Welkom in mijn wazige wereld

Koh Tao, 22 juli 2010

Eergisteren was ik jarig en dat was erg gezellig. Toen de hele familie wakker was werd ik bezongen en kreeg ik drie prachtige kunstwerken! Van alle drie de amigo’s één. We zijn eerst lekker gaan ontbijten en hebben heel even gezwommen in het zwembad. Daarna werden we opgehaald om de middag een snorkeltrip rond het eiland te maken. Het was een prachtige dag met een strak blauwe lucht en de koperen ploert die het eiland opwarmde tot een graadje of 38. E troffen het enorm, normaal zit zo’n boot afgeladen vol, maar omdat het mijn verjaardag was, hadden ze het rustig gehouden
Onze enige metgezellen op onze reis, waren Tom en Tina uit New Zeeland. Een onwijs vrolijk en gezellig stel waar de kinderen ook goed mee klikte. Helemaal top. We zijn vijf keer gestopt om te kunnen gaan snorkelen en iedere stop mocht Ludo aan boord de visjes voeren. Prachtig vond hij dat. Want zodra het voer (onze koffie en theekoekjes) in het water landen, kwamen er enorme scholen , zwart/wit gestreepte visjes, vechtend de koek op happen. Koekhappen voor gevorderden. Max en Remi gingen als volleerde snorkelaars de zee verkennen en Alex bleef een beetje rond de boot. Op enig moment was Max met Remi op ontdekkingsreis en was ik met Alex en Ludo om de boot aan het zwemmen, toen de kapitein stiekem wat voer onze kant op gooide. In een seconde tijd zwommen er honderden visjes om ons heen en zowel Alex en Ludo raakte in eerste instantie behoorlijk in paniek. Maar gelukkig merkten ze, na wat geruststellende woorden, dat de visjes niets meer deden dan een beetje langs je benen kriebelen, en al snel werd het een avontuur voor beide. We hebben zo de vijf stops door gemaakt en ik heb zelf natuurlijk ook heerlijk gesnorkeld. Het is hier echt prachtig onder water. Mooi koraal, in alle kleuren, prachtige anemonen met de wel bekende Nemo visjes en de prachtigste vissen die het sprookje onder water completeren. Om vijf varen we weer de haven in en nemen afscheid van onze gezellige vrienden, Tom en Tina en vertrekken we weer richting ons Paradise Resort om nog even lekker te douchen en te gaan dineren.

Gisteren was voor mij een spannende dag. Om 8 uur moest ik me melden bij Buddha View. Een duikschool, die mijn problemen van mijn vorige twee duiken op Tenerife wisten weg te poetsen en me wisten te overtuigen dat het de moeite van het proberen waard was. Dus om 8 uur was ik daar en kreeg in de ochtend de nodige theorie om de oren. Leren op vakantie, je kan het niet gekker bedenken. Maar ik had er zin in en wilde toch eigenlijk wel heel graag met Remi de zee gaan ontdekken. Na de theorie gingen we ons klaarmaken voor de eerste oefeningen in het zwembad. Alle oefeningen gingen van een leien dakje en ik had er enorme lol in. Toen even van de lunch genieten en dan op de boot de grote zee ontdekken.
Mango Bay was de bestemming. Ondanks dat ik de dag ervoor al was wezen snorkelen, voelde ik de spanning wel op lopen. Op de boot was iedereen vrolijk gestemd en gingen we ons optuigen voor de duik. Trimvest en automaat bevestigen en we waren klaar om te duiken. Mijn buddy was de eerste die van boord sprong dus automatisch was ik het volgende slachtoffer. De sprong ging goed, automaat en bril zaten nog keurig op zijn plaats, het teken alles ok gegeven en het trimvest volledig opgeblazen om heerlijk aan de oppervlakte te dobberen. Toen de hele groep te water was gingen we naar de duikplaats waar we nog wat verplichte oefeningen zouden doen. Op twee meter onderwater begon het al fout te gaan. Mijn oren kon ik met geen mogelijkheid klaren. Weer terug naar een meter en opnieuw proberen. Dat heb ik een keer of 7 gedaan en toen heb ik de duik moeten afbreken. Mijn oren deden zo’n pijn dat er geen lol meer mogelijk was. Terug op de boot kon ik wel janken. De teleurstelling was ernstig groot. Zeker toen we terug kwamen bij de duik school en ik ook nog eens 1/3 van de hele cursusbdiende op te hoesten, terwijl de afspraak was dat ik aleen voor een proefduik hoefde te betalen ivm met mijn klaar probleem. Zo dat was de druppel op mijn wetsuit zxal ik maar zeggen, maar ik voelde me wel enorm genaaid!Wat het duiken betreft ben ik er nog niet uit. De berichten zijn heel tegenstrijdig. De één zegt dat klaren iets is wat je kan trainen en een ander zegt dat als je buis van eustagius te smal is, je het nooit zal kunnen leren en je gewoon pech hebt. Ik ga het nog wel eens uitzoeken.

Vandaag was het verhuisdag. Ik ben ondertussen een ervaren familie inpakker geworden en weet steeds sneller alle bende van de Fab5 in twee koffers en 1 rugzak weg te bergen. We hadden besloten om ons Paradijs op Koh Tao te vervangen voor een ander optrekje. Ondanks de geweldig mooie kamer met dito uitzicht, miste onze decadente verlangens toch nog wel wat. Zo lag ons resort boven aan de berg en dienden we met taxi naar beneden te vervoerd te worden, of we moesten lopen. Een lullige 74 grote twee staps treden naar boven. Smal en dichtbegroeid. Kortom, Ludo heeft er nog een aantal in zijn knietjes staan. Helaas was dit omdat de regelmaat van de hotel taxi nog ql eens te wensen overliet. Maar ook de Jacuzzi op de kamer hadden we een hemels geduld bij nodig. Een uur of 3 voordat die vol was. En wanneer je dan in de kuip keek, wilde je maar één ding. Leeg laten lopen dat kreng. Zo goor als dat het water was. Nu hadden we begrepen van Tom en Tina (onze snofkel vrienden van de dag ervoor) dat Charm Churee Villa veel leuker en beter moest zijn. Dus wij gebeld en verhuisd. Naar een werkelijk nog mooier en hemelser onderkomen dan onze vorige stek. Kijk maar eens op de link van dit optrekje. http://www.charmchureevilla.com We hebben een villa met twee slaapkamers en een veranda die aan zee ligt en terwijl ik dit schrijf hoor ik de zee en de krekels mijn gehoor en gemoedsrust kalmeren. Fantastisch!!
Vandaag hebben we heerlijk aan het strand gelegen en gesnorkeld en gebakken en gezwommen. Het was wederom een prachtige zonnige dag. Holiday in Paradise………

AnnR * 22 Juli 2010