Archive for the ‘ Rouw ’ Category

*17-04-2008*

Zo weer een maand voorbij. De tijd vliegt als een tornado voorbij. Even op adem komen of tijd voor mezelf creëren is er nog niet bij. Ik vlieg in dezelfde storm heen en weer van het oude naar het nieuwe pand. En daar is nu net waar hem de schoen wringt. Het nieuwe pand en de verbouwing, zucht! Het lijkt er op dat er niet al teveel goed mag gaan, dus is er bedacht dat de verbouwing ook meer eens anders moest lopen dan gepland. Want stel je nu toch eens voor dat er iets mee zou zitten, op rolletjes zou verlopen of van een leiendakje zou gaan.

Ik had al uitgebreid verslag gedaan over het slopen van de binnenmuren, de plafonds die werden voorzien van mooi stucwerk etc.

Afgelopen week had ik eens de tijd om eens met een kritische blik door het pand te lopen. Ja en dan word je om je oren geslagen dat je er niet genoeg bent om alles in de gaten te houden.

Het verfwerk is echt vreselijk, ik weet zeker wanneer Alex de verf in haar handjes had gekregen, er minder op de ramen had gezeten dan nu. De vloeren zijn niet geëgaliseerd, daar waar oneffenheden waren werden die gewoon met stukjes ondervloer en bouwpuin opgevuld en als de vloer erover zou liggen dan zie je er toch niets meer van…. De urinoir hangt te hoog, nou ja, tenzij ik voor de kleinere heren onder ons een stoofje neerzet. En dan hadden ze ook nog vensterbanken gemaakt, nu is het gebruikelijk dat een vensterbank uit één stuk is, nee hier hebben ze er een puzzel van 8 stukken van gemaakt en daarbij zo geplaatst dat de ramen niet open kunnen. Waarschijnlijk hadden ze zoiets van, ze hebben toch airco dus die ramen hoeven toch niet meer open. En zo kan ik nog wel een lijstje volmaken.

Vandaag dan ook overleg gehad met de aannemer. Eerst door het pand heen gelopen en alle fouten opgenoemd, het verdere overleg was kort. Wegwezen!!! En vooral nooit meer terug komen. Wat een prutsers. Andere aannemer erin en alles opnieuw opknappen. Alle verfwerk moet over, de vloeren geëgaliseerd, de urinoir verlaagd, de houtenvloer moet minder strak langs de kanten komen enzovoort.

Resultaat, minimaal 6 weken vertraging!

Hier in huis gaat het wel goed. Ludo is wel erg verkouden en hoest veel. Hij heeft dan ook een ventolyn gekregen dat hij het niet zo benauwd heeft. Daardoor vorig weekend in 4 dagen maar een uurtje of 13 in totaal geslapen, was toch wel wat weinig. Alex klept en springt lekker door en heeft het goed naar haar zin!

Ik ben nog steeds aan het jagen voor een ander huis. Maar daar is nog geen vordering in. En verder ben ik een paar keer bij mijn vriendinnetje wezen eten en andersom. Leuk! De kids spelen gezellig met elkaar en wij kunnen lekker kletsen eten en lachen. En wat niemand ooit voor elkaar heeft gekregen, is hun wel gelukt op één van hun oud Hollandse spelletjes avonden (ja er zijn nog van die gestoorde gezinnen) ze hebben me aan het sjoelen gekregen! Was wel erg lachen en je kan er best leuk mee vals spelen, hahaha. Ze hadden het zo druk met elkaar dat ik in plaats van de gebruikelijke 3 keer, 4 keer heb gegooid. Jammer genoeg was mijn score nog steeds zo slecht dat ik ben verslagen door hun dochtertje van 6. Ik denk dat ik bij hun volgende bezoek maar eens het ganzenbord of mens erger je niet op tafel gooi, gna gna gna.

 

Vorige week kreeg ik ook bericht dat het graf nu klaar is. Daar de steen van Herman zijn ouders vol stond ,moest ik iets anders bedenken om neer te zetten. Ik heb gekozen voor een gestraalde glasplaat die schuin op pootjes is geplaatst. Ik heb onze oneindige knoop erin later graveren en gewoon een kleine tekst. “Onze lieve Pappa, Mi Vida!” En zijn naam. Viooltjes in het tuintje en het ziet er weer netjes uit.

Zoals iedereen wel weer leest, gaat het, behalve de oplosbare probleempjes, toch nog steeds goed. De lente begint nu echt te komen en het zonnetje straalt nog steeds. Ok soms drijft er wel eens een donderwolk over maar het gaat lekker en ik ben blij met alles wat er in het verschiet ligt. Het wordt een mooie zomer, met veel plezier, lol en gezelligheid. En vooral veel, heel veel zon!!!

2011
02/09
CATEGORY
'08-04 April
Plaats een reactie

*22-03-2008*

Het is Pasen. Dagen van gezelligheid, eieren zoeken, familiebezoekjes en lekker luieren in huis en de races. Vroeger was eerste paasdag voor ons altijd een luier en hang dag. Uitrusten want op tweede paasdag waren wij standaard op Zandvoort te vinden. De start van het raceseizoen en de start van een seizoen met vrienden, een geweldig team, gezelligheid en weekenden vol lol! Ik kan me bijna nog iedere paasrace herinneren. De allereerste waren bij ons team, daarna als medewerker van de NAV en daarna weer terug bij ons superteam. Soms hadden we prima lente weer, andere keren hadden we stortregen en één keer was het zelfs snikheet en 25 gaden. Maar altijd hadden we veel plezier en was het enorm gezellig. Ons team heeft ons altijd enorm in de watten gelegd en we waren er altijd thuis. Zelfs Alex huppelde op die dagen altijd intens gelukkig over de paddock. Samen met pappa rennen door de duinen, ijsjes en frietjes eten, maar vooral altijd samen lol maken. Dit weekend is het ook weer de start van het raceseizoen, ook dit jaar sponsoren we weer ons team. Alleen doen we het dit jaar anders. Net als alles de laatste maanden, anders…. We kijken uit naar de geplande races en we hebben er erg veel zin in!

Ook deze paasdagen staan voor mij in het teken van lente. Alhoewel, ik was vanmorgen met de honden buiten en het was enorm koud. Nu als ik naar buiten kijk en zie de sneeuw langs het raam dwarrelen. Goed we zullen maar zeggen dat lente een gevoel en belevenis tussen de oren is dit jaar. Ik ben dan ook gisteren begonnen aan de grote lente schoonmaak. Juist nu was daar een uitgelezen weekend voor. Begonnen bij de zolder. Voor Ludo’s geboorte hadden we de zolder helemaal opgeknapt, maar toen onze mini man er was is alle rommel van zijn kamertje naar de zolder verhuisd. Resultaat een heuse atletiekbaan. Je kon er hordelopen, poolstok hoogspringen, hinkstap verspringen en zelfs trampoline springen. Mijn hemel wat kan een mens in 9 jaar een enorme berg troep verzamelen. Ondertussen ben ik al een bijna een achtertuin vol aan bende en hoofd vol herinneringen verder! En nog ben ik niet klaar. Nog steeds een enorme berg dozen door te worstelen met foto’s, boeken en andere emotionele dingen. Tja dan kijk ik weer even naar buiten en denk, toepasselijk! Dwarrelende sneeuw en donkere wolken.

Ik ben aan de schoonmaak begonnen omdat ik hier weg wil. Nieuwe start met de zaak, dus waarom geen nieuwe start voor ons drietjes. Samen met mijn toppertjes een nieuw leven beginnen. Na alle gedoe van de laatste maanden is dat echt iets waar we aan toe zijn. Want als ik terug kijk naar de afgelopen tijd ben ik wel op een ongelofelijke harde en soms pijnlijke manier geconfronteerd met mensen om mij heen. Zo ben ik er achter gekomen op wie ik kan bouwen en wie ik kan vertrouwen. Ik weet nu wie mijn vrienden zijn. Ik weet dat mensen soms achterlijke verhalen vertellen om hun eigen aannames kompleet te maken. Dat hulp inderdaad uit onverwachte hoek komt. En eigenlijk dat je vooral jezelf moet blijven, jezelf vertrouwen en in jezelf moet blijven geloven. Zeker wanneer er stoorzenders om je heen lopen die proberen je uit het veld te slaan, al hebben ze vaak geen idee waar ze nu feitelijk mee bezig zijn! Dat soort mensen heb ik dus echt serieus medelijden mee. Je zal toch maar zo’n stakker zijn die in het duister tast, en het zelf niet eens doorhebben……. Jezelf steeds afvragen, als je voor de zoveelste keer je neus stoot, hoe dat nu toch komt! De reden waarom mensen zulke dingen doen, daar kan ik alleen naar gissen. Misschien zijn te kortzichtig, of doen ze het uit eigenbelang, misschien zijn zelfs jaloers! Ik weet het niet. Ik ben in ieder geval klaar met dat soort mensen en heb besloten daar geen negatieve energie meer in te steken! Ik ben positief, ga een mooie toekomst tegemoet en samen met de kinderen er een absoluut feest, en een gelukkig leven van maken. Met zijn drieën zijn wij sterk en met de hulp van de juiste mensen, kan niemand ons meer uit het veld slaan!

Allemaal een super gezellig en warm Pasen toegewenst!

2011
02/09
CATEGORY
'08-03 Maart
Plaats een reactie

*12-03-2008*

Zo bijna een maand voorbij en eindelijk ben ik er weer. De dag na Ludo’s verjaardag is mijn laptop gecrasht en het heeft even geduurd voor ik de bestanden heb kunnen overhalen om weer verder te kunnen.

Goed even terug in de tijd. Ludo’s verjaardag, dat was echt een feest. De avond ervoor hebben mijn moeder en ik ons het hommeles geblazen aan de ballonnen en hebben we het hele huis overdadig versierd. Was een prachtig gezicht. ’s Morgens toen we wakker werden keek Ludo zijn ogen uit, maar Alex had de meeste lol om alle feestelijkheden. Ze stond direct te trappelen om Ludo’s cadeautjes open te mogen maken. De rest van de ochtend hebben we met zijn alle met zijn cadeautjes gespeeld en heb ik de laatste boodschapjes gedaan. ’s Middags hebben we met zijn vieren de taart aangestoken en een poging gedaan om Ludo het kaarsje uit te laten blazen. Wishful thinking noemen ze dat ook wel. Gelukkig was Alex zo attent om haar blaasje te lenen en zo Ludo te helpen. Daarna een flink stuk voor hem afgesneden en aan hem gegeven.. Mooi tafereeltje! Hij wist er goed raad mee. Eerst pakte hij zijn bordje en hield deze onderste boven om te zien hoe lang de taart zou blijven plakken. Niet lang! Met een splets kwam het op zijn tafeltje van zijn kinderstoel terecht. Luid lachend begon hij de intensiteit van de taart te testen en begon de taart naar hartelust te kneden en te knijpen. Later in de middag en in de avond hebben we eigenlijk continue aanloop gehad en hebben we een erg leuke dag gehad.

De rest van de maand is om gevlogen. Ik ga hem maar een keertje kort samenvatten, om niet al te veel in herhalingen te vallen. Druk is wel het sleutelwoord wat hier de boventoon voert. Het nieuwe pand, waar ik bijna dagelijks ben, begint al aardig op te knappen. Alle plafonds en muren zijn strak gestuukt en ze zijn al volop aan het schilderen. Om de verwarmingen op de eerste verdieping hebben ze mooie nieuwe ombouwen geplaatst en de lambrisering op die verdieping wordt ook erg mooi. Een paar kleine probleempjes, als een keuken afvoer die door de vorige eigenaar op de regenwaterafvoer was aangesloten, zijn verholpen. En dan vinden ze het vreemd dat het onder het pand zo nat wordt en dan sluiten ze daar weer speciaal een pomp voor aan!! Logisch bedacht toch?!

Op de zaak loopt het lekker en ik begin naar mijn idee wel aardig mijn draai te vinden. Al vind ik wel dat ik er te weinig tijd kan besteden, maar ik hou vol dat het verandert zodra we naar het nieuwe pand zijn verhuisd! Daar kijk ik dan ook echt naar uit, zo lekker om de hoek, dat ik bijna kan kruipen naar kantoor!

Alex, die is ook aan het opknappen. Speel therapie heeft twee weken stil gelegen en ze is zo vrolijk dat ik bijna zou zeggen dat ik mijn oude tuttie weer terug heb. Ik zeg het wel voorzichtig, want ik zie ook wel in dat er niets moet gebeuren om haar weer in een dalletje te krijgen. Wel heb ik samen met haar psycholoog en therapeut (ja mevrouw wordt door twee professionals begeleid) afgesproken om de therapie even te stoppen. Zij konden toch nog steeds niet echt tot haar doordringen en de dagen na haar bezoek aan de therapie was ze erg onrustig en had ze veel nachtmerries. Ik laat het er dus maar even bij. Wanneer Alex er aan toe is komt ze daar vanzelf wel mee. Zeker naarmate ze wat ouder wordt zal dat ook beter gaan voor haar om te bewoorden wat haar dwars zit. Nu is ze gewoon een gezellig druk meisje die weer heerlijk door de kamer huppelt en erg blij uit haar oogjes kijkt! (En ik dus ook).

Ludo die heeft een nieuwe episode in zijn leventje aan laten breken. Meneertje kan nu toch eindelijk staan. Jammer alleen dat hij niet weet hoe hij weer kan gaan zitten. Dus als hij een paar minuutjes aan de boxrand heeft staan hupsen, zet hij luid zijn keeltje op om te laten weten dat hij moe is en graag wil zitten. Verder is hij nog steeds het eeuwig lollige en vrolijke kereltje als altijd. En oja wat ook wel lollig is om te vertellen. Ludo heb ik ingeschreven als de baby voor Gooische Vrouwen. Daarin zou hij dan de baby van Linda de Mol gaan spelen. Ik heb me suf gelachen en heb de stoute schoenen aangetrokken. Status?? Ik heb mail terug dat zijn foto’s zijn door gestuurd naar de productie en of ik de draaidagen vrij wilde houden…. Goed wordt vervolgd zullen we maar zeggen.

Voor de omgeving heb ik schijnbaar mijn totale uiterlijk verandert!! Er is inderdaad wel iets aan mij verandert maar niet mijn totale uiterlijk. Ik heb namelijk sinds een week een bril! Na weken lang ’s avonds hoofdpijn te hebben, ben ik maar eens de oogjes laten testen, en ja de jaren hebben ook op mij grip gekregen, ik had een brilletje nodig. Gelijk voor de leuk maar twee montuurtjes uitgezocht, kan ik tenminste een beetje afwisselen. En verder? Gaat wel lekker. Natuurlijk omdat het met Alex een stuk beter gaat en ik op de zaak mijn draai begin te vinden, is allemaal wel positief. Ik heb ook erg veel zin om een keertje uit te gaan. Dus daar ga ik maar snel gehoor aan geven. Eens flink de remmen los en lang leven de lol!!!!

2011
02/09
CATEGORY
'08-03 Maart
Plaats een reactie

*Vaarwel lieverd*

When ever god closes a door on mankind, He opens a window in heaven so the light can shine forever!

 

Het gebeurt altijd bij de buren, vrienden van vrienden en mensen die je tegenkomt op straat. Maar nooit bij jezelf! Je staat er niet bij stil of je wil het gewoon niet zien. Mensen van onze leeftijd die plotseling komen te overlijden, wie staat er nu bij stil dat het jezelf overkomt?!


Afgelopen zondagochtend 9 december werd deze afgrijselijke nachtmerrie waarheid. Het was onze beurt om die buren te zijn! Na een ziekenhuis opname van Ludo op donderdagavond, omdat hij een longontsteking had en was uitgedroogd, zijn we op zaterdag thuis. We zouden in eerste instantie uitgaan. Geen twijfel mogelijk, we zouden het thuis gewoon gezellig maken. Zo gezegd zo gedaan. Onze lieve vrienden D. en E. zouden ook gezellig komen, zij hadden verder ook geen plannen.

Die avond was echt gezellig. Eerst gezellig pizza gegeten en daarna gezellig kletsen. Gewoon een gezellige avond met vrienden, hapjes, drankje en lekkere muziek op de achtergrond. Die avond had Herman  wat last van spanningen. Dit had hij vaker, een enorme stresskip als hij was. Hij had een nieuw pand gekocht voor de zaak en het einde van het jaar was inzicht, wat voor Herman altijd een bijzonder heftige stress factor is. Op een gegeven moment kreeg hij last van die bewuste spanning op de borst, maar door hem te helpen ontspannen, ging dat weer weg. Later die nacht, rond de klok van drie werd die spanning wel heel erg en we gaven hem het idee even een lekkere warme ontspannende douche te nemen. Goed plan vond hij en met een opgeklaard gezicht liep hij de trap op met een dikke duim opstekend dat alles ok was. Hij wilde even alleen en niemand hoefde mee, alles was prima zei hij.

Anderhalve minuut later vertrouwd D. het niet en gaat naar boven om te checken of alles goed is. Een schreeuw naar beneden en ik vlieg de trap op. In de douchecabine is Herman in elkaar gezakt en het ziet er niet goed uit. Met een grote ruk weet D. hem uit de cabine te krijgen en checkt hoe het met hem is. Ik ben naar beneden gegaan en heb direct 112 gebeld. Toen ik boven kwam zei de centralist dat we Herman in de stabiele zijligging moesten leggen. D. en ik hebben hem gedraaid maar toen stopte Herman zijn ademhaling. We hebben hem meteen terug gedraaid en D. en E. zijn direct begonnen met reanimeren. Ik had Herman zijn hand vast. Op dat moment voelde ik al dat het te laat was.

 

D. stuurde mij naar beneden om de hulpdiensten op te vangen. Daar, midden op straat, heb ik als een hysterische meid staan schreeuwen om hulp. Nog steeds de centralist van 112 aan de lijn. Jezus wat duurde dat toch enorm lang en waar blijven ze nou!! Toen zij op de achtergrond de sirenes hoorde, wilde ze ophangen, maar ik schreeuwde hard NEE! Op dat moment hoorde ik de sirenes namelijk de verkeerde straat in slaan……. Uit eindelijk was er een motoragent als eerste ter plaatse. Volgens mij heeft dat 18 minuten geduurd, de hulp instanties zeggen 8.

Hij kwam binnen en heeft de beademing van D. overgenomen. Steeds meer hulp druppelde binnen en ik kon niet naar boven toe. Bang voor de bevestiging van mijn en Hermans grootste nachtmerrie. Een half uur. Ze zijn nog een half uur met Herman bezig geweest om hem bij ons terug te krijgen

D. stond beneden en E. kwam de trap af. Ze schudde nee. Dan zakt de hele wereld weg onder je voeten. Voor mijn gevoel heb ik heel lang geschreeuwd. Ik moest wachten met naar boven gaan, maar even later, voor mijn gevoel wel een half uur, mocht ik naar Herman. Daar lag hij, aan de verkeerde kant van het bed, vredig met de ogen gesloten. Dan slaat de bom nog een keer in. Hij slaapt niet, hij heeft ons definitief verlaten, we kunnen hem nooit meer knuffelen, nooit meer zoentjes geven, geen cynische grapjes meer maken. Nooit meer hand in hand. De hoeveelheid dingen die wij eigenlijk altijd samen deden zouden nooit meer terug komen. Ik heb hem stevig geknuffeld en een dikke kus gegeven…….

 

Leegte…..

De leegte die je voelt als je maatje weg valt, is enorm.

Maar wat is die leegte nu eigenlijk? Lastig, maar er kwamen wel een paar dingen naar boven. De leegte zoals ik er nu naar kijk, is koud, donker en kil. Omdat het de plaats is waar Herman was, waar ik hem kon zien, voelen, horen, aanraken en ruiken. Allemaal fysieke zintuigen die nu niet meer zijn, als het om Herman gaat. En omdat ik naar die leegte kijk!

Maar eigenlijk is leegte dan dus ook erg mooi. Want leeg is niet leeg, omdat je de 5 zintuigen er niet op kan toepassen! Ik probeer de leegte nu niet te bekijken, maar te ervaren!

 Dan wordt mijn leegte van Herman ineens gevuld met een enorme energie. Ze zeggen dat energie nooit verloren gaat, dus ook die van Herman niet! Die energie heeft de leegte weer gevuld! Zijn enorme liefde, zijn mooie woorden, wijze lessen, zijn grappen, zijn compassie, doorzettingsvermogen en alle andere eigenschappen die hij had en waar ik wat van kon en kan leren. Die energie blijft! Maar ook een stukje van mijn eigen energie en dat van onze kinderen, zit erbij. De herinneringen aan een bijzonder mooi mens, mijn maatje, mijn alles en de aller liefste pappa!

 Kwam er een volgende vraag. Is er leven na de dood?……

Lees hierboven en je hebt je antwoord. Ik zeg dus van wel! Al hoewel het fysiek misschien ophoudt, ben ik ervan overtuigd dat hij er is en blijft. Ook al kunnen we hem niet zien, horen enz. Hermans energie zal altijd blijven stromen daar waar wij dat wensen. In onze leegte, mijn hoofd, hart, maar nog mooier, onze twee lieve kinderen.

 Dus mijn leegte voor Herman lijkt misschien leeg, maar eigenlijk stroomt hij over…. Typisch Herman!

 

 

2011
02/09
CATEGORY
'07-12 December
Rouw
Plaats een reactie

*15-02-2008*

# 15-02-2003 #

 Het zonnetje scheen en het was beren koud, een graad of 4. ’s Morgens om 8 uur zat ik al bij de kapper. Mijn haren stevig in de krul en Yvon zou het opmaken en mijn sierlijke krullen van veren en een hoed voorzien. Ik had een prachtige “Dynasty” jurk uitgezocht. Een strakke lange jurk zonder mouwen en een heel laag rug decolleté. De jurk was ivoor van kleur en helemaal voorzien van lovertjes. Ik straalde die dag dus letterlijk en figuurlijk. Ons huis was geweldig versierd met alleen maar rode harten, ballonnen en slingers. Herman kwam mij rond het middag uur halen in onze gloednieuwe Mercedes opgemaakt met prachtige bloemen. Ook hij zag er geweldig uit in zijn schitterende pak en natuurlijk zonder stropdas!

Eerst gingen we samen met mijn vriend Ben foto’s maken. In de auto, op de auto en toen naar de Zwet hier in ons dorp. Daar heb je nog prachtige stukjes natuur gelegen aan een water. Door het riet hebben we gestruind en boven het water gehangen, met verkeersborden en ankerslopen zeulen. We hadden enorm veel lol maar koud!!! Toen de weg vervolgd naar Zoetermeer alwaar we in en om het station ook foto’s hebben gemaakt. Tussendoor veel koffie gedronken om zo toch nog een beetje warm te blijven. Om een uur of 5 ’s middag waren we in “de Sniep”, daar hebben we met familie en de getuigen gegeten om vervolgens om 8 uur ’s avonds naar boven te gaan, waar zo’n 350 man op ons stonden te wachten en getuigen zouden zijn van ons huwelijk. De dans werd door ons geopend op “Whole Lotta Rosie” van ACDC, grapje van mijn lieve broertje! De rest van de avond was het ook een knallend hard en groot feest. De band Half Past Midnight speelde geweldig en we hadden ook een discotheek ingehuurd. De voetjes waren constant in beweging. Om middernacht hebben we een gigantische ijstaart voorzien wan sterren en vuurwerk, het was echt geweldig. Een bijzondere dag om nooit te vergeten.

# 15-02-2008 #

Het zonnetje schijnt en het is koud, beren koud. ’s Morgens word ik wakker van Alex en is het pijnlijk duidelijk dat het vandaag anders is. Ik pak Alex op uit bed en ga samen met haar op de bank zitten. Ik pak wat te drinken en zet de TV aan. Terwijl Alex lief TV kijkt dwalen mijn gedachten af naar 5 jaar geleden. Bijna pijnlijk weet ik ieder detail van die ochtend terug te halen. Om 12 uur moet ik even naar het nieuwe pand nog wat details doornemen. Ieder moment van alleen zijn denk ik aan wat ik om die tijd, 5 jaar terug deed. Eigenlijk loop ik zo de hele dag door. Om 8 uur ’s avonds is het op zijn ergst. Ik mis Herman dan enorm en zie in mijn gedachten ons hand in hand staan voor de ambtenaar van de burgerlijke stand. Ik hoor ons de zelf geschreven belofte voordragen. Niet zo’n standaard trouwverhaal, maar onze eigen gevoelens en gedachten hebben we elkaar beloofd. (hieronder staat onze trouwbeloftes) En dan realiseer ik mezelf weer dat het allemaal verleden tijd is. Dat ik hier nu alleen zit zonder mijn Soulmaatje, maar met mijn moeder op de bank. Dat ik alles alleen zal moeten doen voortaan en nooit meer van Herman kan genieten. In bed voel ik me weer eenzaam en verlaten, weer staar in naar het plafond, misschien vanavond dan?

 Lieve Herman,

Toen ik jou leerde kennen was ik een gesloten kleine bloemenknop
Maar na de afgelopen 4 jaar heb jij me weer helemaal tot bloei gebracht
Dankzij jou heb ik mezelf weer terug gevonden
de onzekerheid en verdriet heb jij doen verdwijnen
en bracht er zekerheid, stabiliteit en vreugde voor in de plaats
Samen zijn wij een eenheid die zich overal doorheen slaat
Als een vogel in de lucht zijn wij samen
Jij bent de ene vleugel en ik de andere
Samen vliegen wij onze reis van het leven
Laten de zachte wind ons naar de mooiste plaatsen meevoeren
Vanavond sta ik hier naast jou en maak ik mijn belofte
Dat ik voor altijd trouw aan ons als eenheid zal zijn
en de liefde die we samen hebben, zal koesteren en verder laten bloeien
Ik Hou Van Jou !!!


Lieve Anneke,

In roerige tijden bracht jij rust in mijn leven,
Je werd de grond onder mijn voeten en een huis waar ik thuis ben
Je liet in mij liefde ontstaan en groeien,
De liefde die we vanavond hier met elkaar vieren!
Liefde en vrijheid hebben ons gebracht waar we nu zijn,
En ik kan het leven daar niet dankbaarder voor zijn!
Vanavond beloof ik jou mijn trouw en steun
En mijn onvoorwaardelijke toewijding aan de liefde die we samen leven.
Jij ademt in, ik adem uit
En in ons hart de eeuwigheid
Ik  hou van jou!

2011
02/09
CATEGORY
'08-02 Februari
Plaats een reactie