Welkom in mijn wazige wereld

Ik zit op mijn rode kruk fauteuil (een comfie stoel met armleuningen, op één hoge poot) en mijn keukenraam staat open. Op het dak van de buren zit een merel echt een liefdes serenade aan de maan te tjilpen en er staat een dikke grijns op mijn gezicht. Today, today was a good day! Ik weet het niet hoor, maar er gebeuren weer allerlei dingen in mijn leven en die gaan uiteraard weer in een bloedgang. Ik kan ze zelf nauwelijks bijbenen.

Yes!! She is back!!!
Ik dwaal af…… Lente! Verandering met een gek makende jeuk, die om krabben smeekt.

Ik heb iets met de dood. Dat heb ik wel vaker uitgesproken en daar schaam ik me ook niet voor. Hoe macaber dit op sommigen ook mag overkomen. Mede daardoor en mijn te vaak geconfronterende ervaring hiermee, heeft deze verandering al vaak en veel door mijn hoofd gespookt. Gek genoeg heb ik dit plan nooit echt durven delen met anderen om deze te toetsen of het wellicht een goed plan is. Mede door het macabere.
Allen zijn er de afgelopen weken, te veel gebeurtenissen geweest die met alle macht, mij erop hebben aangestuurd om mij iets te laten zien.

Vandaag trof ik een heel fijne vriend. Zo’n onzichtbare, die uitmuntend is door subtiel aanwezig te zijn. Ondoorzichtig laveert op de achtergrond. Maar op het juiste moment er is en er staat.
Dat zijn mijn dierbaarste varianten 🙂

We gingen lunchen en hadden, mede door die laverende achtergrond, veel aan elkaar te vertellen. Heerlijk ontspannen en ongeremde gezelligheid. Hoe we erop kwamen is bijzonder. Ik vertelde over mijn zoektocht naar voldoening. Dat ik daarom ook bij de vrienden van Mappa Mondo was geland en waarom. Ik vertelde ook over mijn frustraties ten tijde van begrafenissen. Waarop hij zei, die moet ik even onthouden. Ik ratel nog even door. Waarschijnlijk omdat het even mijn beurt was 😉 Aan het einde van mijn oeverloze monoloog, kwam hij met de conclusie dat dit wel eens iets is, wat bij mij past. Iets waar ik mijn enorme passie van ontzorgen, volledig in kwijt kan.

En dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar. De confrontatie, de twijfel, de signalen en de bevestiging, ze smelten op dat exacte moment tezamen om een prachtig kunstwerk te onthullen. Vanavond kwam mijn lieve broer nog even langs. We hadden namelijk weer een dingetje wat opgelost diende te worden. Hij was zo lief om deze voor zijn rekening te nemen en kwam verslag doen.
Momenten als deze vind ik zo fijn! Dat je met je eigen vlees en bloed, je hartje, even intiem kan zijn.
Hij begon te vertellen over zijn verandering. Ik luisterde en vond het een mooie. Blij om zijn durf, vertelde ik over mijn dag. Mijn weg, die ervoor heeft gezorgd dat ik dit besluit, vorm ga geven. Zijn reactie bevestigde mijn conclusie.

Ik ga mezelf oriënteren, confronteren en exploreren op het gebied van begrafenisondernemer……
Want wat is er nou niét mooier, dan om vanuit de dood, een geboorte van een nieuwe episode te weten te creëren. Immers, staat de geboorte van de lente, onlosmakelijk verbonden aan de dood van de winter………

Ik heb dat stukje gemist toen ik er behoefte aan had.
Ik weet hoe ik dit tot een succes kan maken!

Time to change!!!