Archive for the ‘ Media ’ Category

De mogelijke invloed van social media op politieke beslissingen

linkedin-chart-1357599541

Mijn grote waffel heeft mij ver gebracht, maar zeker ook, te vaak, in de problemen. Zo ook vanavond. Ik vind het leuk om zo af en toe eens wat letters, woorden of zinnen in diverse constructies op mijn virtuele velletje papier te schrijven. En meestal gebeurt dat vanuit een onbeschrijfbaar gekriebel van onder mijn ribben, dat uitstraalt richting diverse erogene zones. Mij die sensatie geven te volharden om in een soort van extase uit te barsten. Dus, jullie lezen het goed. Schrijven is voor mij gelijk aan masturberen om zo tot een spetterend orgasme te komen.

Vanavond kreeg ik van onze makelaar een mail waarbij iedere zin die ik las er een teen gekromd mijn bank in verdween. Helaas was haar mail langer dan 10 zinnen dus de frustratie kwam in de vorm van stoom uit mijn oren. De woede nam intense proporties aan. Of zoals Reem zei, laat je afgezaagde dubbelloops geweer nog even in de schuur liggen. Laat ik zeggen dat ik niet echt klik met deze “Beste Makelaar” uit Leiden. Dus ik dicht een mail terug aan haar en gooi daar mijn volledige inhoud van mijn gal in. Dan gebeurt het, dat de behoefte om meer te schrijven dan alleen een inhoudelijke afzeikmail, begint de prikkelen. Met mijn social media geile instelling bedacht ik dat het wel leuk zou zijn als vrienden mij konden inspireren met een onderwerp. En dan zou het ook nog eens leuk zijn als het bijna een onmogelijk onderwerp zou zijn. Niet wetende dat er zo’n wijsneus zou opstaan die mij een echt lastig onderwerp zou opperen. (En bedankt Erik 😉 )

Politiek strategen, top journalisten, analyticus en Doctorandussen zijn bezig de impact van social media te analyseren. Hun dwang om statisch te kunnen handelen naar gegronde gegevens waarmee ze uiteindelijk de massa kunnen beïnvloeden.
Iedereen weet dat social media een plek is waar we dingen (on)genuanceerd delen met vrienden zoals Facebook, maar ook met vreemden als op Twitter. Mensen vinden het fijn om desnoods anoniem te roepen om zo terugkoppeling te krijgen of ongezouten te kunnen discussiëren. Want waar we vroeger om de salontafel tijdens een verjaardag de discussie aangingen met de vaste kring vrienden of familie, willen we tegenwoordig dezelfde discussie graag voeren met een breder publiek.

We zijn met zijn allen gretig geworden. De hedendaagse behoefte naar aandacht ligt vele malen hoger dan een 25 jaar geleden. Of jullie het hiermee eens zijn of niet, deze wetenschap is vast wel ergens statistisch bewezen en vastgelegd. Wat het dan weer een interessant stuk maakt voor al die analytici. Deze gegevens worden dan weer verwerkt in patronen en die voorspellen dan weer de te verwachten bevrediging.
Wanneer deze instanties in kaart hebben weten te brengen wat en waar onze bevrediging ligt, kunnen zij daar strategische signalen op loslaten. Zo bereiken zij met hun signalen dat wij als onwetende ontvanger ons onbewust laten bevredigen. Maar dat is de opponent van de stelling die ik moest beschrijven.

Het feit dat de politiek capabel is om middels alle instanties en instituten ons zo ver te krijgen dat wij handelen naar hun opgedragen signalen. Maakt de keerzijde dan ook zeer aannemelijk. Omdat bewezen is dat ‘zij’ ons monitoren omwille hun resultaten, zien zij ook onze input die voor hen essentieel is om resultaten te boeken. Want blije burgers zijn tevreden, stemmend en betalende burgers. Dus wij als burger roepen wat wij willen bereiken. Wanneer de massa de juiste dikheid heeft bereikt zal er worden gehandeld vanuit politiek oogpunt. Tenslotte wil de politiek veel volgers, dus zal inspelen op social (media) signalen om deze massa tevreden te stellen.

Met de vraag of social media mogelijk invloed heeft op politieke beslissingen is mijn persoonlijke mening dus positief. Want daar waar een open structuur gestalte houd zal de zoeker, in de massa euforisch kunnen huishouden om te verkrijgen wat hij wil, zonder onrust te stoken.

2013
04/23
CATEGORY
Media
Politiek
Plaats een reactie

Speciale aanbieding! “Gebakken lucht!”

Mij is het al vaker opgevallen, maar deze week kwam het onderwerp een aantal keer op mijn pad. Zo had ik een heerlijke lunch met een goede vriendin, tevens zakenrelatie. We bespraken de dagelijkse koetjes en kalfjes, maar zeker ook zakelijke ontwikkelingen en visies. Ik vind het altijd enorm fijn om met haar te praten. Ze is een geweldige motivator, met een enorme natuurlijke dosis aan enthousiasme, die erg aanstekelijk en prettig op je inwerkt. Haar beroep is dan ook niet verrassend, ze is een geweldige coach die organisaties en teams traint om het beste uit zichzelf te halen als het gaat om zelfvertrouwen, gedrevenheid en resultaatgerichtheid. Dit doet zij met twee sierlijke benen stevig op de grond en is zij ook inspirerend , praktisch en altijd voorzien van een stralende glimlach.

 Het onderwerp wat wij bespraken, was marketing. Marketing mannen in het bijzonder. Van die snelle mannen met een nog snellere babbel. De meeste van hen hebben een enorme dosis zelfvertrouwen en denken dat hun kennis van essentieel belang is om te delen met de zakelijke markt. Het proces wat zich dan tussen hun oren afspeelt, kan ik alleen maar naar raden. Maar als ik mijn zieke geest er op loslaat, kom ik tot deze beredenering.
Waarschijnlijk kijken ze naar hun schoolvoorbeeld. Personen als Frank Kern, Jack Trout, Echart Wintzen of misschien zelfs wel Emile Ratelband. Heren die er hun beroep van hebben gemaakt om mensen, die het graag willen horen, met hun gelikte woordkeuze te bewerken en ze er ook in te laten geloven. Daarbij valt te betwisten of ze allemaal de waarheid prediken, maar dat is voor de eigenaar van het oor om te beoordelen. Maar feit is, deze heren verdienen hier een shitload aan geld mee. Dus de gemiddelde, vlot gebekte kerel met wat kennis van zaken doet eens gek en stapt ieder willekeurig podium op, om zijn verhaal te doen. Kassa!

 Termen als ‘klantgerichtheid’, ‘service with a smile’ of ‘klanten zijn lief, daar moet je van houden’, komen in de spreekbeurten van deze mensen geregeld aan de orde. Maar om van je klanten te kunnen houden moet je er wel eerst de vier A’s op loslaten. Afspraken nakomen, Attitude, Aandacht en Aanname.
Afspraken nakomen behoeft geen verdere uitleg. Je zegt iets te gaan doen en daar behoor je toch navolging aan te geven.
Attitude is een houding die je profileert die altijd weer bij je terugkomt. Kortom wees positief en de feedback zal even zo positief zijn.
Aandacht lijkt wederom een makkelijke. Geef aandacht, maar wel de gemeende variant. Niemand zit te wachten op de gemaakte Amerikaanse variant van de ‘Service with a smile’.
En tot slot dan de aanname, die geeft wel eens een behoorlijke valkuil. Het niet doorvragen en maar te veronderstellen dat je wel denkt te weten wat een klant bedoelt, is een veel voorkomende fout.

 Afgelopen vrijdag had ik een ondernemers ontbijt waar ook een spreker was. Deze heer in kwestie was een ‘Goeroe’ op het gebied van nieuwe media. Hij zou ons vertellen wat de toegevoegde waarde hiervan is, voor ons als ondernemer en hoe je er positief nut uit kan halen. Daar sta ik wel voor open. Nieuwe Media kan volgens mij heel intressant zijn voor het bedrijfsleven.
Ik heb een half uur naar een ADHD Wannabee predikant gekeken, die ons in een hoog tempo flauwe grapjes om de oren slingerde voorzien van een tenenkrommend stukje huisvlijt in de vorm van een PowerPoint presentatie. Aan het einde van zijn presentatie kon ik maar tot één conclusie komen. Hij was extreem Twitter geil en rekende zich vooral erg rijk door alle Sociale media site vrienden bij elkaar op te tellen. (op alle sites waar ik vrienden onderhoud, lopen er een flink aantal ook op die andere sites rond) Een leuke speech over het verzamelen van een netwerk die hij in 5 minuten ook had kunnen vertellen.

 Ik ken zelf ook van die sprekers die mooie woorden en prachtige theorieën vertellen. Wel jammer dat dan juist die personen, de aandacht naar mij, als klant zijn verloren en hun afspraken vergeten zijn. Maar dat zal waarschijnlijk komen omdat ze hadden aangenomen dat ik wel begreep waarom ze die bewuste carrière  stap hadden gemaakt.
Als ik dan op hun Twitter account kijk, zie ik dat ze door een kleine 200 personen worden gevolgd, maar dat ze zelf niemand volgen. Die aandacht om te vernemen wat er bij hun klanten speelt is voor die personen dan weer niet nodig??

Of je praktiseert wat je predikt, of je verkoopt gebakken lucht.

2011
03/13
CATEGORY
Media
Plaats een reactie

*Reclame*

Iedereen kent het. Overal waar je komt, kijkt en luistert wordt je geconfronteerd met reclame. Tussen de uitzendingen van je favoriete programma, in tijdschriften, de krant, op de radio, maar ook in je brievenbus en zelfs aan de telefoon. Of je er nu op zit te wachten of niet. Als je de mensen het eerlijk zou vragen, zit eigenlijk niemand er op te wachten. Het wordt meestal als onprettig of opdringerig ervaren. Toch is het een geweldige manier om een boodschap over te brengen. Sterker nog dat is waar reclame voor staat, “het overbrengen van een boodschap”. Maar telemarketingbureaus zijn toch wel het meest tenen krommend. Iedereen heeft zo’n gruwelijke hekel aan die lui dat ik het heel onbegrijpelijk vind dat iemand überhaupt voor zo’n bureau zou willen werken.

Het zal niemand ontgaan zijn dat in ons huis er het één en ander is gebeurt waardoor we wat gevoeliger op bepaalde dingen zullen reageren. Ook zal er wel heftiger of misschien zelfs overdreven worden gereageerd op bepaalde situaties. Zo heb ik de afgelopen twee maanden het genoegen gehad om 4 keer een telemarketingbureau voor de verkoop van uitvaartverzekeringen (waarvan twee maal met dezelfde opdrachtgever) aan de telefoon te krijgen. “Goedenavond mevrouw, mag ik u een paar vragen stellen? Mevrouw hoe is het bij u in huis met de uitvaartverzekeringen gesteld? Ik heb namelijk begrepen dat u dit jaar gezinsuitbreiding hebt gehad!” Zucht…… Sorry zeg ik maar u belt wel op een heel erg ongelukkig moment. En vervolgens zegt deze dame, “tja, dat kan ik door de telefoon natuurlijk ook niet zien.” En hangt op. Nee trut, ik snap ook wel dat jij dat niet kan zien, maar als die opdrachtgever van jou nu eens net zo scherp was met het uitzoeken waar er mensen zijn overleden zoals ze dat ook bij de geboorte van kinderen doen, had je mij niet hoeven bellen, voor de tweede keer!!! Deze bureaus werken met een belscript dat weet ik, maar wie schrijft die scripts en kan iemand ze eens een passende draai om de oren geven! Herman maakte er altijd een sport van om de telemarketing dames klem te lullen. Op zo’n manier antwoord geven dat ze geen vervolg regel in hun belscript kunnen vinden en je ze letterlijk op hun stoel hoort draaikonten van ongemak, dat was altijd erg lollig om aan te horen.

Afgelopen vrijdag was ik bij Michel, de begrafenisondernemer die mij heeft begeleid. Ik was even bij hem om de bedankkaartjes te regelen en hij stopte nog een brief in mijn handen. Naar aanleiding van onze rouwadvertentie komen er dan ook poststukken bij hem terecht. Ik kijk naar de envelop en zie dat deze van een meneer H. van W. is. Ken ik niet. Ik loop naar buiten en ben toch wel nieuwsgierig en maak de brief in de auto al open. Deze meneer is een 82 jarige heer die mij noch Herman heeft gekend maar ons wel zijn oprechte deelneming wil betuigen. Erg aardig dacht ik nog. Maar als ik dan verder lees valt mijn mond toch weer open. Deze meneer schrijft op 3 kantjes een enorme reclameboodschap voor de Jehova getuigen en de bijbel! Met in iedere zin ongeveer 5 keer het woord Jehova en het woord bijbel. De meneer hoopt dat zijn brief zal bijdragen mijn verdriet te verzachten en raad mij streng aan om de bijgesloten lectuur aandachtig te lezen! Ineens moest ik denken aan de tijd dat deze mensen nog hun voet tussen de deur plaatsen om hun boodschap verder te kunnen vertellen. Deze man moet, in mijn ogen, zo’n enorme bikkel zijn geweest. Waarschijnlijk in het verleden iets te vaak met zijn voet tussen de deur geklemd gezeten en daardoor nu zo slecht ter been is dat hij geen andere optie meer heeft dan de nabestaande van rouwadvertenties persoonlijk aan te schrijven en deze van ongevraagde reclameboodschap te voorzien.

Dit zijn in mijn ogen twee hele vervelende manieren van reclame op wel op heel ongepaste manier of moment. Maar voor ik nu een draai om de oren krijg van een vriend marketingadviseur wil ik ook de positieve kant van reclame benadrukken. Het kunnen bijzonder grappige filmpjes zijn, of geestige en pakkende teksten in bijvoorbeeld een tijdschrift. Het doel om de naam van een bedrijf of het betreffende product onder de aandacht te brengen is absoluut een kunst en wanneer juist bedreven, een lust voor ieder zintuig. Maar ik blijf van mening dat sommige bedrijven echt letterlijk over lijken gaan om hun boodschap over te brengen.

2011
02/09
CATEGORY
Media
Plaats een reactie