Welkom in mijn wazige wereld

Ik lees ‘NU.NL’, mijn dagelijks portie AD, Telegraaf, NRC etc. Mijn krant, mijn bron van informatievoorziening, als het gaat om de dagelijkse zin en onzin van het nieuws. Maar dat is niet alles. Onder de artikelen staat altijd een button met ‘NUJIJ.NL’ . Voor de niet NU lezers, dit is een forumsite waarin men, op de betreffende artikelen, hun eigen mening, ongenuanceerd over de digitale Klaagmuur kunnen kliederen. En het laat zich raden….. ik ben daar een member. Zo’n digitaal persoon, met een zorgvuldig uitgekozen nickname, die anoniem, haar visie op de dingen van alle dag, willens en wetens, bij medemembers, geletterd door hun strot duwt.

De leukste topics gaan meestal over de politieke en ambtelijke neuzeldingen en zedendelicten, maar de beste resultaten worden geboekt bij de ‘Geloof’ topics. Bij de laatst genoemde, zijn de discussies zo heet als de samensmelting van de hel met de zon. De gebruikers vliegen elkaar dan in de ‘digi-bitjes’, ze bijten daar elkaars ‘avatar’ af of ze vreten elkaar ‘letterlijk’ op. Maar wel ontastbaar en onherkenbaar verscholen achter hun beeldscherm. Lekker schoppen tegen de maatschappij en ogenschijnlijk vrij, hun mening kunnen spuien. Ogenschijnlijk omdat ook hier Big Brother over de schouder meekijkt en uit naam van de redactie de reacties beoordeeld op correctheid en die al dan niet noodzakelijk verwijdert. Maar ondanks dit beperkende toezicht, kun je hier wel ouderwets en ongevraagd discussiëren. En dat kan soms zo walgelijk voldoenend zijn. Vandaar ook mijn keuze om van dit forum lid te worden. Heerlijk mijn ongenuanceerde mening de ether in smijten. “Here, eat this!”

Het bruggetje naar het daadwerkelijke onderwerp is dat ze in Polen een standbeeld van Jezus hebben neergezet, die ook meteen de grootste ter wereld is. De meningen gaan met name over de kosten, de grote, maar meer nog om de ongevraagde confrontatie met een beeld waar zij zelf niet in geloven. Zeg maar dezelfde weerzin die Wilders heeft ten opzichte van de Koran. Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet. Dus moet het weg. Niet zichtbaar. Uit het veld geruimd.
Belachelijk toch? Dat men beelden, kerken, moskeeën en andere middelen ter bevestiging van een geloof of overtuiging nodig hebben en daadwerkelijk bouwen? (Las nu even een pauze in en lees de laatste alinea nog een keer en geef dan een oprecht eerlijk antwoord)

Heb ik nu nog een vraag. Heeft een ieder van jullie lezers niet een persoon, zij het in de manier van vriend, held, of kind, een symbool met bijvoorbeeld een fijne herinnering, of een wat meer bekendere vorm van geloof (Islam, Boedistisch, Katholiek, Protestant….)?? Zijn we daarin allemaal niet geneigd om er een soort van fysieke beeltenis aan te koppelen?? Dat kan zijn middels een foto, een gedicht, een boek of zelfs een beeldje. Dit voorwerp steunt ons dan in het versterken van ons geloof. Gewoon omdat we allemaal wel eens van die dagen hebben, dat we psychisch minder sterk zijn en we dan middels ons eigen bedachte “geheugensteuntje” weer even terug op het spoor worden gezet. Het vasthouden, met de vinger zacht strelend, soms gepaard gaande van een traan, van dit voorwerp geeft ons dan rust. En dat is soms zo fijn.

Toch geven we keihard af op iedereen die hetzelfde doet. De moskeeën die gebouwd worden, de “Jezus Redt” letters op een dak van een boerderij, of in dit geval een Jezusbeeld van 33 meter in Polen.
Maar deze dingen zijn exact hetzelfde als het gekoesterde kleinood achterin de sokken in de la of pronkend in een vitrinekast. Het enige verschil in de twee, is het bereik.
Waarom is het dan toch zo’n bedreiging? Is het omdat de grootte, je eigen kleinood zo nietig maakt? Of is het omdat we ons eigenlijk voor ons eigen kleinood/geloof schamen, en we daarom de omstreden beeltenissen veroordelen omdat ze jouw beschamende geloof laten wankelen?
Mijn bescheiden mening is dat we het niet begrijpen vanwege de grootte en we angstig en onzeker worden van deze impact.

Zouden we geen fantastische wereld hebben als iedereen zich zou beseffen dat we echt allemaal gelijk zijn, dat er niemand beter of slechter is dan wijzelf. Dat iedereen te maken heeft met dezelfde emoties, dezelfde drijfveren en dezelfde geloofsovertuiging. Met als enig verschil, de uiting van de beeltenissen.

Iedereen speelt tenslotte de hoofdrol in zijn eigen blockbuster.

AnnR * 21 November 2010