Welkom in mijn wazige wereld

Het nadeel van zo’n enorm optimistische blog is dat je regelrecht de confrontatie met de realiteit om de oren krijgt! Zondagavond, nadat ik heel optimistisch zei dat mijn verhaal uit was voor die dag, kwamen Alex en Ludo om de beurt krijsend hun bed uit. Jottem….. Alex, die normaal heel vaak bij Oma en Opa is, had een typisch gevalletje van heimwee nadat ze Oma aan de telefoon had gehad. Ludo dacht even gezellig in deze modus mee te draaien. Kortom, onze avond samen begon uiteindelijk pas rond middernacht. Voordeel is dan wel dat de lokale disco en bingo afgerond zijn en we onze eigen muziek aan konden zetten. De setting van een heerlijk liefdesnest op het balkon, de sterren aan een strakke heldere hemel en een prachtige maan die ons balkon en mijn heerlijke ventje 😉 zwoel verlichte onder het genot van een zachte zomerbries.

De ochtend begon om 09 uur lokale tijd, meevaller dus. Even nagenieten van de nacht en we weten de kinderen weer aan te sporen om zich aan te kleden zodat we naar het resto kunnen gaan voor een heerlijk ontbijt. Na het ontbijt gaat de goed gemutste familie richting het strand. Eerst even wat spelen, varen en tikkertje spelen en daarna hebben we lekker geluncht in een lokaal Grieks restaurantje. Het menu bestond uit een variëteit van pizza, zwaardvis en een niet te versmaden tosti. Je krijgt het normaal niet bij elkaar bedacht, onze kinderen wel! Na de lunch, terug naar onze strandplaats.

Vorig jaar heb ik in al mijn wijsheid en vol goede moeder voornemens een waanzinnige moederfiets gekocht. Je kent ze wel, die foute met zo’n belachelijk breed stuur, kinderzitje aan de voorkant en één achterop, allemaal in dezelfde kleurstelling als de fiets. Zo’n fiets waar je als hippe mamma echt mee gespot wil worden in het dorp. Zo’n fiets heb ik dus, en ik heb er zeker wel twee keren op gefietst. Op het strand aangekomen werden we waarschijnlijk gestoken door één of ander rare vlieg en besloten we een waterfiets te huren. JAAAAA dat was het plan. Als ik dan toch zo weinig fiets is het een waanzinnig idee om er één te huren die op het water vooruit komt. De kids stonden te juichen….. nou ja, behalve Ludo dan. Onze held in wording scheit al peulen als hij van de ene naar een andere handdoek wordt getild, dus de afstand van strand richting de zee alwaar de waterfiets op ons lag te wachten, bracht een geweldige serenade teweeg. Opblaasboot op het achterdek, Ludo erin en fietsen met de familie. Wel lachen eerst een stuk de kust uit en dan de zee als het ware voor jezelf hebben. Heerlijk. Max en Alex zwemmen naar hartenlust, ok, Alex doet dat vanaf de rug van Remi, maar een kniesoor die daar oplet. Even later hang ik eraan om een mooie duik te maken, omdat ik in een ver en duister verleden ooit eens van een plank heb gesprongen. Ik kan jullie melden dat die duik echt te triest was voor woorden, wat het moment dan ook weer hilarisch maakte.

Dan ontstaat er toch een klein beetje de behoefte om als ouders zijnde een minuutje of wat voor jezelf te hebben. Dan heb je pas een uitdaging. Midden op zee, drie kinderen en een waterfiets. Met een beetje een sluwe brein is zo’n uitdaging snel getakeld en we zetten de kinderen op de fiets stoelen en laten hen naar hartenlust de waterfiets bedienen. Reem en ik nemen een geweldige snoekduik de zee in en verwerven ons op deze manier een paar heerlijk privé minuutjes in zee. Wat nou met kinderen kan je geen liefdesleven hebben als ouders ….. gewoon een beetje creatief zijn, that’s all ….. (Mochten er nog jonge ouders zijn, die van creatieve suggesties voorzien wensen te worden, gaarne een mailtje op dit adres ;-))

Laat in de middag gaan we terug richting complex en stranden we nog een paar uurtjes aan het zwembad. Ludo is zijn allergrootste angst voor het babybadje te boven en onze held durft nu al op de rand te zitten en met zijn handen in het water te spartellen.  Ik zeg, one small step for man, one giant leap for mankind, hehehehe. We gaan aan het diner en daarna nog wat relaxen daarna is het voor de kids weer bedtijd. De Engelse bingo knalt weer door de lucht en alle foute Tracey’s en Johnny’s zijn weer in vol ornaat aanwezig. Het genot om dit vanaf ons bordes te aanschouwen is werkelijk kostelijk. Wij maken ons op voor de nacht, maar hoe die verloopt lezen jullie de volgende keer. Voor nu…. Oogjes dicht en snaveltjes toe…. Slaap lekker!!!!

AnnR * 3 Augustus 2009