Welkom in mijn wazige wereld

Het is weer lente! En terwijl alle plantjes hun knopjes weer laten springen, de kikkers ontwaken en de temperatuur gaat stijgen, nemen de allerhande vormen van hormonale groei ook weer toe.

Heerlijk om te aanschouwen hoe vrouwen ineens de weg naar de make-up tas en de föhn weten te vinden en ze weer kortere rokken gaan dragen. Oké, weliswaar voorzien van minder flatteuze laarzen, die ze dan weer heel toepasselijk Ugg’s hebben genoemd en dit alles om de toch nog wat te witte benen te verhullen. Meestal wordt er voor de kou dan toch nog een dikke winterjas aangetrokken om het feestelijke geheel te completeren. De dames realiseren zich jammer genoeg niet dat deze combinaties dodelijk zijn voor de meeste mannelijke hormonen.

De mannen hebben hier op een heel eigenwijze last van. Die gaan ineens, getooid in trendy kleding, zonder jas, met dan wel een dikke trendy geknoopte sjaal om het nekje (beetje jammer) voorzien van te hippe zonnebril, in de auto met het dak eraf rondtoeren. Dat dak eraf is geen uiting aan het genot van het mooie weer, maar meer bittere noodzaak om te voorkomen dat de ramen er niet uit knallen. Tenslotte willen de heren opvallen en dat doe je door alle zeilen bij te zetten. Dus wanneer het visuele contact ontbreekt, is er altijd nog het geluid om de aandacht van de vrouwtjes te trekken. En wanneer er dan wel een vrouwtje het nekje verrekt om te kijken wat er voorbij komt, zit de heer in kwestie volledig voldaan te pronken met zijn uiterlijk en dito auto. Jammer heren, het is in dat geval de opperste verbazing dat er wederom een veertiger (dat is de leeftijdscategorie waar ik dan op let) het verkeerde geschut uit de kast heeft getoverd. Nice try, maar wel een genot om te aanschouwen.

Zo liep ik deze week over de Auto-Rai. Ook zo’n heerlijke plek om alle mannelijke hormonen te aanschouwen. In alle soorten en maten heb ik ze langs zien lopen. Op zo’n beurs komt dan zo duidelijk naar voren waar de mannen tegenwoordig mee bezig zijn. Materiële zaken, mooie auto’s, dure kleding, blinkende horloges in de formaten groot, groter en niet te omzeilen. Al steek ik hier wel even hand in eigen boezem. Ik liep hier ook om me eens heerlijk te vergapen aan de mooiste bolides die er te koop zijn. Althans, voor zover die op de beurs vloer te vinden waren. Want helaas, de recessie had ook hier toegeslagen. Dat maakte dat de heren importeurs hun mooiste paradepaardjes op stal hadden laten staan.

Zoals de meeste onder de lezers wel weten, loop ik al een kleine anderhalf jaar in de singles markt rond te huppelen. Sweet! Maar kan iemand mij de weg naar de normale heren aanwijzen alstublieft??? Mijn hemel. Wat mij duidelijk opvalt is het bovengenoemde. Onze single heren zijn erg druk. Druk om niet alleen achter te blijven. Deze heren slaan zich meteen met tien nagels in de betreffende “normale” vrouw vast om er vervolgens als een verliefde hond kwijlend achteraan te blijven dartelen. Of ze zijn druk met zichzelf in uiterlijke en maatschappelijke zin. De mannen willen enorm graag voldoen aan bepaalde maatstaven. Ach we kennen ze wel, de glossy’s staan er vol mee! Ik persoonlijk ben daar minder van gecharmeerd. Tuurlijk vind ik het prettig als man er appetijtelijk uitziet, dat hij, zonder dat ik een schoenlepel nodig heb, door de deur past. Ik heb mijn ogen tenslotte niet gekregen om ze in mijn zak te steken. Maar wat ik wel degelijk mis is inhoud en passie! Die inhoud die maakt dat je bij een man letterlijk aan zijn lippen hangt en bijna hongerig blijft hangen omdat hij je voedt en hij je meeneemt in een gesprek die ergens over gaat. Niet over voetbal, de debiele ex die fratsen uithaalt of de vreselijke werkomgeving waarin ze zich bevinden, maar echt lekker filosoferen. Wat beweegt ons waarom zijn we hier en waar brengt het ons.
En dan de passie. Die mis ik ook. Datgene wat er voor zorgt dat je met je hele ziel en volle overgave de dingen doet waar je achter staat. De enorme sprankel die maakt dat je handelt vanuit je hart. De drijfveer die je leven vult en je het gevoel geeft dat je vuurwerk ziet en voelt. Het prachtige vuur wat brand als je hand in hand loopt met je gevoel en je emoties! Oeeeee PASSIE

Nadeel van mijn positie en leeftijd is dat je enorm kritisch wordt. De eraringen uit het verleden, maken dat je weet wat je wilt en dat maakt het er niet makkelijker op. En wanneer je dan denkt dit is een leukerd…..dan is hij bezet, geeft geen sjoege of nog erger is het een gevalletje borderline. Tja ….zo zie je maar dat het leven van een single mamma echt over rozen gaat.

AnnR *4 April 2009