Rijp
Alsof je een vlinder of een sneeuwvlok
wilt vangen met hulpeloze handen.
Zo voorzichtig
moet je hem laten landen.
Zo traag als de rijp
groeit op de takken
en ieder detail bedekt
met een pure laag kristal.
De eens zo levendige
bloeiende takken
afgestorven en in rust
door de vriezende slaap.
Alsof het al breekt
met een knipper van je wimpers
zo kwetsbaar
zijn herinneringen.
Vouw dan je handen
teder toe
en laat zo de gedoofde herinnering
weer even bloeien.
Ik richt mijn blik naar boven en blaas een dikke kus
Nog altijd bij ons, mij en de kleintjes
AnnR * 9 December 2010
Mamma Puk 
No trackbacks yet.