Welkom in mijn wazige wereld

01-05-2009

Men nemen een stuk grond, net buiten Parijs. We zetten er een aantal schattige Disney gebouwtjes op en je voorziet al deze zoetsappigheid van een paar grappige ronddraai dingetjes die we vervolgens attracties noemen. Dan laat je er een stel benedenmaatse randdebielen in een pluche pak rondrennen en completeert het hele gebeuren van een irritant muziekje, vervolgens wacht u geduldig tot de Nederlandse mei vakantie. Et voila, Euro Disney op zijn kaasbest!

Ontbijten gaat in de Disney hotels op gezette tijden. Wij dienen om 09.45 uur aan te treden. Buiten op weg naar de ontbijtzaal is het grijs, grauw en het waait hard. Maakt niet uit, zolang het droog blijft zijn we niet te stuiten. Daar aangekomen mochten we in een lange rij wachtende hongerige voornamelijk Nederlandse parkbezoekers plaats nemen. Een rij, iets wat bij Ann over het algemeen de meest enge en nare neveneffecten teweeg brengt. Maar vandaag, nog nagloeiend op de voorgaande dag, deerde het me niet en wacht ik geduldig met de meute tot we ons langs de lang gerekte, maar wel beperkte keuze van het ontbijtbuffet mogen begeven. Ik hou niet zo van ontbijt, ik krijg nooit wat door mijn keel, zo vlak na het wakker worden is een kop koffie het enige goed wat ik nuttig (en een peuk natuurlijk), maar op vakantie is er iets dat mij hongerig maakt en ik verlang naar vers geurende croissants, licht bruin afgebakken harde broodjes, verse jus d’orange en een heerlijke kop dampende cappuccino. Waarschijnlijk komt het omdat ik het zelf niet klaar hoef te maken. Noem me maar een luie vakantie ontbijter. Helaas wordt mijn ergernis vrijwel direct op de proef gesteld wanneer we onze vers gescoorde maaltijd aan het nuttigen zijn. Nog geen 5 meter verderop zat een stel een complete lunch te smeren, van die types die voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten en te belazert zijn om een lunch te kopen. Helaas ging het hier niet om een gezin met kinderen, nee het waren volwassen exemplaren zonder het toegevoegde grut…….

Op naar het park, vandaag stonden de Disney Studio’s op het programma. In dat gedeelte van Euro Disney zijn veel shows en voorstellingen en een wat minder aantal attracties voor de kleintjes. We gingen een studio in om naar een, volgens het programmaboekje, grappige voorstelling te gaan bekijken. Een kwartiertje wachten….. ok dat gaat dan nog net. Eenmaal binnen begint Ludo luid te krijsen en is met geen mogelijkheid, fles, kaakje of spekkie te sussen. Na de nodige sssst-en en stil te hebben gehoord rest mij niets anders dan de schreeuwer op te pakken en mee naar buiten te nemen. Altijd fijn om als moeder met een hysterisch kind het pand te moeten verlaten en iedereen je vol afschuw nakijkt. Ik ben de rest van de durende voorstelling bezig geweest om hem stil te krijgen en toen de de Vriesjes terug kwamen zat meneer zeer schijnheilig met een grote grijns ze tegemoet te lachen……

Op naar de volgende attractie, de vliegende tapijtjes. Daar aangekomen bedroeg de wachttijd slechts 50 minuutjes. Weer een andere attractie 60 minuten. Uiteindelijk gingen we dan maar met de Studiotrein een ritje maken door de studio’s. Ik weet van voorgaande keren dat dit best een leuke rit is, langs decoren en door de studio’s heen. Een ritje van ongeveer een half uur, wacht tijd ook een half uur, althans volgens de bordjes. Wat ze alleen vergeten waren te vertellen was dat rond lunchtijd de Fransen een uiterst strikte leefregel hebben en die is dat alles doucement dient te gaan. En wat wil nu ons toeval? Het was lunchtijd! De rij wakkert aan en we zien eindelijk na ongeveer drie kwartier een treintje aankomen. Gelukkig we gaan weer dacht ik nog. Maar Frankrijk zou geen Frankrijk heten als ze zich niet aan hun eigen regels zouden houden en ze stuurde de lege trein, goed voor een kwartier aan wachtende mensen, retour remise.

Mijn humeur begon behoorlijk te verzuren evenals mijn armen die na 45 minuten jongleren met een knulletje van 13 kilootjes afgewisseld door een meisje die vervolgens even bij mammie in op haar schouders wilde zitten. Helaas hebben de Fransen een klein organisatorisch foutje begaan bij het ontwerp van het park en de inrichting van de attractie wachtrijen. De wachtende slachtoffers dienen namelijk de karretjes, buggy’s en andere aanverwante vervoersmiddelen voor de kleine mede mens, voor de wacht rij te parkeren. Hadden die ongelofelijke stokbrood vreters dit nu NA de wacht rij gedaan, dan had dit een hoop ouders behalve ergernis ook nog eens een hernia , spit en krampende armspieren bespaard.

Dan gebeurt er iets waaruit blijkt dat wij Nederlanders een stuk inventiever zijn dan onze Franse zuiderburen. Door de enorme massa wachtende mensen kruipt op slinkse en uiterst flexibele wijze een klein joch onder de heken en touwen door om na nog geen 30 seconde gevolgd te worden door een moeder die roepend achter hem aankruipt. Ze was duidelijk een verwoede poging aan het doen om dit ongeduldige kereltje te pakken te krijgen. Grappig om te aanschouwen tot zij het kereltje te pakken heeft en ze mij tenenkrommend, maagdraaiend en oorstomend van verbazing op mijn nog steeds zelfde en inmiddels ingezakte wachtplek achter te laten. Het loeder bleef doodleuk op de eindbestemming, bijna vooraan in de rij staan. Zonder te blikken of te blozen.

Uiteindelijk mochten we na een kleine anderhalf uur in het fucking treintje plaatsnemen. Leuke tour, maar wederom een teleurstelling want de rit was met 15 minuten ingekort omdat ze de studio’s, zoals ze dat zo mooi omschrijven, voor ons plezier nog mooier aan het maken zijn. Mooier maken? Doe dat godver als ik in mijn dure Disney kamer lig te slapen. Of beter nog, ik weet nog wel een aantal proletarisch winkelende bouwvakkers uit Polen, die voor een appel en een ei (of in jullie geval een pluche Mickey en een Minnie) de studio’s van een lik verf willen voorzien!

Uiteindelijk is het dan toch nog gelukt om Alex van een tweetal attracties te voorzien en hebben we wel lekker gegeten in een steakhouse. ’s Avonds liggen de kinderen snel te slapen en drinken we nog een drankje op de kamer en gaan wij ook op tijd slapen. De volgende dag is de laatste en dienen we niet alleen om 08.15 uur aan het ontbijt plaats te nemen, maar moeten we ook voor 11 uur de kamer hebben verlaten. Dat wordt gasgeven.