Persoonlijk denk ik dat deze blog iets korter zal uitvallen dan de voorgaande exemplaren. Gewoon omdat ik steeds minder te vertellen heb en de voorgaande gebeurtenissen zich alleen maar herhalen en in een sneller tempo aan het afspelen zijn.

Wat gebeurt er nou in een week? Eigenlijk weinig anders dan in de andere weken. Fitness en jezelf klaar stomen voor een wedstrijd is namelijk een levensstijl. Hoe irritant dit ook mogen klinken voor vele onder mijn lezers. Mooier dan dit kan ik het niet maken. Sterker nog, als je er goed over nadenkt, is het eigenlijk heel logisch. Om ervoor te zorgen dat je lichamelijk goed voor wil staan en het podium wil bestijgen, zal je daar 24/7 mee bezig moeten zijn. Spieren train je, maar het herstel en het opbouwen doe je met voedsel en rust. Dus alles wat je in je waffel steekt en ook doorslikt, bepaalt je groei en de beloning van je inspanningen in de sportschool. Het duurt even voordat je dit echt werkelijk beseft en ook daadwerkelijk gaat toepassen, maar als het zo is, dan staat het als een paal boven water en kan niemand je daar meer vanaf brengen. Zelfs de pessimisten en de haters geef je dan het nakijken. En geloof me, dat zijn er uiteindelijk meer dan je zelf had ingeschat.

Veel veranderingen zijn er sinds een week geleden dus niet opgetreden. De fameuze laatste loodjes wegen als bakstenen en de ongemakken nemen met straffe schreden toe. Dat het zwaar is, heb ik jullie al verteld, maar toch wil ik jullie er over nog meer over vertellen. Niet omdat het zwaar is, maar meer om te vertellen, dat dit een weg is, die ondanks dat ik hem zelf verkozen heb, ook voor mij geheel nieuw en verrassend is. Ervaringsdeskundigen kunnen je duizend keer vertellen wat je staat te gebeuren, de voor hun zo logische patronen zijn voor mij absoluut nieuw. Voor iemand als ik zijn al die wijsheden pas werkelijk wanneer ze proefondervindelijke bewezen zijn.  Zo liep ik van de week ’s ochtends de sportschool in en vroeg men mij hoe het ging. Na het vertellen dat ik zo ongelofelijk moe was en dat ik de hele dag liep te rillen van de kou, konden zij mij alleen maar beamen dat dit normaal was. Tenslotte is je koolhydraten inname aanzienlijk laag, dus geen energie en neemt je vetpercentage ook behoorlijk af, dus je speklaagje om je tegen de koude te beschermen is ook weg. Logisch!

Waarschijnlijk komt dan de volgende vraag boven borrelen……. Waarom is het dan toch zo zwaar? Je bent dit tenslotte al enige tijd gewent. Er is feitelijk weinig anders dan de voorgaande weken.

Dat klopt ook. Het is veelal hetzelfde wat je doet. Eat, sleep, train, repeat! Wat het zwaar maakt is de langdurigheid van het geheel, het gevolg daarvan is dat je door je lage koolhydraten inname, je kracht verliest, je geheugen verliest en je moeheid ziende ogen toeneemt. Door het zolang vol te houden, maak je een absolute aanslag op je doorzettingsvermogen. Je wil iets bereiken en de enige weg daarnaar toe is volhouden en doorgaan zoals je al bezig was.

Niemand kan je beloftes maken over de euforie of teleurstelling die je te wachten staat na afloop van de wedstrijd. Niemand weet wat je zal voelen. Tenslotte is het een jury die bepaald waar en wat jij als prijs mee naar huis zal nemen. De enige zekerheid die je hebt, is je eigen zekerheid. Je zekerheid, over wat je hebt bereikt, je beloning wanneer je op dat podium jezelf mag presenteren en je trots die je best wel verdient hebt na al je harde werken.

Lieve vrienden, kennissen en familie…… Wat ik jullie wil vragen is het volgende. Ik weet en begrijp heel erg goed dat het, jezelf verplaatsen in onze (Fitness atleten) situatie erg lastig is. Ik begrijp ook heel goed dat de weg die wij bewandelen naar een wedstrijd volkomen onzinnig of onbegrijpelijk bij jullie overkomt. Maar bedenk een situatie waarin jullie iets willen bereiken en daar alles voor doen of laten om dit doel te bereiken. Feitelijk is dat het enige waarin iedereen hetzelfde is.

Maak je dromen waar. Leef je dromen en droom niet je leven!!
Ik leef nog 19 dagen door om mijn dromen te realiseren……..