*20-04-2008*
Al maanden stond het op de agenda, twijfelend tot de laatste week, Armin Only 2008.
Herman en ik zijn bij alle Armin’s geweest, geweldige feesten en we waren daar altijd in onze nopjes! Zwanger of niet, als hij een feestje gaf waren wij erbij. Afgelopen november, de maand dat Armin normaal gesproken zijn feestje gaf, had hij plaats gemaakt voor Ferry Corsten en vooral Herman baalde hier enorm van. In januari werd bekend dat Armin alsnog ging draaien, dus geheel logisch had ik besloten om ook te gaan. Ik had nog een paar maandjes om aan het idee te wennen om er zonder Herman naar toe te gaan, dus dat moest vast lukken. En alle vrienden die hoorde dat ik ging hebben ook meteen kaartjes gekocht om erbij te zijn. Zelfs Yvon die gisteren 40 werd was erbij samen met Peter en nog twee van hun vrienden.
De week begon met struinen naar leuke nieuwe kleren. Mijn confectiemaat laat momenteel veel overeenkomsten met die van en Biafraan kindje zien en had dus wel iets nieuws nodig om een beetje gezellig ten tonele te verschijnen. Wit, daar had ik zin in. Een paar keer zonnebanken en mijn witte Casper laken had ik ingeruild voor een goudbruin snuitje. Haren knap gekapt en klaar voor de strijd.
Om half negen kwam Henk me halen en gingen we op weg. Eerst bij Gouda bij de benzinepomp verzamelen en toen door naar de Jaarbeurs. Daar aangekomen reden we toevallig samen met Peet en Yvon de garage in liepen we vervolgens naar de ingang. Wat een enorm geluk dat we onze kaarten bij Ticketbox hadden gekocht, want alle mensen die via het net kaarten hadden besteld waren goed de pisang en mochten zich in en rij van een kleine 50 meter aansluiten! Dan kom je aan, kaartje inleveren (dat ging lekker), daarna was het (anders dan normaal) de bedoeling dat de mensen eerst hun spullen in lockertjes deponeerde. Daar ging het een beetje mis. Met een mannetje of 2000 in de rij om een sleuteltje te bemachtigen. De groep aan de kant geparkeerd en Marion en ik hebben ons toen met swifte manoeuvres door de menigte heen gewurmd, om na een kleine minuut een verbaasde menigte achter ons te laten en triomfantelijk met 7 sleuteltjes terug te keren. Gna gna. Spullen gedropt, door de beveiliging en op naar de munten balie. Goed dan ben je er wel en kan het feest beginnen.
De zaal binnen lopend keek ik wel wat onwennig om me heen. Toch anders, maar daar bleef het bij en we namen een drankje en de muziek stond al lekker te knallen, dus mijn voetjes zijn gaan bewegen en niet meer opgehouden. Veel gelachen en gedanst en genoten. De groep was gegroeid tot een mannetje of 25 en het was TOP!!
Om 01.00 uur zetten Armin de “officiële” opening in met veel vuurwerk, laserlicht en vette muziek. Toen kreeg ik hem toch wel erg zwaar voor mijn kiezen. Stond ik daar zonder die lange, hard brullend met dikke tranen, naar boven kijkend of hij niet stiekem op één van de lichtzuilen zat te kijken. Meteen voelde ik armen om mij heen en een heleboel lieve mensen die mij kwamen troosten. Tjee wat is het toch fijn om zulke goede vrienden en familie te hebben. De rest van de avond had ik dat gevoel nog één keer, even kort, maar het was goed. En mijn lieve schat? Niet gezien, maar ik weet zeker dat hij er was!
De rest van de nacht was de muziek heerlijk en heb ik de laatste 10 milligram vet er ook maar gelijk vanaf gedanst. Het feest was GEWELDIG en ik had het voor geen goud willen missen! De vrienden, vriendinnetjes, broertje en schoonzusje waren even zo geweldig, ook die zou ik voor geen goud willen missen! Om 8 uur ’s ochtends kwam ik moe, voldaan en zwaar naar de “klote” thuis. En met een grijns van oor tot oor ben ik heerlijk in slaap gevallen……
Mamma Puk 