Welkom in mijn wazige wereld

Roerige tijden….. Ludo neemt afscheid van zijn kindertijd en musicalt zo zijn brugfase in. Mijn piepende driedruppel die op 3 jarige leeftijd al deze titel kreeg, toen in Thailand….. staat vandaag aan zijn vooravond van afscheid. Zijn vooravond van wasdom. Ik koester echt die adolescente  stuiptrekkingen. De worsteling tussen puistjes en knuffelkonijnen.

Ludo is bijna Indigo…. Warm, sensitief, empathisch en enorm vol van compassie……Geziekt en getergd door oppervlakkige wezens, laveert hij steeds weer subtiel tussen realiteit en Woodstock. In alles de schoonheid voelen is wel enorm confronterend. Pijnlijk zelfs! Want meestal treft die pijn de open en gevoelige mensen. Die deksel…. Landt negen van de tien keer als een stalen deur op je neus.

Ik moet dit anders aanpakken. Hij is zo mooi! Zo PUUR! De hardheid en verdriet uit mijn leven, willen hem neutraliseren. Hem afstompen. Mijn angst voor de pijn die ik heb ervaren wil ik hem niet laten voelen.
K.t….. ik beperk hem te bloeien…. Ik beperk zijn vrijheid. Ik wil hem harden terwijl zachtheid alleen maar kan winnen.
Social media is echt een bitch….. Ook ik, met al mijn grote bekken zwicht voor de kracht van de massa….. Ik laat die invloed gelden….. Daarmee beperk ik mijn kinderen in hun vrijheid!

Ik was al redelijk ongenuanceerd, maar ik ga me vanaf nu focussen op realiteit. Want zeg nu zelf, de schoonheid van het leven zit hem toch in de onvolkomenheden!!!!!