Welkom in mijn wazige wereld

Al hoewel ik het predicaat dyslectie, niet mag voeren, is mijn langzame lezen en begrijpen van teksten voor mij altijd een enorme belemmering geweest om mijn lust tot input, middels geprinte letters, tot mij te nemen. Daar waar mensen in een dag een boek van 500 bladzijdes uitlezen, ben ik een week bezig om hetzelfde resultaat te verkrijgen. En een week om een boek te lezen, dat is een tijdsspanne die ik mezelf niet gun of kan veroorloven.

Toch, aangemoedigd door de media en vriendinnen om mij heen, ben ik maandag begonnen in wat blijkt, de bestseller van dit moment. 50 Shades of grey! 50 tinten grijs in het Nederlands vertaald. Rode oortjes, spannend, erotisch en ontwapenend zijn de termen die ik te horen heb gekregen, wanneer men over dit boek sprak. Maar verbazingwekkend genoeg, houdt het bij deze woorden op! Niemand hoor ik, of heeft het lef, te spreken/schrijven, wat ze er daadwerkelijk van vinden.
De vrijheid, die gepaard gaat met het inhoudelijke onderwerp van dit boek, maakt dat de dames zitten te gniffelen en giechelend en om de absofuckinglutly hete brei heen draaien.

Mijn literaire input, maakt mij wel als laatste persoon op deze wereld, gemachtigd uitspraken te doen op dit vlak. Maar ondanks de aaneenschakelingen van seksuele beschrijvingen in dit werk, ben ik van mening, dat in essentie, het een litterair hoogstandje is.

In mijn ogen (maar die zijn wellicht wat perverser en ontoerekeningsvatbaarder dan andere dames) gaat het boek in op het verlangen naar, of onderricht zijn, aan macht. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik mij dat er genoeg mensen zijn waarvan hun weerzin nu gaat walgen of opspelen.

We leven met z’n alle in een betuttelende volg maatschappij. Onbewust doen de meeste van ons wat er maatschappelijk van ons verwacht wordt. Maar ik denk dat er juist daardoor, een verlangen ontstaat waarin men een voldoening zou willen verkrijgen, uit één van de twee verkozen partijen.
Ofwel, je bent een Dominant persoon die graag het heft in handen neemt en ieder die zich daar aan conformeert beïnvloed. Of je bent een subjectief, die zich graag laat leiden en zich onderwerpt aan de machtige persoon die men daarvoor heeft uitgekozen.

De meeste vrouwen verlangen naar een man met daadkracht. Een standvastig persoon die hen leidt en verteld wat ze wel en niet kunnen doen. Het neemt een verantwoordelijkheid weg, van al die verantwoordelijkheden waar zij dagelijks al mee te maken heeft. Het creëert een rust op momenten dat zij daar behoefte aan heeft.
Maar wat gebeurt er als zij na verloop van tijd het inzicht heeft verkregen, dat zij die Dominante rol zelf wenst te vervullen? Het heft in eigen handen prettiger vind. Houdt deze variant dan nog stand? Of valt hij als kaartenhuis in elkaar?

In nog diepere essentie van de materie, denken de machtige Dominante personen dat zij de touwtjes in handen hebben en zo hun machtsgevoel kunnen bevredigen of hun genoegdoening te kunnen bereiken. Maar is het niet anders dan de keerzijde, die de belangrijkheid bepaald. Want in het officiële spelletje is de subjectief degene die de grenzen bepaald en waar de Dominant zich aan dient te conformeren.  Dus belanden we bij de eeuwige machtsstrijd. Wie bepaald er nu wat er gebeurt? Wie heeft nu echt de touwtjes in handen? Wie is nu de echte machtspersoon??? You? Me? Or both???

Is het zwart/wit? Of zijn het 50 tinten grijs??
Ain’t that te question????