Welkom in mijn wazige wereld

Mijn melancholische muziek tettert snoeihard door de boxen, al staand aan de vooravond van vaarwel. Ik merk dat ik steeds slechter word in het nemen van afscheid. En het grappige daarbij is, dat het me eigenlijk niet eens uitmaakt of het om een ellendig of juist vrolijk afscheid gaat. Misschien is het, omdat ik in al mijn jaren op deze confronterende, egoïstische en emphatisch onvermogende aardkloot, mezelf de capaciteit heb weten aan te leren om zelfs in negatieve dingen, het positieve te zien? Misschien was Johan Cruijff toch niet zo dom als ik dacht, toen hij zei dat elk nadeel z’n voordeel heeft!

Om in de grootste modderpoel, schoonheid te herkennen. Slechts één bloem heeft dat tot fysieke werkelijkheid verheven. De Lotus.

We verfoeien allemaal de zelfmoorden van kinderen door pesterijen, de wapenwet in de US en de ermee gepaard gaande massamoorden. De maatschappelijk armoede door ons regeringsbeleid en de nog steeds niet kenterende crisis. Het zinloos dood slaan van een grensrechter. We leven in een maatschappij die keihard trapt tegen alles en niets. (En Mea Culpa, ik trap even hard mee.)

We weten allemaal dat verwachtingen en aannames de moeder van alles fuckupp’s zijn. En toch. We stinken er allemaal wel eens in. Zo hard als we bovenstaande zaken verfoeien, lachen we allemaal wel eens om die collega die te dik is, of nog single of net even anders is dan wij. Zoals we met de kerst, elk jaar weer, te veel eten inslaan, om het na afloop in de vuilnisbak te werpen. We langs de velden, al dan niet binnensmonds, de scheidsrechter uitschelden voor een in onze ogen onjuiste beslissing. Om nog maar te zwijgen over de mensen die nog steeds op Geert Wilders durven te stemmen en volhouden dat ze niet racistisch zijn.

We zijn bedreven wezens geworden om dingen te doen lijken alsof ze door onmacht zijn ontstaan. Laat staan, dat het onze eigen schuld is. Want zeg nou zelf, die boute uitspraken over die collega die dik is, dat weegt toch niet op tegen die structurele pesterijen van dat suïcide jongentje? De scheldpartij in je hoofd tegen die scheidsrechter, staan toch volledig los van die jongens die de grensrechter dood schopte! En waarom mag je die hier in Nederland geboren allochtoon, die steelt of rottigheid uithaalt niet terug sturen naar zijn thuisland? Dat maakt ons toch geen rassist?

In al deze negatieve waarnemingen zie ik nog steeds positiviteit, of beter gezegd potentie. Stiekem hoop ik namelijk dat een groot deel van mijn lezers zich stilletjes schaamt en voor zichzelf durft toe te geven dat ze het ook zien. Mijn boete kleed hangt als een koningsmantel om mijn schouders!
Dus neem ik afscheid van 2012 met heel veel tranen, maar ook een potentiele lach.

Al weet ik dat nieuwjaar voornemens gedoemd zijn te mislukken, wil ik hier de kentering teweeg brengen. Mijn voornemen voor 2013 is dat ik aan deze maatschappelijke filevorming niet meer ga meedoen. En ik heb jullie nodig om niet met mij in die rij te gaan staan. Dat zou voor ons allemaal het mooiste nieuwe jaar ooit worden!!

Vind je ster in de duister, je lach in verdriet, put moed uit tegenslag, laat je ondanks verdriet vreugde delen, wees blij en verwachting loos, wees puur en onbedorven, liefhebbend en begripvol.

Dat is wat ik jullie toewens voor 2013 en alle jaren die daarna nog komen.

Aangemoedigd door een post op FB, realiseerde ik me dat ik een belofte had gemaakt. Tijdens een avond gezelligheid heb ik iemand toegezegd nog eens een blog te schrijven over de perfecte partner (lees man). De aanmoedigende post op FB komt van een vriend, hij is fotograaf en plempt vrij continu mijn tijdlijn vol met mooie, strakke, geile en jonge meiden in de meest exotische houdingen en dito outfits.
Meestal kijk en bewonder ik, maar soms raakt hij mijn gevoelige snaar. Vanavond was zo’n moment. Na wederom, een bijna perfecte variant van het vrouwelijk schoon te hebben geplaatst, knapte er iets en spatte het verlangen naar een soortgelijke mannelijke variant in mijn hoofd aan stukken.
Ik heb hem dan ook direct geantwoord met de vraag om ook eens een Mr. Grey te plaatsen. Wij vrouwen willen toch ook wat……

In 50 tinten wordt hij beschreven op een manier, dat alle vrouwen hem, als de perfecte man zien! Nu ben ik het niet snel met de menigte eens, maar ik kan hier moeilijk mijn eigen fantasie tijdens het lezen, verloochenen. Mr. Grey, almost, has it al!! (Ik zou het er wel mee kunnen doen denk ik 😉 )

Laat ik eens een poging wagen, de perfecte man in woorden te vatten. Hahahaha Dit wordt leuk!
We beginnen in de goede volgorde. De discussie over, of zien, of fantasie als eerste is, is bij mij helder. Zien is ervaren en daaruit wordt een fantasie geboren. Dus we zien ‘hem’ als eerste.
Mr. Right heeft het in zich, om bij de vrouw met alleen een visuele confrontatie, de volgende effecten teweeg te brengen.
Haar ogen slaan in de staarstand, haar hele lijf tintelt, haar knieën knikken en haar benen lijken van rubber. Haar blos wordt roder en haar hart pompt ineens overuren. (50 tinten verder) Ze ervaart een opgewonden emotie en haar tepels verstijven direct en verlangt nog maar één ding.
Ik kan nog even doorgaan, maar ik wil de lezende heren er even op wijzen dat dit nog alleen het hoofdstuk “visuele ontmoeting” betreft. Dat betekend dat we de hoofdstukken: “Ervaren, voelen, beleven en in het dagelijks gebruik”, daar nog aan toe moeten voegen.

Wanneer ik mijn Mr. Perfect zou mogen ervaren, treden veel voorafgaande emoties weer in werking. Hij beantwoord je vragen in de chat, met gepaste snelheid, maar heeft tevens een afstand die je laat verlangen hem sneller te doen antwoorden. 8 Uur wachten op een antwoord, ligt dan ook niet binnen dit verlangen! Maar Mr. Right voelt dit feilloos aan en geeft daar accurate invulling aan.

Wanneer we “hem” mogen voelen…… Ja dan trekt mijn emotie alle reserves van de plank. De aanraking met zijn huid veroorzaakt elektrische schokjes. De stembanden worden een octaaf strakker getrokken. Vingertoppen verkrampen tot klauwstand. Wangen vernauwen en speekselklieren verdubbelen hun toevoer. Om nog maar over de klapperende eierstokken en kampende kruisstreek te zwijgen.

Dan gunt hij mij een kijkje in de keuken van beleving. Dan voel ik ineens, compassie, verlangen, boosheid, hebberigheid, wanhoop, passie, onderdanigheid, verliefdheid, heerschappij, zorgzaamheid, jaloezie enzovoort. En daarbij vloeien er intens dampende tranen over mijn wangen.

Brengt ons tot slot bij het dagelijks gebruik. 😉 Waar hij je bijstaat in al jouw verantwoordelijkheden. Hij weet wanneer hij jou als dominante bitch moet tolereren maar ook weet wanneer hij je moet overmeesteren. Hij laat je zorgen, maar op de achtergrond, zorgt hij ook voor jou. Niets laat hij aan jouw verlangen ontbreken. Maar verliest jouw plaats daarbij nooit uit het oog. (Maar dat is dan ook mijn fantasie Mr, Grey 😉

Ik stroop mijn mouwen nog eens op en ga op zoek………
Ik lach………
Ik lees nog eens wat ik hierboven schreef en realiseer me dat de echte Mr. Grey, al die eisen met één zekere haal, van tafel weet te vegen Gewoon omdat hij dat mag en kan. 😉

Al weken speur ik het internet af voor een mooie antieke piano. Bijvoorkeur een fraai exemplaar waar wat over te vertellen valt. Eén met een prachtig verhaal. Dat verlangen heb ik uitgesproken en in mijn dromen realiteit zien worden. En gelijktijdig verschijnt er een enorme vette glimlach op mijn gezicht!

Ann is er weer! Vanavond viel het kwartje der realisatie.
I’m back!
I’m happy!
I’m ecstatic!
De acceptatie dat niet alles verloopt zoals ik wens, maar wel dat ik alles er weer utthaal, wat er in zit. Dat zet me weer in vuur en vlam. En dat geeft me toch een dwaas lekker gevoel! Die vervolgens ook doordendert als een wereldrecord houdende, domino poging met een museum aan schilderijen en foto’s nalatend.

Terwijl het vriest, hoor ik de vogeltjes vrolijk tjilpen. Wanneer het met bakken uit de hemel komt, zie ik nog steeds ergens aan de horizon de zonnestralen door de wolken breken. Al meer dan een maand fladder ik weer over mijn Eden en zie ik weer prachtige appels, tezamen met luid lispellende slangen in de bomen hangen 😉 Met verlangende en bijna gretige vingers strekt mijn hand zich uit richting de appels. Alle risico’s en gevaren wegwuivend om de honger naar een nieuw avontuur te stillen. Fucking hell …. Eva is een HELD!!!
Ze had het vermogen en de capaciteit om zeer relativerend een analyse te maken van de situatie en onbelangrijke zaken te elimineren om zo te weten dat de enige weg naar geluk de weg is, die toegeeft aan persoonlijk verlangen en groei. Bij haar het verlangen om de heiligste der vruchten…. “De verboden vrucht”, te beroeren met haar vingertoppen, middels haar neus de geur op te snuiven, met haar tanden de schil zachtjes en delicaat te doen knappen, om vervolgens haar mond te vullen met een hap van totale onbekendheid.

Terwijl dat scenario meerdere malen door haar hoofd had gespeeld en zij zulke euforische belevingen had ervaren, kon zij op die dag de verleiding echt niet meer weerstaan. Maanden van overdenkingen, afwegingen tussen oorzaak, handeling en gevolg. Zelfs de negatieve en desastreuze gevolgen realistisch voor ogen houdend.

Jammer dat er in die tijd geen vrijheid van meningsuiting was. Ik weet zeker dat er een vrouwelijke opponent was opgestaan en het Adam en Eva verhaal iets anders had beschreven.

Laten we nu eerlijk zijn. Die fucking bijbel is echt geschreven door en uit het oogpunt van een man?! Mag ik dan nu een kleine subtiele poging wagen om hetzelfde verhaal uit het oogpunt van een vrouw te benaderen?!

God schiep, lucht, fauna en flora, bla bla bla. Tot zover hetzelfde. Komt the dude with a mission aan, bij het scheppen van de mens. Trekt uit zijn hoge hoed als eerste ….. de man…Hij is trots, kijkt naar zijn werk en weet dat het goed is.
Toen ging het mis. Echt ….. onherstelbaar. 😉

God’s trots werd na het zien van zijn schepping zo geil dat hij begon te fantaseren. Wat nu als hij er een exemplaar naast zet en ze gaan elkaar sexueel benaderen? Wat als hij dat andere exemplaar nu eens passend maakt op de man. En al fantaserend over die toekomstige beelden, ging hij zo mee in zijn fantasie, dat zijn verkrampte, verlangende hand bij Adam een rib uittrok en vanuit zijn droombeeld die rib in een bloedmooie, geile Eva boetseert. Tit’s, ass, the whole shabang.
Adam, nog maar net zijn ogen uitwrijvend, van het wakker worden na zijn schepping, ziet als eerste door zijn wimpers…… Eva!!! Eva. HET geilst geprojecteerde, oerverlangen van een man. Alle verstandelijke eigenschappen die god hem had gegeven met één oogwenk verdwenen als sneeuw voor de zon. (als ze sneeuw hadden in het paradijs dan)
Als schrijver van het eerste vrouwelijk geïnterpreteerde bijbel verhaal, geef ik Adam (en ik ben nu echt enorm gul) een klein uur 😉 Hij charmeert, versiert en verleid Eva en laat zichzelf verdrinken in passie.

Dus, heren, die enorme penisnijd jegens Eva is geheel ongegrond! Zij heeft nog weken genoten van alle geneugten van het paradijs. Adam daarin tegen, had na een uur de verboden vrucht al tot zich genomen…….(Stiekem maakt me dat dan weer jaloers op Adam…. 😉 ) Koeristus hiermee ontkracht ik echt meer dan me lief is 😉

De hele maand oktober ben ik al aan het genieten van alles wat zich aandient. Zo erg, dat ik bijna evenzo leuke alternatieven moet afzeggen. De ene na de andere heerlijke ervaring of avontuur, wisselt zich in een hoog tempo af. En het leuke hiervan is, dat het in een opwaartse tornado aan het wervelen is. Dit had ik voor mezelf zo gewenst en gedroomd. Net zoals die antieke historische piano die morgenochtend hier werkelijk staat. Daar verschijnt mijn tintellende glimlach weer.

Heb ik nu het mysterie van Eden ontrafeld?