Welkom in mijn wazige wereld

Dan eindelijk komt er inkeer. Na maanden lanterfanten, druk zijn met de verkoop van mijn molensteen, het verhuizen en de zorg voor mijn beide ouders, die op hoge leeftijd soms extreem veel zorg en ziekenhuis bezoekjes dienen af te leggen, is het klaar.

Na mijn wedstrijd in maart ging ik bulken en met het verliezen van mijn shape, verloor ik ook mijn motivatie. Mijn drukke leven en de mantelzorg voor beide ouders, gaven mij het excuus om alles op een laag pitje te zetten. In werkelijkheid had ik ook echt geen tijd over en was het sporten op hoog niveau, iets waar ik werkelijk geen tijd voor had. Maar…. Ik heb altijd groepen dat je prioriteit dient te stellen en wanneer je dat niet doet, je jezelf daarmee verloochend.

En zo geschiede! Ik heb me achter de excuses verscholen en ik vind dat werkelijk een zwakte. Iemand met zo’n grote bek als ik, die predikt dat dit zo niet hoort, moet daar dan zelf minimaal gehoor aan geven.

Ik heb daarin gefaald en ik walg daarvan.

Ik was zo goed bezig! Schoon eten en geen alcohol. Ik, die al een jaar of wat in de overgang is, plukte daar de vruchten van. Nu…. Ben ik een slachtoffer van mijn eigen falen. De opvliegers slaan me rigoureus om de oren en alles waar ik zo mijn hart en ziel had ingestoken is feitelijk om zeep.

No more!! Zoekende naar wat ik wenselijk vind in mijn leven, kleurde ik mijn haar blauw. Waarom? Omdat ik op zoek was naar mezelf. Statement maken wellicht. Zoekende naar wat ik kwijt was. En zo geschiede. Van blond ging ik naar blauw. Van blauw ging ik naar antraciet en verzande ik in groen.
Nu, ga ik door het leven als aubergine kleurige dame en eigenlijk vind ik dit wel ok.

Te samen met deze kleurwisselingen kriebelde mijn aderen. Wanneer ik in de spiegel keek, walgde ik van mezelf. Nu stond er 73 kilo te lezen op de weegschaal en mijn broeken zijn te strak. (Dit terwijl ik broeken bezit voor meerdere fasen in mijn leven)
Geen excuses meer en nu is het genoeg. Ik verlang enorm naar de voedende positieve input die ik kreeg ten tijden van mijn wedstrijd preparatie. Ik wens niet meer geconfronteerd te worden met opvliegende hitte aanvallen, vanwege mijn ongezonde en vuile voeding. Klaar!

Afgelopen donderdag ben ik weer de sportschool ingedoken en heb mijn rug en triceps getraind. Mijn favoriete spiergroep, rug. De beste PR’s zette ik op deze groep. Mijn sterkste onderdeel van mijn lijf.
Terwijl ik dit schrijf, zit misselijk van de spierpijn mijn focus op het toetsenbord te handhaven. Nooit eerder had ik zo’n pijn in deze spieren! Dit is echt een oog opener.

Mijn nieuwe doel staat te chloreren op mijn keukendeur. 22 Mei moet ik van mezelf deelnemen aan een wedstrijd. De Benelux Fitness Challenge. Niet als Bikini atleet, maar als  Body Fitness atleet!

Dat Barbie poppetje kan ik met mijn 46 jaar niet meer halen. Maar wellicht wel als body fitness dame. Gewoon omdat ik dat in mijn mars heb. Omdat ik de oeverloos eigenwijze eigenschap bezit, anderen die hard hun afkeer uiten, het tegendeel te bewijzen.
Omdat ik dat wil, wens en daar gehoor aan wil geven. No matter the outcome!

#MusscleGranny #NeverGiveUp #Proud #GoalGetter