Welkom in mijn wazige wereld

Loslaten
Ik worstel de laatste tijd steeds meer met het overlijden van Herman. Ik heb steeds meer moeite met het verlies en met de daarmee gepaarde emoties. Ik zit op slot. De afgelopen tien maanden door denderen hebben daar geen goed aangedaan. Sterker nog, die hebben er juist voor gezorgd dat ik mijn gevoel kwijt ben. Het tonen van emoties was de afgelopen maanden niet mogelijk. Niet omdat ik dat bewust niet wilde, maar onbewust heb ik ze op een zijspoor gezet om zo te kunnen doorgaan met alle zaken die moesten gebeuren. De kinderen, het huis maar zeker ook de zaak. Ook omdat ik niet het type ben die in een hoekje wil wegkwijnen en omdat ik van huis uit een stoer wijf ben. Daar sta ik nu met mijn enorm grote waffel. Al die stoerheid en uiterlijk schijn zorgen nu voor een confuus hoofd die de weg naar verdriet maar moeilijk kan bewandelen. Gewoon omdat ik het al die maanden onbewust heb weg gestopt.

Gelukkig ben ik niet van het pad af en had in de gaten dat het niet lekker liep dus heb ik hier en daar eens wat informatie ingewonnen en heb ik eens was research werk verricht. Conclusie is dat ik nog niet heb geaccepteerd dat Herman is overleden, of anders gezegd, ik kan Herman niet loslaten. Loslaten……..maar hoe moet ik dat nu in vredesnaam doen?

 Wat is loslaten??? Tijdens wat speurwerk op het net heb ik een aantal dingen gevonden.  Een aantal punten wat loslaten niet en een aantal punten die het wel inhoud. Ik wil het graag met jullie delen, het gaat namelijk niet alleen op voor mijn eigen loslaat proces, maar zeker ook voor andere vormen van loslaten.  Iedereen die het leest zal er wellicht iets mee kunnen. Ik moet toegeven dat ik er wel wat mee kan. Al blijft het in schrift lezen toch een wezenlijk verschil met het daadwerkelijk toepassen in je leven.

Voor ons is loslaten hetzelfde als vergeving namelijk de bereidheid pijnlijke dingen uit het verleden los te laten, de keus om geen waarde meer toe te kennen aan haat, wrok, verdriet of woede, het loslaten van het verlangen anderen en ons Zelf pijn te doen om iets wat al ver in het verleden ligt. Vergeving op deze manier is een grote stap naar innerlijke vreugde en opent de weg naar ons waarlijke Zelf.
Haat en wrok gevoelens blokkeren deze weg en daarmee doen we ons zelf tekort als we niet loslaten/vergeven. Loslaten impliceert niet dat je alles wat anderen je aangedaan hebben, of ons is overkomen maar vergeet en goed vindt. Vergeving geeft vooral de kracht je zelf te bevrijden van angst, woede, verdriet, wrok, haat en pijn.

Wat loslaten niet is:

• Loslaten is niet vergeten of ontkennen wat er gebeurd is.
  Loslaten is niet de gevolgen bagatelliseren.
• Loslaten is niet jezelf vernederen.
• Loslaten is niet ontkennen dat je gekwetst en beschadigd bent.
• Loslaten is niet een zwaktebod.
• Loslaten is niet jezelf ongelijk geven.
• Loslaten is niet het maar eens zijn met wat iemand deed of juist naliet.
• Loslaten is niet het goed praten van verkeerd gedrag.
• Loslaten is niet “het” maar goed vinden.
• Loslaten is niet zeggen dat het niet meer uitmaakt.

Wat loslaten wel is:

• Loslaten is onvoorwaardelijke liefde voor Jezelf
• Loslaten is jezelf bevrijden van angst, woede, wrok, haat en pijn.
• Loslaten is machteloosheid toegeven.
• Loslaten is de situatie voor jezelf zo goed mogelijk maken.
• Loslaten is groeien en kiezen voor leven in het nu.
• Loslaten is afstand nemen.
• Loslaten is de verantwoording nemen voor je eigen geluk.
• Loslaten is besluiten geen slachtoffer meer te zijn.
• Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.
• Loslaten is alle hoop op een beter verleden laten varen en besluiten gelukkig te zijn.

Vergeven en daarmee loslaten is zo ongeveer het moeilijkste wat er op de wereld is. Loslaten begint met de bereidheid los te willen laten. Dat klinkt zo eenvoudig maar dat is het absoluut niet. Ons ego houdt ons constant voor dat het gezond is om iemand die ons diep gekwetst heeft te straffen door die persoon onze liefde te onthouden. Het ego vertelt ons dat het beter en vooral veiliger is te haten dan lief te hebben. Liefhebben maakt je immers zo enorm kwetsbaar.
Daarmee wordt niet vergeven bijna het straffen van jezelf…
Ieder mens heeft liefde nodig en diezelfde liefde onthouden we ons puur en alleen om het feit dat we bang zijn voor de pijn die liefde (wederom) wellicht kan gaan geven. Als we niet loslaten dan oefent wat we meegemaakt hebben een vorm van “macht” uit in onze gedachten. Het spookt door je hoofd en vertroebelt je huidige wezen. Omdat je jouw eigen gedachten en emoties maakt sta je het toe dat gebeurtenissen je in hun greep houden. Daar kan je onmogelijk gelukkig van worden. Het krachtigste medicijn voor al je ellende is loslaten.

En terwijl ik het schrijf, terug lees en weer lees denk ik……..Ik heb nog een lange weg te gaan…..