Welkom in mijn wazige wereld

Mijn grote waffel heeft mij ver gebracht, maar zeker ook, te vaak, in de problemen. Zo ook vanavond. Ik vind het leuk om zo af en toe eens wat letters, woorden of zinnen in diverse constructies op mijn virtuele velletje papier te schrijven. En meestal gebeurt dat vanuit een onbeschrijfbaar gekriebel van onder mijn ribben, dat uitstraalt richting diverse erogene zones. Mij die sensatie geven te volharden om in een soort van extase uit te barsten. Dus, jullie lezen het goed. Schrijven is voor mij gelijk aan masturberen om zo tot een spetterend orgasme te komen.

Vanavond kreeg ik van onze makelaar een mail waarbij iedere zin die ik las er een teen gekromd mijn bank in verdween. Helaas was haar mail langer dan 10 zinnen dus de frustratie kwam in de vorm van stoom uit mijn oren. De woede nam intense proporties aan. Of zoals Reem zei, laat je afgezaagde dubbelloops geweer nog even in de schuur liggen. Laat ik zeggen dat ik niet echt klik met deze “Beste Makelaar” uit Leiden. Dus ik dicht een mail terug aan haar en gooi daar mijn volledige inhoud van mijn gal in. Dan gebeurt het, dat de behoefte om meer te schrijven dan alleen een inhoudelijke afzeikmail, begint de prikkelen. Met mijn social media geile instelling bedacht ik dat het wel leuk zou zijn als vrienden mij konden inspireren met een onderwerp. En dan zou het ook nog eens leuk zijn als het bijna een onmogelijk onderwerp zou zijn. Niet wetende dat er zo’n wijsneus zou opstaan die mij een echt lastig onderwerp zou opperen. (En bedankt Erik 😉 )

Politiek strategen, top journalisten, analyticus en Doctorandussen zijn bezig de impact van social media te analyseren. Hun dwang om statisch te kunnen handelen naar gegronde gegevens waarmee ze uiteindelijk de massa kunnen beïnvloeden.
Iedereen weet dat social media een plek is waar we dingen (on)genuanceerd delen met vrienden zoals Facebook, maar ook met vreemden als op Twitter. Mensen vinden het fijn om desnoods anoniem te roepen om zo terugkoppeling te krijgen of ongezouten te kunnen discussiëren. Want waar we vroeger om de salontafel tijdens een verjaardag de discussie aangingen met de vaste kring vrienden of familie, willen we tegenwoordig dezelfde discussie graag voeren met een breder publiek.

We zijn met zijn allen gretig geworden. De hedendaagse behoefte naar aandacht ligt vele malen hoger dan een 25 jaar geleden. Of jullie het hiermee eens zijn of niet, deze wetenschap is vast wel ergens statistisch bewezen en vastgelegd. Wat het dan weer een interessant stuk maakt voor al die analytici. Deze gegevens worden dan weer verwerkt in patronen en die voorspellen dan weer de te verwachten bevrediging.
Wanneer deze instanties in kaart hebben weten te brengen wat en waar onze bevrediging ligt, kunnen zij daar strategische signalen op loslaten. Zo bereiken zij met hun signalen dat wij als onwetende ontvanger ons onbewust laten bevredigen. Maar dat is de opponent van de stelling die ik moest beschrijven.

Het feit dat de politiek capabel is om middels alle instanties en instituten ons zo ver te krijgen dat wij handelen naar hun opgedragen signalen. Maakt de keerzijde dan ook zeer aannemelijk. Omdat bewezen is dat ‘zij’ ons monitoren omwille hun resultaten, zien zij ook onze input die voor hen essentieel is om resultaten te boeken. Want blije burgers zijn tevreden, stemmend en betalende burgers. Dus wij als burger roepen wat wij willen bereiken. Wanneer de massa de juiste dikheid heeft bereikt zal er worden gehandeld vanuit politiek oogpunt. Tenslotte wil de politiek veel volgers, dus zal inspelen op social (media) signalen om deze massa tevreden te stellen.

Met de vraag of social media mogelijk invloed heeft op politieke beslissingen is mijn persoonlijke mening dus positief. Want daar waar een open structuur gestalte houd zal de zoeker, in de massa euforisch kunnen huishouden om te verkrijgen wat hij wil, zonder onrust te stoken.