Welkom in mijn wazige wereld

Candidasa – 03-08-2013
Ludo’s buikpijn heeft zich doorgezet. Vannacht rond de klok van 4 heeft hij zijn volledige maaginhoud over de glanzende witte plavuizen gespetterd. Hondsberoerd en hevig in tranen. Ik heb hem opgepoetst en gerustgesteld weer in bed gelegd en ben vervolgens aan het ruimen gegaan. Best wel onhandig, met als enig schoonmaakmiddel een rol wc papier van slechts 1 laag. Dan merk je pas echt hoe inefficiënt dat papier in gebruik is. Slechts anderhalve rol had ik nodig om deze fijne klus te klaren. Goodmorning Ubud! Archhhhh. Slapen was daarna lastig omwille van details die ik jullie verder zal besparen. Of waren het er al te veel? Sorry!

’s Morgens bij het afrekenen had ik een klein bumpertje met de receptioniste die claimde dat mijn creditcard niet goed was. Ooooohmmmmm Ann, relax. Ik vertel haar dat het apparaat aangeeft dat hij geen verbinding kan maken, maar omdat haar Engels zo goed is wil ze dit niet van mijn aannemen. Ok, eerst eten dan nogmaals proberen. Wel even vriendelijk verzocht om de manager erbij te halen.
Aan tafel hebben Alex en ik weer een verrukkelijk ontbijt en krampende Ludo bedankt feestelijk voor de eer. Lang verhaal kort. Manager kwam al knikkend en buigend, kaart was ok, verbinding was klote….. Joh echt??

Dan verschijnt Wyman ten tonele. Nyoman en Daniel zijn druk dus hun neef wordt ingezet. Alex lacht hartelijk en zegt, mam, ze hebben hier ook overal cousins voor hè? Ja schat, ze hebben grote families hier. Met een nog zielige Ludo, zie ik de dag al in het water vallen en hij wil niets liever dan liggen. Onderweg naar Candidasa spuugt hij nog drie tasjes vol voor we aankomen.Ons huisje is wederom een sprookje, met een groot hemelbed en een open badkamer vol met tropische planten. Dan meld hij dat het beter gaat dus we proberen nog even naar Tirta ganga te gaan. Het wordt een bliksembezoek, zijn gestel komt en gaat als de golven op zee en ik wil hem niet meer reizen aandoen. Home we go.

Eenmaal thuis knapt hij toch weer oo en we vertoeven nog twee uurtjes aan het zwembad. De zonde hier ten overvloed, ze dragrn de drankjes hier tot aan je bedje en je hoeft nog geen vinger te liften. Rete gevaarlijk zo’n plek. Daarna wederom het geijkte ritueel en we vertrekken richting eten. Ik had al diverse borden van lobster gezien onderweg en zo decadent als ik ben, had ik daar mijn zinnen op gezet. Jawel, wat deze dame in haar hoofd heeft zit ook niet in haar kont en dient te gebeuren. Gelukkig kost mijn decadente gedrag slechts 5 euro en dat maakt het genieten nog extremer.

We eten, behalve Ludo, die snoept een paar hapjes en we gaan retour huis. De kinderen zijn ondertussen onder zeil en ik zit voor ons huisje op het terras te schrijven. De brulkikkers hebben plaats gemaakt voor de golven van de zee en af en toe een aap. De jungle is wat minder begroeit, maar de planten bloeien hier weelderig en de geur van Indonesië is ook hier zeer warm en kruidig.

@Mam: Alles gaat hier geweldig en de kids genieten met volle teugen. Zelfs Alex twijfelt nu of ze nog wel naar huis wil. Het is hier wonderschoon en de mensen zijn de liefste die ik ooit heb meegemaakt. Geen zorgen, ze zorgen goed voor ons!

@Wilma: Mijn vinger wil niet echt helen. De lucht is zo vochtig dat het een beetje plekkerig blijft. Maar het zal me zo aan mijn derrière oxideren. We genieten hier en die stomme vinger moet maar gewoon meedoen 😉