Welkom in mijn wazige wereld

Vandaag had ik een helder inzicht. Nu heb ik die vaker, in mijn ogen dan en eerlijk gezegd boeit het me weinig of mensen dit inzicht met me delen. Maar ik wil mijn inzichten wel delen dus dender ik ze gewoon op de digitale snelweg voor anderen om te verorberen of uit te kotsen. Whatever it may be.

Getriggerd door de dood van MJ waarschijnlijk, zat ik vanavond te resumeren over het gevoel wat de dood met een mens doet. Maar dan wel de dood die men ervaart wanneer een geliefde heengaat. Niet die van een verre oom of vage kennis. Nee de dood die je ervaart wanneer er een echte geliefd persoon heengaat. Nu ben ik niet de persoon die alle wijsheid in pacht heeft, maar ik vind mezelf wel een aangewezen persoon die daar een inzichtelijk oordeel over mag vellen. Zeker omdat ik anderhalf jaar geleden mijn man, maatje en zeker grote liefde ben verloren.

De beleving van het heengaan van een geliefde is eigenlijk prachtig! En zo heb ik met één zin waarschijnlijk hele volksstammen op de achterste benen. In de trend van, hoe kan je dat nu zeggen. Wel gewoon…..Het heengaan van een geliefde is prachtig!!! Ik durf zelfs te beweren dat de mensen die het beleven weten wat ik bedoel. Laat mij een poging doen dit uit te leggen.

Wanneer je een persoon hebt in je leven waar je van houdt en dan bedoel ik dus echte liefde, dan is de dood een toevoeging op die belevenis van liefde. Ervan uitgaande dat de dood op natuurlijke wijze geschiet. Dus niet in het geval van moord of ongeval. Maar wanneer de dood intreedt aan de hand van, een door de natuur bepaalde gang. Ziekte, hartfalen, hersenbloeding etc. De nacht dat Herman stierf en ik zijn hand vast had toen hij zijn laatste adem uitblies, was dat een moment van intimiteit die niet te vergelijken is met welke intimiteit dan ook. Het moment van heengaan, het moment dat hij dus letterlijk het leven liet, was heel intiem. Zo intiem dat je een liefde ervaart die je later veel bewuster liefde kan laten ervaren dan ooit te voren. Dat moment, die waarschijnlijk in letterlijke tijd een seconde of 5 duurde had een impact van jaren.…De intensiteit van het gevoel van liefde was zo sterk dat je NOOIT zal vergeten wat liefde is!

Prachtig!! Liefde ervaren met die intensiteit, dat je het nooit vergeet, maakt de ervaring een belevenis van ongekende magnitude. Ik kan dus met alle stelligheid beweren, dat door de dood van Herman ik een ervaring heb gehad in de liefde waar ik nu zo intens van geniet, dat het mij laat stralen, door wolken laat zweven, mij meters boven de grond laat wandelen en letterlijk mijn leven en omgeving laat bloeien met de prachtigste bloemen en de stralende zonnestralen en het sprankelende zilveren sterrenlicht.

Het ervaren van de dood op dit niveau, maakt de beleving van liefde onuitspreekbaar intens en puur zoals ik die nooit had kunnen ervaren zonder de dood.

Herman…..jouw dood was niet zomaar en zeker niet voor niets. Je hebt mij geleerd te ervaren wat echte liefde is en deze in al zijn puurheid te herkennen en weer te kunnen herbleven. En dat is wat ik op dit moment in alle hevigheid doe. Liefde voelen, proeven, ruiken en ervaren, in de puurste vorm…..

Dit is echt werkelijk PRACHTIG!!! Ik ben je hier eeuwig dankbaar voor…..

AnnR * 27 Juni 2009