Welkom in mijn wazige wereld

  Waarschijnlijk ben ik vroeg. Misschien zijn mijn vriendinnen laat. Maar ik weet wel dat het een feit is waar je als vrouw niet onderuit komt. Opvallend vind ik het ook, dat er weinig over gesproken wordt. Zou dat te maken hebben met schaamte? De confrontatie met het nu echt ouder worden? Of wat ik dan wel eens lees, dat je jezelf geen vrouw meer voelt?
De overgang. She is a bitch! Maar ook wel een geestig kreng.

Mijn ervaringen met hormonen hebben mij geen windeieren gelegd. Je kan mijn relatie met die opstandige stofjes op zijn zachtst gezegd haatdragend noemen. Tijdens mijn twee zwangerschappen was de strijd met die sukkels al geen fraaie aangelegenheid, maar nu ze zich in omgekeerde variant aandienen is de acceptatie misschien wat gemoedelijker.

Vrouw zijn is leuk. Vrouw zijn is fantastisch! Maar er zijn wat side effects die ze wat mij betreft achterwege hadden kunnen laten. Dan doel ik op de trouwe maandelijkse gezelligheid die de ene keer wel en de andere keer niet pijnloos verloopt. Je went eraan zou je zeggen, maar ik schop die stelling direct onderuit. Ik ben er nooit aan gewend geraakt. En dan ben ik nu in de fase gestrand waar dat allemaal gaat veranderen.

Bij een auto als de benzine op is, stottert ze een beetje maar daarna staat ze vlot stil. Als de frisdrankautomaat geen inhoud meer heeft krijg je niets meer, maar wanneer het bij een vrouw aan het einde raakt, schijnt het nodig te zijn dat er gehort en gestoot wordt en dat over een gemiddelde van een jaar of 5 a 10 (dat is wat ik gelezen heb dan). Ik zou zeggen als die legbatterij geen eieren meer geeft dan draai je de lopende band uit en is het klaar.

Ja jammer joh. Voordat je kippenhokje zover is, moeten je vriendjes met die vage stofjes eerst van alles met je lijf uitspoken. Zo heb ik al maanden last van opvliegers. Mijn geluk is dat deze vliegende brigade geen rode konen weergeeft, maar dat is geen garantie dat het bij andere dames ook zo is. In het begin twijfel je aan jezelf. Ben ik soms ziek, heb ik koorts, staat de verwarming te hoog…. Maar na enige keren van herhaling begin je door te krijgen dat er meer zaken veranderen. Zo heb ik in een jaar tijd, zonder extra kilo’s te kweken mijn taille zien verdwijnen en is mijn huid ineens minder flexibel.

Persoonlijk moet ik ernstig lachen om de hitte lanceringen die ik doormaak. Het uitblijven van die maandelijkse stromingen zie ik ook niet echt als een probleem. Maar dat mijn lijf zo verandert vind ik iets minder. Al ben ik dan ook weer te lui om de sportschool in te gaan om hier iets aan te veranderen.  Gelukkig ben ik een nuchtere in dit soort zaken en zie mezelf niet als falende vrouw omdat ik straks geen kinderen meer kan baren. Dat heb ik sowieso nooit begrepen van vrouwen. Het geklaag over deze situatie, terwijl ze jaren lang de pil slikken om te voorkomen dat ze kinderen krijgen.

Ik zeg de vlag uit en klaar met die gekkigheid. Maar kan ik dan wel even de fast forward knop aanzetten? Dan kan ik weer door met lol maken! 😉