Welkom in mijn wazige wereld

Laatst vroeg iemand mij of ik nog steeds niet boos op Herman was geweest omdat hij ons zomaar in de steek had gelaten. Ik zei toen volmondig nee. Maar als ik nu aan mijn nachten denk is dat misschien niet helemaal eerlijk geweest.

Iedereen die de “Vaarwel Lieverd” heeft gelezen weet dat ik open sta voor het concept dat er meer is na de dood. Dat met het sterven van Herman, zijn energie blijft voortbestaan. Eerlijk gezegd ben ik daar wel naar opzoek. Noem het maar krampachtig vasthouden aan degene die je hebt verloren. Bevestiging zoeken naar waar je in gelooft.

’s Nachts als ik naar bed ga doe ik dat het meest. Dan lig ik mijn bed en kan ik zoals bijna iedere nacht de slaap niet vatten. Dan ga ik op een gegeven moment staren. Iedere vierkante centimeter van het plafond ben ik dan aan het inspecteren, alle geluidjes die zo normaal zijn voor het huis, onderwerp ik aan een analyse. Alles om maar het meest minuscule verschil te vinden als bevestiging dat Herman misschien een teken geeft. Dat hij echt bij ons is, ons in de gaten houdt en op ons past. Iedere nacht weer onderwerp ik de gehele slaapkamer aan een nauwkeurige controle. Er zal toch el een keer een teken komen? Is het misschien de bedoeling dat we die juist niet mogen zien? Of mogen we ze niet horen? Is het beter voor me om door te gaan zonder een teken, ook al verlang ik er zo naar.

En dan word ik dus eigenlijk wel een beetje boos. Maar niet op Herman. Maar meer op mijn onvermogen om dat soort signalen niet te kunnen zien, voelen of horen. Boos op het hiernamaals dat ze weer eens een keertje, naar mijn idee, in gebreken zijn gebleven. Dan val ik huilend en uitgeput in slaap.

Vandaag is het Valentijnsdag. Grappig de dag die we met ons ontmoeten en trouwen expres hebben gemeden. Wel stuurde we elkaar altijd een kaartje. Ik heb ze nog bewaard en net gelezen.

Vandaag, geen kaartje in de bus. Maar ik wilde toch mijn Valentijn iets vertellen. Ik heb de tekst van één van Hermans favoriete Armin van Buuren opgezocht en hieronder gezet. Ik vond het wel een mooie verwoording van één van mijn vele gevoelens.

World don’t turn around                                           De wereld draait niet meer
Music make no sound                                               Muziek maakt geen geluid
Where is sweetness found                                        Waar vindt je de zoetheid
Where love is gone                                                    Als liefde weg is

Sun don’t come around                                             De zon komt niet meer op
Don’t make a sound                                                  Maakt ook geen geluid
Where can love be found                                           Waar kan je liefde vinden
If your hearth won’t feel                                            Als je hart gevoelloos is

Shivers                                                                      Rillingen
Up and down my spine                                              Over mijn hele rug
Breaker                                                                      Breker
Not on my mind                                                         niet in mijn hoofd

How could it end this way                                         Hoe kon het zo eindigen
Don’t leave me, love me                                             Laat me niet alleen, hou van me
Just a little bit longer                                                Nog even iets langer

They don’t turn tonight                                             Ze draaien niet vanavond
Morning don’t bring light                                          Ochtend brengt geen licht
Where is sweetness found                                        Waar vindt je de zoetheid
Where love is gone                                                    Als liefde weg is

Won’t you stay the night                                           Blijf je niet vannacht
Let the truth shine bright                                         Laat de waarheid stralen
Where can love be found                                           Waar kan je liefde vinden
If your hearth won’t feel                                            Als je hart gevoelloos is

Memories                                                                   Herinneringen
Emotions that we share                                            Emoties die we delen
Teardrops                                                                  Tranen
Signing my face                                                         Tekenen mijn gezicht

How could it end this way                                         Hoe kon het zo eindigen
Don’t leave me, love me                                             Laat me niet alleen, hou van me
Just a little bit longer                                                Nog even iets langer

How could it end this way?                                       Hoe kon het zo eindigen?

Lieve schat,

Heb ik je vandaag al verteld hoe enorm veel ik van je hou???

Dikke kus,

Je Meisje

Stil….. zo stil, eerst alleen mijn tranen die ik op mijn broek hoor vallen en dan komen de hevige snikken en snotters erbij. Voor de eerste keer na Hermans overlijden heb ik echt hard gehuild. Woensdag kwam Brenda de foto’s, genomen op Hermans afscheid, brengen en vandaag heb ik ze in alle stilte gekeken. Heel even had ik het gevoel en besef dat Herman nu echt niet meer bij ons is en van wat er nu eigenlijk allemaal is gebeurd. Dat hele korte momentje van besef bracht een enorm waterval van tranen teweeg. De foto’s zijn zo mooi, alles zeggend maar vooral ontroerend. De enorme belangstelling van iedereen die dag, de prachtige bloemen en alle details daar omheen. Stil ……… heel stil wordt je daar van, met alleen …… het geluid van verdriet.

Afgelopen dinsdag had ik een evaluatiegesprek met de speltherapeut en de psycholoog die Alex begeleiden. Dat was een kort gesprek. Al vond de therapeut wel dat Alex wat losser bij haar werd, is er uit de afgelopen sessies niets vruchtbaars gekomen. Alex is een heel gesloten meisje (goh van wie zou ze dat nou hebben) en er is moeilijk tot haar door te dringen. We hebben nog 3 speel sessies gepland en we hopen dat er dan meer te melden valt.

Op het werk was het deze week ook behoorlijk pittig. Er spelen een aantal dingen die mijn molentje op volle toeren laat draaien en dat is toch minder prettig voor mijn tanden (knarsen) en mijn nachtrust. Mede daarom heb ik mijn werktijden omgegooid zodat ik meer op het werk ben en ga dus nu maandag tot en met donderdag iedere ochtend naar kantoor. Zo kan ik wat meer dagelijkse werkzaamheden naar me toe trekken en zo hopelijk de mannen wat meer ontlasten!

De verbouwing gaat nu als een trein. Dat is het leuke nieuws van deze blog. Ze zijn begonnen met breken en het lijkt wel of ze met een bulldozer te keer zijn gegaan. Toen ik afgelopen woensdag het pand binnen liep viel mijn onderkaak op de plavuizen en sprongen mijn ogen aan veertjes hun kassen uit! Wow, sprakeloos, en ik ben niet snel met stomheid geslagen. De complete zolder was leeg, er staat geen muur meer overeind. Op de eerste verdieping is de lambrisering van alle muren gestript en ook de keuken ook totaal verdwenen. Beneden bij de balie stond ook een muur. Goed geraden, ook foetsie! Dus daar is de voortgang goed van te volgen.

Vandaag is er weer een nieuwe maand aangebroken. De schrikkelmaand, ik vind het meer een schrikmaand. Februari was altijd de mooiste maand van het jaar! De maand dat we elkaar officieel hebben leren kennen en dat we zijn getrouwd. We zouden dit jaar een groot feest geven omdat we een jubileum hadden van 5 jaar! Ook is het altijd de maand van de wintersport geweest. Standaard een week lang kompleet uit ons dak gaan en we geregeld vanuit de après-ski letterlijk naar het hotel hebben moeten kruipen. Maar ook de plaats waar Herman mij ten huwelijk heeft verteld. Vorig jaar hebben we er nog een mooie dag aan die maand toegevoegd. Ludo werd geboren op de 19de! Zo trots, een zoon en een stamhouder! Ons gezinnetje was nu echt helemaal kompleet. Dit zal wel een pittig maandje worden.