Welkom in mijn wazige wereld

Bangkok, 4 july 2010

Jetlag met kinderen is niet grappig. Uiteindelijk ging het spul na een keertje of 6 waarschuwen, om middernacht slapen. Wij ook. Vanmorgen werden we pas laat wakker. Ondanks de wekker die ik herhaardelijk de spreekwoordelijke bek had gesnoerd en nog net niet naar de andere kant van de kamer had gegooid, stonden we om half elf naast het bed.

Eerst met z’n allen eten halen. Dan moet je eerst door vage, maar uiterst levendige straten wandelen en tijdens het wandelen ben je druk bezig om met een denkbeeldig kapmes de dikke dampige vochtige hete lucht die om je heen hangt door te hakken, om er makkelijker door te kunnen lopen. Dan een paar bochten verderop ligt de 7 eleven. The Backpackers walhalla. Waarom?? Nou het is een winkeltje waar ze voor Thaise begrippen alles verkopen en….. er loeit keihard een airco. Yihaaaaaa. Cool, cool, cooooolllll!
Snel weer terug naar het appartement en heerlijlk gegeten. Toen in de taxi en naar Wat Pho. Een gigantisch tempel complex met een liggende Boeddha van 46 meter lang. Bij binnenkomst van het complex werden Max en Ludo weer behoorlijk geaait en betast maar het mooiste vond ik nog wel, dat wij als Fab5, voor de Thaise TV als een echte attractie werden beschouwd. We werden gefilmd, geinterviewd en gefotografeerd. Ik lag echt in een deuk, om als toerist zijnde, de toeristische atractie te zijn.

Dan lopen we om het gebouw heen waarin de liggende Boeddha zich bevindt. Eerst dienen we uit respect, onze schoenen uit te doen, dan gaan we naar binnen. Ik loop naar binnen en mijn mond slaat in één klap stil. De Boeddha die daar ligt is zo groot!! Helemaal van goud zo ver als je oog rijkt. Prachtig en heel indrukwekkend. Zelfs de kinderen vallen even stil. Als we dan richting zijn voeten lopen, zien we dat zijn voetzolen volledig versiert zijn met zoals ze dat zo mooi noemen: ‘Mother of Pearl’. Wij nederlanders hebben dat weten te verkrachten en noemen het parelmoer. Een beetje jammer als je ziet welke schoonheid dit materiaal heeft.
Als we langs de rug van Boeddha lopen, zien we langs de gehele rug koperen schaaltjes staan. Deze zijn voor de monniken en als je 20 bath omruilt, krijg je een bakje met centjes en kan je in ieder schaaltje een centje doen. De monniken ruilen dit dan weer voor voedsel. Uiteraard kon ik het niet laten om mijn spreekwoordelijke duitje bij te dragen, dus ik heb alle schaaltjes van een centje voorzien.
De hele Wat (tempel) is werkelijk prachtig en verkeert in een heerlijke serene rust. De mooiste Boeddha’s en mini tempeltjes vullen het complex en is een genot om te ervaren en aanwezig te zijn. Persoonlijk heb ik niets met het geloof, ik ben meer van het Ietsisme. Maar als er een geloof zou zijn waar ik voor zou moeten kiezen is het wel het Boeddhisme. Toen ik dan ook, in één van die kleine tempeltjes kwam, moest ik wierook kopen en heb ik die geheel volgens traditie, geschonken aan Boeddha. Heel bijzonder om daar op je knieen te liggen en wierook tussen je vingers te hebben.

Na het bezoek aan Wat Pho zijn we in één van de straatjes een lekkere vruchten shake gaan drinken en hebben we een kleine tussen stop in het appartement gemaakt. ’s Avonds zijn we weer naar Khao San Road gegaan waar we heerlijk Thais hebben gegeten. Na het eten hebben we een bezoek gebracht aan Docter Fish. Dr. Fish is een aquarium waar je met de voeten in gaat zitten en de visjes met tientallen tegelijk, alle dode huidcellen van je voeten knabbelen. Dat is echt hilarisch en kietelt echt als een idioot! Ludhad in al zijn wijsheid bedacht dit ook te willen, maar als hij zijn handje in het water liet zakken en er een visje op 1 cm afstand was, begon hij hard te lachen en trok zijn handje met dezelfde vaart weer uit het water. Alex vond het allemaal wel prima en aanschouwde het theater van enige afstand en begon vrolijk aan de paal, die de luifel van het terras op hield, te dansen als een volleerde paaldanseres.

Als finish nog even een afzakkertje gehaalt op een ander terras en terwijl de regen weer met bakken uit de lucht viel, snel in een taxi gedoken opweg naar huis.

De kids slapen, het is laat en weer een dag die als fantastisch de boeken in gaat.

AnnR * 5 Juli 2010