Welkom in mijn wazige wereld

Bangkok, 3 juli 2010

We komen aan op Schiphol en alles verloopt volgens het boekje. Inchecken gaat snel, daarna wat gegeten en niet veel later zitten we in het vliegtuig, ready for take off. Alex zit aan het raam, Max ernaast en Remi aan de gangpad zijde. Aan de andere kant van dat pad zit ik samen met Ludo. De vliegreis verloopt op een klein incidentje na vlekkenloos. De kinderen gedragen zich volgens het boekje en gaan zelfs lief slapen. Toen moeders bedacht ook even de luiken te sluiten en haar stoel in de beperkte ligstand wilde plaatsen, volgde er wat gemor van de bank achter mij. Meneer leefde onder de indruk dat hij de enige was die geld betaald had voor zijn stoel, en tollereerde geen inkomende rugleuning in zijn beperkt verkregen beenruimte. Toen hij het geheel verbaal niet kon oplossen, zette hij ander geschut in zijn knieen. Die wist hij redelijk onophoudelijk in de stoel te planten, wat maakte dat hij het in slaap vallen tot een kansloze actie veroordeelde.
Ik heb me voor genomen om Ludo de volgende keer een waterpistool te geven voor dit soort gevallen. Kijken of hij het dan nog lang volhoudt wanneer er een 3 jarig jochie, onschuldig zijn kant op spuit …….

We landen tien uur en twintig minuten later op Bangkok. Een tikkeltje brak omdat Ludo prins heerlijk het grootste deel van de reis op mijn schoot heeft geslapen, stappen we het nieuwe vliegveld binnen en meteen al lachen de Thaise mensen ons letterlijk tegemoet. Na wat geduld bij de douane, leek de dame van de douane wel verdacht snel klaar te zijn toen ze onze blonde zonnestraaltje met blauwe oogjes voor de webcam vroeg. Even de stempels erin en we konden meteen door. De rit van het vliegveld naar het appartrment was voor mij redelijk shocking. Door alle verhalen heb je een bepaald beeld van de lokatie. Daar wij in het westerse redeleijk verziekt zijn, was mijn beeldvorming dan ook redelijk westers. Toen ik dan ook door een mega druk Bangkok werd gereden was ik behoorlijk in verwarring. De gedachte die wel een paar keer door mijn hoofd schoot, was zoiets als, waar in godsnaam heeft hj me mee naar toegenomen. Krimmeneel! Chaos, overal. Taxi’s en tuk-tuks crossen als mieren door hun stadsnest zonder enige vorm van regelmaat. De winkeltjes hebben weg van een huiskamer volgestouwed met van alles en nog wat en waar ze voor de toegangkelijkheid maar de hele pui hebben uitgesloopt. Overal lopen katten zonder staart en honden met kale, rood vefbrande plekken. Ojeeeee, was dit nu wel een slimme keuze??

Doordat de nacht niet helemaal goed uitgerust was verlopen en we hier naar toe, toch even 5 uurtjes vooruit werden geslingerd, hebben we de kids maar even te bed gelegd en zijn zelf nog even op de bank gekropen om de herhaling van Nederland – Brazilie te kijken. Daarna even twee uurtjes geslapen en met de Fab5 in een taxi naar Khao San Road. Het land van de eeuwige glimlach wordt bij het uitstappen in veelvoud bevestigd. De mensen die ons met de drie blonde koters zien lopen beginnen meteen vetedert te glimlachen en de kinderen te aaien en handjes te geven. Ludo wordt er een beetje boos om en Alex heel verlegen, Max lacht en huppelt vrolijkl van het ene naar het andere stalletje. Die staan op Khao San Road onafgebroken naast elkaar en je kan het niet bedenken of ze verkopen het hier. Nou ja verkopen….. ze geven het bijna gratis weg. Heel langzaam begin ik te wennen aan de 32 graden en het klamme Turkse sauna gevoel.

De avonden beginnen hier vroeg en als je dan door de straten van Bangkok zwalkt met de Fab5 is dat heel bijzonder. Wat nou armoede, wanneer je hier de mensen ziet, straalt er geluk en blijdschap vanaf en de hele stad bruist van optimisme en gezelligheid. Fantastisch. Daar kunnen die stugge Hollanders heel veel van leren! (mezelf incluis) We stranden ergens in een achteraf straatje en ik eet een heerlijke Pad Thai.
Ik had het toen ik Reem leerde kennen en nu heb ik het weer. Die onophoudelijke smile, een huppelend hartje en het smelten als ik de kinderen zo blij zie stuiteren. Ik ga het niet te hard roepen, maar dit moet haast wel een fantastiche vakantie worden.

Dn terwijl Duitsland 4-0 maakt, valt er hier buiten onder het genot van wat donderklanken en flitslichten een mega harde bui regen naar beneden.

AnnR * 3 Juli 2010