Archive for the ‘ Algemeen ’ Category

Retorisch

???Ligt het nu aan mij, of zijn deze vijf voorgaande woorden iets te retorisch? Zo mogen zijn, maar ik vraag me echt iets af.

Nu ik me de luxe kan permitteren om avonden lang over het net te surfen en daarbij, de grootste social mediasite, als primaire tab, in mijn browser, open te hebben staan. Is mij iets opgevallen.

Wanneer je geen tv kijkt en alleen muziek luistert terwijl je over het net surft, ontstaat er een belachelijke drang naar connectie. Want ja, zeg nou eerlijk, mijn twee boeven tegenover me zijn “levensecht” te noemen, maar ik heb zo tot op heden niet op communicatieve interacties kunnen betrappen. Dus dan zoek je contact. Online! Sjeeees dit klinkt echt énorm zielig 😉

De eerste is Facebook. Een jaar of 2 geleden had dat Hyves geweest. Hyves was the place to be! Want mijn god, je was toch wel zoooo 1987 als je geen Hyves account had. Dus alle mama’s, papa’s, kunstenaars, dichters, domme, stoere, suffe, recalcitrante en zelfs de hardst schreeuwende wijdmuilen, hadden allemaal Hyves.
Jeetje, dat was lachen. De grootste onzin over de eerste op de pot poepjes, tot de mooiste gedichten waren er te lezen. De diversiteit in diepgang versus oppervlakkigheid werd verorberd als zoete koek. Hyves was het. De shit!
Toen ineens kwamen er geruchten over een soortgelijk medium, maar dan internationaal. Weerzin en twijfel waren de algemene antwoorden. Niets kan Hyves toch overtreffen, twee social mediasites is te veel en de ik vind Hyves geweldig dus ik hoef niets anders, waren toch wel de meest gehoorde reacties.
Uiteindelijk overwon de massa (heerlijke koeien kudde als we zijn) en gingen de meeste toch ook Facebook bekijken. Niet vanuit het volgzame kudde gedrag (uhuh), maar vanuit nieuwsgierigheid (yeah right).
En zo won Facebook van Hyves en werd Hyves afgedaan als te puberaal.

Facebook is in mijn beleving op weg naar diezelfde Hyves status. Facebook heeft de Hyves status behaald!
Dus dacht ik dat er misschien ergens een andere variant te vinden zou zijn. Een plek waar je leuke, mooie en voldoening uit kan halen. Het enige wat ik gevonden heb is Skout. Daar heb ik het letterlijk 14 uur volgehouden en er zat een nacht van 7 uur slaap tussen. Skout is een soort MSN, maar dan locatie gebonden en je ziet iedereen die online is. Dus geen stiekem onzichtbaar meelezen. Nee, vol in beeld en voor de hele Skout wereld te zien. Maar een beetje slap ouwehoeren met onbekenden, sprak me wel aan, dus ik maakte een account aan. Gelukkig was ik zo slim om een foto te plaatsen van alleen mijn voeten. Of was dat misschien niet de meest handige zet……

Opmerkingen als: “Waar gaan die mooie kuitjes heen, wow als je voeten al zo mooi zijn en dat zijn de geilste stiletto’s die ik ooit heb gezien”, waren nog behapbaar. De meest idiote aanzoeken heb ik voorbij zien komen. Complete beschrijvingen van pornofilms, met mijn voeten in de hoofdrol, trouwens ook. Desperado heaven zou je het kunnen noemen. Maar goed, die voeten foto was dus NIET handig en ik heb meteen mijn hele account maar gewist.

Dus ik ben weer trouw terug bij Facebook. Wachtend en zoekend naar wat komen gaat. Het kan nooit lang meer duren voor er een sterkere andere social mediasite geboren wordt.
Ik sta te popelen om er vol in te duiken…..

2012
09/06
CATEGORY
Algemeen
Plaats een reactie

50 Varianten, vraagtekens!

Al hoewel ik het predicaat dyslectie, niet mag voeren, is mijn langzame lezen en begrijpen van teksten voor mij altijd een enorme belemmering geweest om mijn lust tot input, middels geprinte letters, tot mij te nemen. Daar waar mensen in een dag een boek van 500 bladzijdes uitlezen, ben ik een week bezig om hetzelfde resultaat te verkrijgen. En een week om een boek te lezen, dat is een tijdsspanne die ik mezelf niet gun of kan veroorloven.

 

Toch, aangemoedigd door de media en vriendinnen om mij heen, ben ik maandag begonnen in wat blijkt, de bestseller van dit moment. 50 Shades of grey! 50 tinten grijs in het Nederlands vertaald. Rode oortjes, spannend, erotisch en ontwapenend zijn de termen die ik te horen heb gekregen, wanneer men over dit boek sprak. Maar verbazingwekkend genoeg, houdt het bij deze woorden op! Niemand hoor ik, of heeft het lef, te spreken/schrijven, wat ze er daadwerkelijk van vinden.
De vrijheid, die gepaard gaat met het inhoudelijke onderwerp van dit boek, maakt dat de dames zitten te gniffelen en giechelend en om de absofuckinglutly hete brei heen draaien.

 

Mijn literaire input, maakt mij wel als laatste persoon op deze wereld, gemachtigd uitspraken te doen op dit vlak. Maar ondanks de aaneenschakelingen van seksuele beschrijvingen in dit werk, ben ik van mening, dat in essentie, het een litterair hoogstandje is.

In mijn ogen (maar die zijn wellicht wat perverser en ontoerekeningsvatbaarder dan andere dames) gaat het boek in op het verlangen naar, of onderricht zijn, aan macht. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik mij dat er genoeg mensen zijn waarvan hun weerzin nu gaat walgen of opspelen.

 

We leven met z’n alle in een betuttelende volg maatschappij. Onbewust doen de meeste van ons wat er maatschappelijk van ons verwacht wordt. Maar ik denk dat er juist daardoor, een verlangen ontstaat waarin men een voldoening zou willen verkrijgen, uit één van de twee verkozen partijen.
Ofwel, je bent een Dominant persoon die graag het heft in handen neemt en ieder die zich daar aan conformeert beïnvloed. Of je bent een subjectief, die zich graag laat leiden en zich onderwerpt aan de machtige persoon die men daarvoor heeft uitgekozen.

 

De meeste vrouwen verlangen naar een man met daadkracht. Een standvastig persoon die hen leidt en verteld wat ze wel en niet kunnen doen. Het neemt een verantwoordelijkheid weg, van al die verantwoordelijkheden waar zij dagelijks al mee te maken heeft. Het creëert een rust op momenten dat zij daar behoefte aan heeft.
Maar wat gebeurt er als zij na verloop van tijd het inzicht heeft verkregen, dat zij die Dominante rol zelf wenst te vervullen? Het heft in eigen handen prettiger vind. Houdt deze variant dan nog stand? Of valt hij als kaartenhuis in elkaar?

 

In nog diepere essentie van de materie, denken de machtige Dominante personen dat zij de touwtjes in handen hebben en zo hun machtsgevoel kunnen bevredigen of hun genoegdoening te kunnen bereiken. Maar is het niet anders dan de keerzijde, die de belangrijkheid bepaald. Want in het officiële spelletje is de subjectief degene die de grenzen bepaald en waar de Dominant zich aan dient te conformeren.  Dus belanden we bij de eeuwige machtsstrijd. Wie bepaald er nu wat er gebeurt? Wie heeft nu echt de touwtjes in handen? Wie is nu de echte machtspersoon??? You? Me? Or both???

Is het zwart/wit? Of zijn het 50 tinten grijs??
Ain’t that te question????

2012
08/08
CATEGORY
Algemeen
Plaats een reactie

Ontstoken vlam


Toen de Griekse oppergod Zeus de eerste Olympische spelen liet plaatsvinden, werden er op zijn altaar 100 ossen verbrand. Dit vuur werd gedurende de spelen brandend gehouden. De vlam werd, net als alle andere offers, aangestoken met het heilig vuur van godin Hestia.
Tegenwoordig word het vuur op Olympia ontstoken, middels zonlicht en spiegels, die de fakkel ontvlammen. Dan wordt de fakkel door middel van een estafetteloop, doorgegeven naar de plaats waar de spelen zullen gaan plaatsvinden. Ook nu nog, blijft het ‘heilige’ vuur branden, zolang de spelen gaande zijn. Pas na afloopt wordt het vuur gedoofd.

Nu twee weken geleden ben ik zeer rigoureus te werk gegaan om een aantal vlammen te doven. Het werd geboren uit een latente voeding van niet los kunnen laten. Dat creëert onrust. Onrust die ik al lange tijd bewust en onbewust door mijn aderen laat gieren. Niet echt iets wat is gekomen door mijn breuk met Reem, maar daarvoor al was de onrust aanwezig.
Ik denk dat het komt doordat ik voor mezelf een bepaald doel had gesteld en toen ik (on)bewust inzag dat dit doel niet of nauwelijks meer haalbaar was, werd de onrust ontstoken. Net als de Olympische vlam, had deze een lange weg afgelegd en heeft glorieus boven het stadion staan sprankelen, maar aan het einde van de spelen werd deze liefdevol gedoofd.

Vuur is een bijna onbegrijpelijk verschijnsel. Het kan in vlammende vorm, bossen, huizen en hele dorpen vernietigen. In vloeibare vorm, verwarmd het onze kern van de aarde, maar kan de lava ook alles verwoestend, dorpen verstenen. In stralende vorm, verwarmt hij ons dagelijks in de rol als zon en ’s winters warmen we ons bij het haardvuur en verlichten we onze huizen hiermee.
Liefde is bijna vergelijkbaar. In onbegrijpelijke zin zeker. Liefde heeft de kracht om in de vorm van geloof, hele bossen, huizen en dorpen te vervagen. Het kan tevens volkeren verstenen en machteloos en onrustig achter zich laten. Terwijl ze ook mensen kan laten stralen, hartelijk verwarmen en bergen euforie en gezelligheid geven.

Daarom had ik twee weken geleden besloten het vuur te doven. Afsluiten om de vlam even tot rust te laten komen. De diverse Hyves weg gedaan, dat was een opluchting. Werkelijk! De onbewuste dwang te kijken wie daar, wat schreef en met welke ondertoon, was ik al langere tijd zat. Dus die ‘spelen’ zijn afgesloten en komen niet meer terug.
Maar al twee weken zit ik ’s avonds van alles te doen om bezig te blijven. Daar waar ik normaal muziek luisterde en wat zat te lezen op Facebook of andere sites, zo zit ik nu al meerdere avonden me te vervelen of ik ben enkelbandjes aan het rijgen. Het resultaat is dat ik nu met zoveel kettinkjes om iedere enkel, dusdanig stevig op de grond sta, dat nog meer kralen bijna onverantwoord is.

Conclusie! De reden om mijn Facebook te sluiten wekt niet het beoogde resultaat. Het feit dat ik mijn leven hier redelijk openbaar zet en dat er mensen zijn die daar een bepaalde voldoening uit halen, is nog geen reden om deze pagina af te sluiten. Ik schep plezier uit delen. Dus wanner het afsluiten van mijn FB die rust niet geeft, zal ik mijn lijst vrienden maar eens moeten overzien en eens echt kijken welke mensen ik als dierbaar en fijn ervaar. Weloverwogen en rustig zal ik dat de komende tijd gaan doen. Dat zogeheten ontvrienden zal dan niet stiekem gebeuren. Ik denk er zelfs over om deze middels een berichtje aan die persoon aan te kondigen. Wel zo netjes.

In dit stadion is een prachtige vlam ontstoken. Eens zien hoelang deze spelen duren 😉

2012
07/11
CATEGORY
Algemeen
1 reactie

Wie goed doet, goed ontmoet

Ik ben een mens van intens. Wanneer ik een koude rilling krijg, kijk ik met veel genoegen naar de enorme dikke kippenvel huid die deze rilling teweeg brengt. Zeker wanneer het een zwoele zomeravond is en ik daardoor, mijn zo intens verlangende verkoeling verkrijg.

Vanavond was weer een fijne maar rare avond. Eerst kwam Ron, om met ons mee te eten. Nadat ik de kinderen op bed had gelegd hebben we nog wat gesproken en ging hij naar huis. Ik zat nog wat te denken over wat er allemaal was gebeurt deze week en realiseerde me dat ik mijn moeder nog moest bellen over de opvang van de volgende dag. Terwijl ik het gesprek aan het afronden was, werd er op het keukenraam geklopt. In eerste instantie dacht ik dat het Peet was, maar toen ik de deur opendeed, stond daar Kaatje als verrassing voor mijn neus. Zomaar even gezellig zei ze. Mijn glimlach als antwoord was gemeend intens en blij.

Samen hebben we een aantal dagelijkse dingen de revue laten passeren en daar tussenin ook wat inhoudelijke zaken. Mijn fijnste manier van communiceren.
Wanneer dingen besproken worden omdat de essentie daar op toegespitst ligt, komen ze altijd minder uit als dan wanneer ze terloops ter sprake komen.
Zo ook vanavond. Even de visie van iemand anders, die niet in mijn situatie zit, aanhoren en tot mij nemen. Niet wetende wat ik er mee ga doen, maar wel fijn om als feedback in mijn mandje te hebben liggen.

Nadat ze de deur achter zich had gesloten, liep ik richting schuifpui om deze te sluiten. Maar toen ik eigenlijk voelde dat het best nog lekker was, liep ik even terug naar de keuken en schonk voor mezelf een wijntje in, stak een sigaret op en ging door die pui naar buiten en liep naar de dijk.
Confrontatie is altijd fijn maar ook pijnlijk.
Terwijl ik daar over de dijk uitkeek, hoorde ik de kikkers luid kwaken. Zoals ze in Leiderdorp deden, maar daarvoor ook op deze, zelfde plek. Kijkend over het water zag ik alle huizen donker en realiseerde me dat alle gezinnen de nacht waren ingegaan. De kikkers nog steeds luid kwakend op de voorgrond.

Kikkers hebben namelijk de irritante eigenschap om de kracht van het kuddedier tot volle uiting te brengen. Het zijn net mensen. Als er één zijn strot open trekt, kan het even duren voor een tweede zich bij hem aansluit, maar wanneer dat het geval is hebben we de spreekwoordelijke sneeuwbal aan het rollen. Binnen no time heb je dan een concert van groene rakkers die zich de bek niet laten snoeren. Een beetje het Geert Wilders effect. Men brult wel mee, maar inhoudelijk heeft men geen clou waarom, laat staan waarover. En ach, de meeste doen het, dus waarom zou ik niet meedoen…….
Grappige bijkomstigheid is, wanneer je als persoon heel hard sssssttttttt roept, het ineens stil word. Dan is er even de serene stilte van het niets. En alsof de heren in het groen ons daarin begrijpen, is er dan toch weer die ene Geert die als eerste begint te kwaken, met als gevolg dat niet veel later de hele meute hem domweg volgt.

Terwijl ik mijn sigaretje sta te roken, bedenk ik me dan ook dit verhaal en moet er erg om lachen. Ik krijg door een zachte bries nog een fijne rilling, geniet, en ga vervolgens naar binnen.

Lieve vrienden, ik ben van streek en verdrietig. Ondanks mijn genots momenten voel ik me wederom gekwetst. Niet alleen omdat ik mijn weg nog niet helemaal helder heb, als het gaat om mijn relatie met Remi, maar ook omdat ik deze week, voor de zoveelste keer, mijn hulp naar, waarvan ik dacht, lieve mensen, als mes in mijn rug heb terug ontvangen.
Mijn hele leven heb ik getracht mensen, daar waar het in mijn vermogen lag, te helpen. Eigenlijk heb ik die hulp tot op heden beantwoord gekregen met verdriet, teleurstelling en pijnlijke confrontaties. Om over de financiële strop nog maar te zwijgen.

Iemand zei me dat dit wellicht een les was. Maar binnen mijn vermogen en begrip, zou dit de les van het niet vertouwen van anderen zijn. En ondanks die gruwelijke deksel die ik al meerdere malen heb gevoeld, weiger ik eigenlijk om daar aan toe te geven. Tenzij het iets is wat ik niet zie??
Welke les zou ik uit het dit verhaal anders nog kunnen halen? Weet u het?

Mijn spoor is bijster. Ik begrijp oprecht niet, waarom mensen die je helpt, de noodzaak zien om je te kwetsen….

Wie goed doet, goed ontmoet!!! Maar wanneer dan??:

2012
06/27
CATEGORY
Algemeen
1 reactie

Afscheid…..

De afgelopen jaren was ik behalve druk met mezelf, de kinderen, mijn relatie en making ends meet, vooral ook druk met sociaalmedia. Je kent ze wel, de Hyves, Facebook en Twitter.

Stuk voor stuk leuke “sociale plekken”, waar men ongezouten meningen de lucht in kan werpen zonder daar, al te hard, voor afgerekend te worden.

Helaas hebben deze sites het bijkomstige nadeel dat je ze niet of slecht kan dichttimmeren tegen ongewenste pottenkijkers. Wat ook weer in de hand werkt, dat wanneer we zelf iets over een persoon wil weten, we het middels deze sites, redelijk makkelijk te weten kunnen komen.

Alles leuk en aardig, iedereen de vrijheid om de inhoudelijkheid van zijn of haar leven te grabbel te gooien middels het wereld wijde web. Maar de afgelopen maanden ben ik er toch een beetje over gaan nadenken.
Ondanks mijn mediageile voorkomen, wanneer het om blogs gaat, of als ik weer eens furieus, de maatschappij een schop onder de hol wil verkopen, is het ondertussen een bijna verplichte aangelegenheid aan het worden.

Sinds 1 april ben ik weer terug op honk en de gemoederen mogen niet echt bedaren. Te veel ellende wisselt zich nog af en onrust houdt mijn gemoederen dusdanig bezig dat de afgelopen drie maanden bijna slapeloos zijn doorgebracht. De roddels in het dorp helpen daar ook niet echt bij.
Het is zich met ernstige mate aan het wreken. Mijn humeur is maar moeilijk zonnig gestemd te krijgen, mijn kinderen raken de irritatie snaar sneller, zonder ook maar een akkoord te spelen, en gelukkig zijn, is niet een status waarin ik me momenteel vaak begeef.

Deel ervan komt ook doordat ik deze negativiteit  verspreid op dit soort sites, feedback krijg van lezers en daardoor eigenlijk nog meer in de neerwaartse spiraal terecht kom. Gewoon omdat ik af en toe behoefte heb om zielig gevonden te worden en denk dat het beamen door anderen, die zieligheid zal verhelpen.

Tja als dat laatste nu eens waar zou zijn, dan ging ik hier een klaagzang van minimaal 6 A4-tjes opschrijven. Maar het enige wat het beamen door anderen, van mijn zielige gedrag doet, is mij eigenlijk nog zieliger en rotter laten voelen. Als in, zie je nou wel, zij vinden ook al dat je pech hebt, of sneu behandelt wordt of ga nog maar even zo door.

Zo is het gekomen dat ik de Hyves site van Remi en Ann heb opgeheven, De Hyves site van Herman is ook permanent verdwenen, mijn eigen Hyves staat op gedeactiveerd en zo zal ook mijn facebook vanaf morgen uit de lucht verdwijnen.

Ik ga eens mezelf confronteren, met mezelf, de kinderen en de mensen die me willen kunnen me bereiken via de telefoon of mail. Eens kijken hoe populair ik dan nog ben. Dan ga ik voor mezelf eens een oprechte optelsom maken en zien of en wanneer ik mijn facebook pagina weer in de eter zal gooien.

Ontvrienden hoef ik niet, dat zal waarschijnlijk een heel natuurlijke weg vervolgen. Mijn stand is nu 171 “vrienden” ……..

Take care, ik ga mijn best doen om dat ook voor elkaar te krijgen.
XXXXXX

 

2012
06/25
CATEGORY
Algemeen
3 reacties