Welkom in mijn wazige wereld

Dit lage ochtendlicht
dat traag door de woonkamer wandelt.
Het ontroert me.

Het is herfstlicht.
Betast de kasten en de muren. De plavuizen.
Legt zich breed op tafel.

Spiekt naar mijn handen.
En bladert door mijn vingers.
Telkens anders.

Het bidt, het zalft, het troost.
Begrijpt gekwetste mensen.

Het is wijs licht.

AnnR * 27 September 2010

Een blauwe lucht. Met wolken wit.
de wind genadig zacht.
Vrij.

De boom staat stevig geworteld.
Soms wil hij weg. Vraagt de hulp aan de storm.
Die hem wellicht ontwortelt.

Een boom zonder aarde sterft.
Zoals een ontwortelde mens.
Diep in zijn ziel.

En als de wolken niet meer wiegen.
Het blauw vergrijst.
En de bladstille bries verdwijnt.

Dan hoor ik de wind, zie de bomen wuiven
en de wolken stapelen.

Naar het einde.

Gisteren heb ik gehoord dat mijn lieve vriend zijn strijd met zijn ziekte moet opgeven. Lang heeft hij als prachtige, robuuste, stevig gewortelde eik, weerstand geboden aan die gruwelijke storm. Helaas kunnen de doktoren hem niet meer van extra grond voorzien.

Ik ben ongelofelijk trots op hem en ook op zijn lieve vrouw.
Mijn hele hart gaat naar hen uit.

Lieve schatten ik hou van jullie!!

AnnR * 13 Oktober 2010