Welkom in mijn wazige wereld

Hobbes

Zoals de meeste ouders zullen herkennen, woedt er bijna in ieder huis een knuffel fobie. Kinderen die vanaf hun geboorte een knuffel tot hun favoriet uitkiezen. Tot zover geen probleem. Maar dan begint de fobie langzaam aan toe te slaan. De knuffel (en hier is het Nijne voor Alex en Hobbes voor Ludo) moet overal mee naartoe. Wanneer er boodschappen gedaan werden, als ze gingen logeren, naar de dierentuin, het pretpark, op vakantie en natuurlijk mee naar bed. Zonder knuffel was en is geen optie! En als ouder doe je echt rare dingen om een vergeten of vermiste knuffel terug te halen. Het vervelende aan het verhaal is dat je als ouder altijd te laat ontdekt welke knuffel favoriet is en wanneer je dan denkt slim te zijn en een reserve exemplaar denkt aan te schaffen, kom je bijna altijd van een koude kermis thuis.

Nijne is nog wel favoriet, maar Alex is ondertussen een echte dame aan het worden en daar past geen Nijne bij. Althans overdag, slapen is nog wel erg gezellig met haar konijn 😉
Ludo daarin tegen is erg van de gewoontes en vaste patronen. Hobbes is dan ook de rode draad in zijn verhaal. Al 6 jaar lang wordt dat beest bij zijn oren als lasso boven zijn hoofd gezwaaid, gaat mee graven in de tuin, wordt als overgooi bal gebruikt, als kussen en als tranen droger. Maar meestal als prop onder zijn neus, plat geknuffeld. Hobbes heeft dan ook minimaal 40 keer per jaar de wereld vanachter het wasmachine raampje bekeken en heeft daarmee zo’n 240 kermis centrifuge beurten moeten doorstaan. Zijn hoofd heb ik ongeveer 6 keer opnieuw aan zijn romp moeten naaien en zo ook zijn oren. Hobbes is tot op de draad versleten en je kan letterlijk door hem heen kijken.

Nog ver voor de eerste slijtplekken waarneembaar waren, keek ik in iedere speelgoedwinkel of er een verloren exemplaar te vinden was. Nu ruim een jaar ben ik ziekelijk actief aan het zoeken naar een vervanger. Maar dat is echt een onbegonnen speurtocht. Ze zouden er een videogame van kunnen maken. Je bent er jaren zoet mee en de overwinning is bijna onmogelijk te behalen.
Maar volhardend als ik ben 😉 dacht ik dat ik het wel zou regelen. Ik ben van alle hoofdkantoren en distributiecentra van speelgoedwinkels, warenhuizen en babyketens de mailadressen gaan opzoeken en ben ze allemaal gaan mailen met de vraag of ze mijn mail konden doorsturen naar alle filialen die onder hun regio vielen. Zo hoopte ik dat ene verloren geval ergens van achter een doos of stoffige plank, boven tafel te toveren. Bellen met winkels in de buurt en overal tussen de knuffels in de schappen spitten. Maar Hélàs!!

Toen ik gisteren weer eens ging zoeken naar een eventueel tweedehands exemplaar kwam ik op een site waar ze voor dit soort gevallen, tweedehands exemplaren overal vandaan halen, wassen en aanbieden. ( http://www.knuffelsite.nl ) Mijn hart maakte een huppeltje en begon verwoed door de site te speuren opzoek naar de broer van Hobbes. Jullie mogen raden……. Nope, niets, nada, nakko!
Toch nog maar eens door de hele site gespit en toen kwam ik bij de knuffels die nog in de verkoop moesten komen. Daar op de zevende pagina op de tweede rij aan de rechterkant…… Neee. Nog eens kijken. Neeeee……. Verdomd dat lijkt wel heel erg op Hobbes. Meteen een berichtje gestuurd en vrijwel direct kreeg ik antwoord. Of ik mijn knuffel wilde beschrijven, want op de foto kon je de poten niet zien en die van haar had gevulde poten en Hobbes heeft knopen in zijn poten…… Sught.
Maar, vertelde ze, ze was afgelopen zondag over markten aan het struinen geweest en heeft daar zo’n zelfde maar met geknoopte poten gevonden om aan haar collectie toe te voegen! Of ik de maten nog even wilde doorgeven want deze serie had ook kleine varianten. Uiteindelijk kregen we vandaag bericht. Het is Hobbes 2 en ze stuurt hem morgen meteen al naar Ludo.
Ik vertelde het Ludo en die stond met dikke tranen van geluk te stuiteren door de kamer.

Carine, je bent een held!! Want behalve Ludo en ik, zal jij ongetwijfeld vele kindjes en ouders zeer gelukkig maken. Wat een heerlijk gevoel moet dat geven. Super! Ik hoop dat nog veel van jou knuffels bij zoekende kinderen terecht komen. Die blijde snuitjes zijn werkelijk een lust om te zien.

Dank je wel!!!!