toen Alex iets meer dan 2 was. Spelenderwijs met de billen op een potje en dan maar hopen dat er wat gebeurt. Ja, dan kan je dus lang wachten, want dat potje is dan leuk voor een seconde of 10, maar daarna is de lol eraf en het kind ook! Maar omdat de verhalen van vroeger, dat de kinderen met 2 jaar zindelijk waren gonzend in je achterhoofd hangen, laat je het niet bij één poging en probeert het vervolgens met frisse moed nog een aantal malen.

Die eindresultaten laten zich raden. Niets, er gebeurde gewoon niets. Ja frustratie tussen de oren van de ouders omdat ze denken dat ze van alles verkeerd doen. Dus dan gaan we maar eens kijken hoe het dan wel moet.

Google, internetpagina’s, tijdschriften en boeken vol over het wel en wee van de plassende peuter. Tips en trucs voor dummie ouders, alles hebben we door gesnuffeld en bestudeerd. Afijn toen Alex 3 jaar was vonden wij het wederom toch wel eens tijd worden dat deze dame in wording haar plasje en drukje maar eens op een potje moest gaan doen.

Alex is natuurlijk het school voorbeeld, dat een garnaal ook een kop heeft en dat koppigheid absoluut iets is wat in de genen zit en er echt met geen moker uit is te slaan. Dus toen wij met het potje aankwamen werd dat allerminst op prijs gesteld. Stampend, luid schreeuwend (als je het niet hysterisch krijsen zou noemen) rende ze de andere kant op en weigerde in alle toonaarden mee te werken aan ons plannetje. Jammer dan.

Wij zo sterk voorbereid als we waren hebben er toen echt de volledige trukendoos op los gelaten. Voor ieder potbezoek met als eindresultaat een druppel plas werden cadeautjes beloofd, we hebben door het hele huis op de meest onmogelijke plaatsen stickers toegestaan omwille van die druppel urine. Potjes met een tentje erom heen vanwege de privacy, potjes in het geel, roze en blauw, ja zelfs een potje dat een muziekje ten gehore brengt wanneer deze gevuld wordt met whatever….. Vijf boeken, ellen lange internetpagina’s en smeekbedes aan de Super Nanny om ons te helpen, niets heeft mogen baten.

Ja toen kwam Herman te overlijden en was het geboekte resultaat van één keer per week een geforceerde druppel natuurlijk direct verdwenen. Daar komt nog bij dat wanneer de kinderen 4 jaar worden ze naar de basisschool moeten gaan en ze daar toch echt niet willen dat de kleuters nog voorzien zijn van een luiertje. De tijd voor Alex begon toch wel enorm te dringen. Goed in Alex geval en in overleg met haar school was er enorm veel begrip voor de situatie en zou het voor haar geen probleem zijn. Dat regelen we wel hoor, maakt u maar geen zorgen!

Nou dat maakte me ik dus wel, want ook ik heb als ouder wel mijn trots en zag de zindelijkheid van mijn tuttie als mijn falen!

Dus weer de trukendoos open, en warempel, dit keer viel mevrouw wel voor de cadeautjes. Jeetje dat heb ik geweten. Als een kind door heeft hoe iets werkt, maken ze daar ook ten volste gebruik van. Laten we het erop houden dat een jaar langer in de luiers zeker weten goedkoper had geweest. Maar het resultaat begon erop te lijken. Al wilde ze iedere keer na het deponeren van een plas wel direct haar luier weer om, deed ze het in ieder geval op haar potje. HA 1-0 voor Die Mamma!!! (of gezien de cadeautjes toch niet?)

Zo hebben we dit ritueel een flink aantal weken volgehouden en ineens, spontaan, als donderslag bij heldere hemel gebeurde het. Geen luier meer om willen en de hele dag droog! Dit doet ze nu al 2 weken en op één heel klein ongelukje na is ze dus dag en nacht droog! Mijn kanjer!!!! Moraal van dit verhaal? Boeken, tijdschriften en andere schriftelijke adviezen zijn allemaal erg mooi en kunnen een geweldige tool zijn, maar onthoudt altijd, dat ieder kind anders is en er eigenlijk niet één boek is waarin een vergelijkbaar kind als de jouwe staat beschreven.

Dat boek schrijf je namelijk zelf!!