Welkom in mijn wazige wereld

Al weken vier ik de vrijheid. Huppelend door de straten van geluk en blijdschap. Vrijheid zoals ik die ervaar omdat ik me zo geweldig voel. En vooral omdat ik Remi heb leren kennen. Hij maakt dingen in me los waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze in me had. Op een dag als vandaag is dat gevoel in al zijn glorie aanwezig. Zon overgoten in mijn fel gekleurde bloemen gipsy jurk, op mijn blote voeten in het gras met Alex op mijn arm, zwaar heup wiegend en dansend op de beat van de drums op het Dunya festival in Rotterdam. Een festival waar de Braziliaanse muziek je laat horen maar zeker laat ervaren en voelen hoe mooi het leven is, intens, puur maar vooral ook enorm vrolijk.

Iedere vezel in mijn lijf zindert van genot bij alles wat ik onderneem de laatste weken. Grappig is dat dit allemaal avonturen zijn waar ik voorheen heel hard om zou hebben gelachen. Zo luister ik al weken naar zoete Spaanse klanken en 70er jaren muziek.

We zijn gaan kamperen en ik heb het geweldig gehad. Wat nou primitief? Super zeg, die vrijheid, de natuur, het gebrul van de Beekse Bergen beesten die de stilte van de nacht vullen. Tot in de kleine uurtjes van de ochtend voor de tent bij kaarslicht de heerlijke geur van de natuur opsnuiven. De kids die gierend van plezier over de velden rennen en ’s avonds moe en voldaan als een blok in slaap vallen.

Zo heb ik me voorgenomen om de halve marathon van Rotterdam te gaan lopen. Ok dat voornemen loopt iets minder voorspoedig, maar ik heb het bijltje er nog niet bij neergegooid. En afgelopen donderdag ben ik voor het eerst in mijn leven naar een opera geweest. Vroeger schreef ik dat weg onder de categorie katten gejank, maar steeds vaker ging ik de schoonheid van klassieke muziek waarderen. Dus nam Remi me mee naar Madam Butterfly! Poehee dat heeft wel een behoorlijke indruk gemaakt. Zeker wel een 8 op de impactschaal van Richter. Mijn hemel, een waanzinnig orkest zit in de bak te spelen en de zangers en zangeressen die de rollen in deze opera vertolkten hadden werkelijk prachtige stemmen. Met de boventitels was het ook nog eens goed te volgen waar het verhaal over ging en het decor was prachtig. Alles bij elkaar de perfecte setting om bij mij dikke tranen over mijn wangen te laten rollen toen Madam Butterfly stierf. Hier wil ik vaker naar toe en meer van ervaren…….

Iedereen ervaart zijn leven vanuit zijn of haar eigen universum tussen de oren. Daardoor is ieders leven en zijn of haar wereld uniek. Dan leer je iemand kennen die je werkelijkheid helemaal overhoop gooit en je alles op een zinderende prachtige manier laat ervaren. Wanneer alles lijkt te kloppen en je die persoon als juiste ervaart kan het zijn dat zijn en haar universum dan samen smelten en zo vormen deze dan, zoals Remi en ik dat noemen, een prachtig Uberversum. Twee samengesmolten universums die in alles zo veel groter zijn en grenzen vormen geen obstakels meer, sterker nog, die verdwijnen. Eén universum biedt al onwaarschijnlijk veel mogelijkheden en ervaringen, laat staan wanneer er twee samen komen. Twee belevingswerelden die samen smelten maken de avonturen en belevenissen immens en intens. Alle ellende van de wereld vervaagt, alle problemen schijnen zich als vanzelf op te lossen en de zon schijnt, de hele dag, alle dagen! Zwoele klanken van de vogels, de kikkers die hun lied kwaken en de bloemen die zo heerlijk geuren. Alles ervaar je op de meest waanzinnige manier.

En ik? Ik ben waanzinnig aan het genieten van het leven, op de voor mij zo bekende manier. Ik doe het door intens te leven en de dingen te doen die ik wil zonder daarbij al te veel na te denken wat anderen daar van vinden. Dat is mijn leven, mijn vrijheid. En dat alles bij elkaar maakt mij waanzinnig gelukkig!!!!

AnnR * 2 Juni 2009