Welkom in mijn wazige wereld

Vandaag een beetje een rustige misschien zelfs wel saaie dag te noemen. Maar belofte maakt schuld, dus ook vandaag klim ik achter de toetsen om er een verhaaltje uit te persen.

Vanmorgen opgestaan na een iet wat onrustige nacht, Alex had weer heimwee naar oma en haar schoudertjes waren iets roder dan de landelijke norm dus de hitte maakte haar aan het huilen. Dat was om een uur of 4 in de nacht. De koele nacht op het balkon deed haar goed en ze viel direct in mijn armen in slaap. Helaas voor mams want deze jonge dame heeft een draaisnelheid van een gazelle, dus iedere vorm van rustig slapen kun je direct op je buik schrijven. Om een uur of 8 werd de dame wakker en ging ze lief op haar DS spelen. Dat gaf mij nog een uurtje rust en ik viel dan ook direct in slaap.

Na het ontbijt hadden we de kinderen de keuze gelaten wat ze wilden doen vandaag. Dat was dan ook een volmondige, zwembad, dus trok de stoet naar de wateren van het hotel. Ons hotel heeft twee baden, een jacuzzi en een kikkerbadje. Helaas zijn ook in deze contreien de gewoonten toegeslagen van het Duitse claimgedrag en liggen om 06 uur ’s ochtends al alle bedden aan het zwembad bedekt met handdoeken, zwemkleding of andere vormen van eigendommen. Sterker nog, er zijn hier zelfs zwakzinnigen te vinden die om 7 uur in de ochtend, (let wel dat is 6 uur onze tijd) al met hun tronie aan het zwembad zitten. Ik vraag me dan op mijn beurt af wat voor een leven je dan hebt om tot zo’n actie te komen. Afijn, wij leggen onze handdoeken tussen de bleke of vuurrood verbrande Engelse medemensen en begeven ons richting de pool des verderf. Ik kan het niet anders noemen. Je vindt ze hier in alle kleurstellingen, vormen en variëteiten.

De mede gasten in dit hotel zijn hoofdzakelijk Engelsen. Jullie kennen ze wel de Tracey’s en Johnny’s in of de melk witte of de puur rode variant. Maar vooral de dikke die niet met een schoenlepel door een deur te persen zijn. Ze lopen de hele dag te blèren en met bellen alcohol langs de wateren sjouwen. En wanneer ze de rust in die voluptueuze derrière vinden, dan zitten ze de trog vol met vet vreten te stouwen.  Gelukkig lopen ook nog een flink stel Hollanders tussendoor. Type, moeke en vader die geen ruk te vertellen heeft en zijn leven heeft opgegeven toen hij het Ja woord aan deze moeke gaf. Die types die de ganzen dag aan de rand van het zwembad binnen een straal van 30 centimeter van hun kroost te vinden zijn. Eén voordeel voor de wat makkelijkere ouders als Reem en ik, je hebt een onbetaalde oppas, want deze haviken letten als aasgieren op alles wat er in de buurt van hun kinderen afspeelt. Ze hebben met de snelheid van het geluid in de gaten uit welk land de omringende kinderen komen en wie hun ouders zijn. Dus bij enige vorm van afwijkend gedrag of geurend onraad worden de omliggende ouders per direct op de hoogte gesteld. Als een soort Super Nanny melden zij hun ongenoegen en corrigeren zij de betreffende ouders daar waar nodig. Heerlijk zo’n onbezorgde dag aan het zwembad.

 ‘s Avonds vertrekken wij richting het dorp waar wij met het hele gezin een kostelijke Griekse maaltijd hebben genuttigd, waar wij na afloop een toetje van het huis kregen en bovendien maar een paar tientjes hoefde af te rekenen. Toen nog even met de koters wat winkeltjes afgestruind en daarna was het alweer de hoogste tijd voor een slaapje.

Voor morgen hebben we een auto gehuurd en gaan we het eiland eens rondrijden en verkennen. Dus dan zullen de verhalen wat meer diepgang hebben. Voor vandaag gaat de laptop dicht en meld ik mij morgen weer. Voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op!!!

AnnR * 4 Augustus 2009