Welkom in mijn wazige wereld

Koh Tao, 18 juli 2010

De laatste berichten kwamen vanuit Chiang Mai. Ondertussen is de Fabulous 5 gestrand op het prachtige eiland Koh Tao.
De laatste paar dagen hebben we het wederom heerlijk rustig aan gedaan. Beetje gezwommen, en de Night Market gekeken. De laatste dag in Chiang Mai hebben we nog wat tempels bekeken in de stad zelf. Waaronder ook één met de grootste en heel oude Chedi. Werkelijk prachtig om te zien. Aan alle vier de zijden (waar voorheen trappen zaten) zie je een steile weg naar boven, waar dan in de Chedi zelf een prachtige Buddha in een toog zit. Halverwege de Chedi staan rijen met grote olifanten. Er zijn er door de oudheid al vele verdwenen, maar die olifanten die er nog staan geven een indrukwekkende indruk af. Op het hele tempel terrein (Wat) zie je oranje gewade monniken lopen. Dan in het hoofdgebouw, de tempel zelf, staat zoals in alle tempels, een enorme Buddha met nog veel meer kleine exemplaren er omheen. Alles is goud wat er blinkt. Al knielend, mijn ogen uitkijkend, maar ook de serene rust opsnuivend, kijk in de rondte. Mijn oog valt op een monnik die rechts van tempel zit. Hij is al oud, zijn haren zijn geschoren maar het zonlicht verraadt dat dit al enkele dagen terug moet zijn gebeurt. Zijn blik is nederig naar de grond gericht en zijn voeten zitten als kleermakerszit onder hem gevouwen. Hij zit akelig stil. Als ik Reem over hem vertel zegt hij dat het hier om een wassenbeeld betreft. Ik blijf vol ongeloof. In Madame Tuseau staan die beelden verplicht in een koele ruimte om te voorkomen dat ze smelten. Hier is het een graad of 37. Ik ga toch dichterbij kijken en ben er nog steeds niet van overtuigd dat het hier een wassen beeld betreft. Zo akelig reëel is zijn verschijning.
De rest van de dag bezoeken we nog een tweetal tempels en gaan in een Maleisisch restaurantje eten.

We gaan dan nog even naar de hotelkamer om te douchen en vervolgens onze laatste avond op de Night Market nog eens flink geld over de balk te smijten. Max en Alex zijn zoals gewoonlijk aan het ravotten en tijdens het gek doen beland Alex met haar elleboog op de onderarm van Max, als zij van de laatste trede van de trap springt. Met volle overtuiging dat het goed mis is met zijn arm, laat hij hem pijnlijk en met dikke tranen in zijn andere hand rusten. Alex trekt wit weg van de schrik en zegt wel 27 keer sorry. We kijken er naar, laten hem wat vinger en arm oefeningen doen en besluiten eerst maar even te gaan eten om aan te zien hoe het gaat. Met de tuk-tuk gaan we naar de grote gele M en bestellen drie vrolijke gerechten en wat voer voor ons zelf. Tijdens het eten lijkt het allemaal goed te gaan, maar wanneer we het restaurant van onze snelle clown verlaten begint Max toch weer te klagen van de pijn. Toch maar even voor de zekerheid naar het ziekenhuis. Je wil geen risico lopen dat hij straks toch gebroken blijkt te zijn. In het ziekenhuis worden we snel geholpen en nemen ze een mooi foto van Max arm. Dan wordt ons geduld behoorlijk op de proef gesteld en zien we menig Thai later dan ons binnenkomen en eerder vertrekken. Zucht. Eindelijk na ongeveer 2 uur krijgen we het verlossende antwoord. Geen breuk en ook geen scheurtje. Eigenlijk is er volgens de dokter niets aan de hand. Alex is blij dat Max niets heeft en we vertrekken met de tuk-tuk terug naar het hotel. Tijdens de rit lijkt Max op miraculeuze wijze genezen en doet van alles met zijn o zo gekwetste arm. Thuis aangekomen gaan we snel slapen, want om 5 uur moeten we eruit om dat we om 7 uur in het vliegtuig moeten zitten richting Bangkok.

Dan schrik ik om 5 minuten over vijf wakker, fuck we zouden om 5 uur met de taxi naar het vliegveld gaan. Nog geen minuut later belt de receptie dat de taxi klaar staan. In 5 minuten hebben we de kids aangekleed en de koffers naar de receptie gesleurd. We presteren best lekker onder druk
Onze erste vlucht veloopt gladjes en ook de tweede. Wanneer we op Koh Samui zijn geland moeten we nog anderhalf uur volmaken voordat de boot richting Koh Tao vertrekt. Even een drankje aan de haven en de tijd is zo om. Ook de boottrip verloopt bijna gladjes. Het eerste uur heeft Reem wel last van trombose benen omdat Ludo languit op zijn schoot ligt te slapen en even later klaagt Alex over misselijk en spugen. Dat terwijl ik net inwendig heb gebruld om een dronken Engelse troel die groen over de reling hing. Gelukkig weet ik haar rustig te houden en te laten concentreren op de horizon en een half uurtje later is ze het nare gevoel kwijt.

’s Middags komen we aan op Koh Tao en staat de taxi al te wachten om ons naar Koh Tao Paradise resort te brengen. En Paradise it is!!!! Op de hoek van het complex boven aan de baai is onze kamer. Uitzicht is een grandioos sprookje. Links vanaf het balkon kijken we uit over de ene baai en rechts over een andere baai.
De eerst volgende dag hebben we lekker aan het strand gelegen en heeft Remi zowel met Max als met Alex (ja moeders ze hadden heel veilig een zwemvest aan hihi) gesnorkeld. Ze vonden het prachtig. Ik heb lekker op het strand liggen braden en Ludo heeft heerlijk in de branding gespeeld. Heerlijk hier is dat verzuipen not een option is omdat je ongeveer een kilometer moet lopen voordat het water je navel raakt. Ideaal voor kinderen dus. Gisteren hebben we een beetje aan het zwembad gehangen en vandaag eigenlijk ook. Remi heeft vandaag twee duiken gedaan, die eigenlijk een beetje tegen vielen. Al was het koraal werkelijk prachtig had hij de eerste duik maar een meter of 3 zicht en de tweede was wel wat verder.
Bij terugkomst hebben we gezellig gezeten bij het duikschool en heb ik besloten om toch een duik te wagen. Eerst heel veilig in het zwembad om zo alle kneepjes veilig te leren. Mijn laatste twee duiken waren in Tenerife waar we met een Russische marine dude meegingen die ons gelijk de eerste duik al meenamen naar 15 meter. Hier wisten ze meteen al dat ik of in Tenerife of in Egypte moest zijn geweest omdat daar de duikscholen veel te wensen overlaten. We hadden al wat research gedaan vooraf en weten dat de duikscholen hier een erg hoge kwaliteit hebben. Dus geen zorgen, dat komt helemaal goed.

Morgen dan ben ik jarig. Jammer wel dat ik, doordat ik nu op Thailand zit, 5 uur korter 40 jaar ben, maar wel leuk dat het op zo’n mooi locatie is. We gaan er een leuke en gezellige dag van maken.

AnnR * 18 Juli 2010