Welkom in mijn wazige wereld

Het slapen was heerlijk en gelukkig werd ik wakker om 9 uur lokale tijd. Ik moest wel even mijn discipline hanteren om de kids en mezelf ervan te overtuigen dat het beter was om op te staan.
Vandaag had ik niets op de planning staan. Acclimatiseren en de jetlag managen.

We gaan Sanur een beetje verkennen en eerst ontbijten. Bij een lokaal restaurantje strijken we neer en de kids nemen een toast met jam en ik neem scrambled eggs. En dan komt het echt los. Vannacht deed het al zijn intrede. Alex is bang en de tranen stromen als rivieren over haar wangen. De dieren, de geluiden, de spanning van de reis en de vreemde omgeving zijn haar te veel en ze vindt het alles behalve leuk. Als dierbare troost wordt ze door Ludo gewezen op een muis in het raamkozijn en vrij snel daarna op een gigantische vleermuis in de boom……. BWEEEEEEEEEEE

Ik probeer heel hard om niet in de lach te schieten. Lastig, want Ludo stuitert van genot met al die gebeurtenissen en Alex poept die bekende peulen. Zelfs het oprecht liefdevolle aanmoedigen van Kahlee helpt haar niet te kalmeren. Ludo loopt maar wat graag mee met hem en samen gaan ze de vleermuis meloen voeren. Man, man, man, wat is dit gaaf!!!

We vervolgen onze weg en struinen een beetje door de lokale straten. Bestemming onbekend. Ludo’s mondhoeken gaan hangen en die van Alex hebben een absolute bodem bereikt. Hun gedrag trekt al mijn bloed onder mijn nagels vandaan en het verbaast me dat het me koud laat. Ik laat het bloed stromen en zie het als ontladen van stress. Dat geeft rust! Ik troost en knuffel de hele route de kinderen om en om. Ik bedenk dat het genoeg is, ze hebben het zwaar. We gaan retour en op de terugweg gaan we bij Kahlee nog wat drinken. Een heerlijke grote Bintang voor mij en de kinderen worden meegenomen naar de “kriebel visjes” . Zelfs Alex zwicht voor de liefdevolle aandacht en begint ook te glimlachen en durft zelfs haar handen in het water te steken.

Ik zit met mijn pilsje het hele spel te aanschouwen en mijn ogen worden nat. Shit wat is het hier een paradijs! En de mensen….. Ik kan niet bevatten hoe lief ze hier zijn!!! Je wordt er echt verlegen van. Ik droog mijn wangen en realiseer me hoe gelukkig ik ben.

’s Middags vertoeven we aan het zwembad van ons Guesthouse. Alex en Ludo gaan uit hun panty!Het is heerlijk. Ik schrijf en duik af en toe mee om te spetteren in het bad. Heerlijk. Rond 5 uur gaan we retour kamer. Lekker douchen en aankleden voor de avond. Eerst de kids gedaan zodat ik, terwijl zij gamen, rustig kan douchen en aankleden. Als ik helemaal fris en fruitig de kamer binnen kom lopen voelend als een diva, roept Alex: Mam, oh mijn god, dat gaat echt nooit meer goed komen. Ik zet mijn grote ogen op en vraag hoezo. Uuuuh mama zeggen Alex en Ludo nu tezamen, je haar ziet groen! Ik loop zo nonchalant mogelijk retour badkamer om in een te kleine spiegel hun bevindingen te aanschouwen. Mijn verse blonde haren waren voorzien van zo’n moderne “dip and Dy”, maar dan met een soort legergroene variant. The Hulk Dy, zullen we maar zeggen.

Vanavond heerlijk gegeten en ik ben er nu al van overtuigd, Indonesisch eten is echt the best!!! Daarna nog wat door de straten gestruind en neergestreken op een heerlijk terras. De kids voorzien van een heerlijke smoothy en ik een half litertje Bintang en een schaaltje vers gebrande warme pinda’s. In de verte klinkt Bob Marley, hier op het terras Simon and Garfunkel. Alle tuinen hier geuren zalig en zijn voorzien van al mijn kamerplanten. Ik bevind me in een heerlijk zwoele Indo zomer zwang.

Vandaag was Hulkgroen in de mode. Morgen gaan we naar het strand en veel in zee. Wellicht dat het donker groen, mint wordt. Dan steek ik een gele bloem in mijn haar om het geheel te matchen!!