Welkom in mijn wazige wereld

Koh Tao / Kanchanaburi , 30 juli 2010

Eigenlijk valt er niet zo heel veel te melden vanaf onze fantastisch bestemming. Ondertussen zijn we weer verhuisd naar een ander resort. Charm Churee had maar 3 nachten plek voor ons, dus zijn we verkast naar het naast gelegen Sensi Paradise. Wederom een pareltje.

Verder vullen we de dagen met vooral weinig, maar toch ook veel. Weinig activiteiten, we hebben gesnorkeld en gewinkeld en Remi heeft zijn Advanced duiken gedaan. Vorige week vrijdag is hij daarmee begonnen en heeft overdag een duik en later op de dag, in de schemering, een nacht duik gedaan. Leuk in het donker met een zaklamp de nachtvissen bekijken. De dag erna zou de tweede dag zijn van zijn cursus maar doordat er een kleine tropische storm over het eiland raasde, is die een dagje opgeschoven. Veel hoosbuien en behoorlijke wind, welke zorgde voor een hoop spektakel, vooral om vanaf onze veranda, uitkijkend over zee, te bekijken, maar wanneer je met een boot meer dan twee meter hoge golven moet doorworstelen en je vervolgens groen kokhalzend, de big blue in moet zakken, is dat toch een minder prettige ervaring. Dus hij ging een dagje later een nieuwe poging wagen. Die dag was voor Max ook meteen een hoogte punt. Max mocht mee op de boot om te gaan Bubble maken. Een leuke duik voor kinderen vanaf 8 jaar, die dan op twee meter een beetje gaan spelen en kijken wat er allemaal te zien is. Voorzien van een echte zuurstoffles en alle andere apparatuur gaan ze dan, met een Divemaster onder water.

Het veel is voornamelijk het eten en drinken van heerlijke gerechten, althans Remi. Ik ben niet zo heel erg gecharmeerd van de Thaise keuken (op Pat thai na dan) maar de drankjes en de vele verse vruchten en fruit-shakes zijn om je vingers bij af te likken.

Op Sensi Paradise zouden we in eerste instantie 4 nachten blijven, maar het begon te kriebelen en we wilden weer verder. Dus was de volgende bestemming Kanchanaburi. Eerst met de boot naar Chumphon En daarvandaan met de trein (deze keer een gezellige dag variant ) Helaas was het een Boedistisch feest weekend en had de Catamaran vertraging. Gevolg te laat op Chumphon en de trein gemist. De bussen waren allemaal vol dus zat er niets anders op dan een mini Van te huren en 6 uur in een busje te hobbelen naar Kanchanaburi.

Dinsdag de 27ste zijn we hier ’s avonds aangekomen en verblijven we 3 nachten in Ploy Guesthouse. Een heel gezellige plek aan de Kwai River, met een zwembad en de kamers hebben een open badkamer in met een tuin. Na ons eerste nacht zijn we de provincie in gegaan en hebben we eerst een enorme stuwdam bekeken. Daarna zijn we naar de Erawan watervallen gegaan. Erawan omdat de bovenste waterval overeenkomsten vertoond met de god Erawan, de drie koppige olifanten god.

Een fantastisch natuur reservaat waar je wandelend de 7 watervallen kan bekijken. Je moet wel een beetje kunnen klimmen en goede schoenen hebben anders kom je niet zo ver. Voor ons was dat sowieso geen optie met Ludo bij ons, dus zijn we tot waterval 3 gegaan. Daar kreeg Remi de avontuur prik in zijn kont en is samen met moedige Max het water in gezakt en hebben ze daar lekker gezwommen, tussen de knabbelende vissen in. Alex, Ludo en ik hebben het schouwspel vanaf de kant bekeken en de vele soorten, in enorm grote hoeveelheden, vlinders bekeken. Onderweg naar boven kwamen we een aapje tegen, maar die was snel vertrokken toen de luid enthousiaste familie Knots ter plaatse kwam. Ik heb nog net zijn kont en staart op de foto (ook leuk)

De laatste bestemming voor die dag was Wat Tham Khao Noi, een prachtige tempel met Chinese invloeden die nog steeds afgebouwd moet worden. Bij het beginnen worden we meteen al getrakteerd op iets vreemds. De oudste monnik van deze tempel zit daar vereeuwigd in het was op een soort altaar. Maar weirder dan weird is dat zijn stoffelijk overschot in een glazen kiste boven het wassenbeeld is geplaatst. Getooid in gouden doeken en zijn hoofd duidelijk zichtbaar. Persoonlijk vond ik het een vreemde vergelijking met sneeuwwitje, maar dan zonder de zeven dwergen en de prins (ses) die in zijn geval niet op tijd is gearriveerd.
De rest van de tempel die hoog op een berg, middels flink wat treden te bereiken is, was een waar gouden droom van goden en Buddha’s. Van bovenaf hoorden we heerlijke klanken van monniken die aan het Chanten waren. Beneden aangekomen bleek het om een feest te gaan en er werd met bloemblaadjes gestrooid en de hele tempel stond te springen. Fantastisch om dat vanaf de zijlijn te aanschouwen.
’s Avonds hebben we zoals iedere avond lekker gegeten en hebben we heerlijk geslapen.

Gisteren hebben we een WO II dagje gehad. Eerst hebben we een museum bezocht die het hele verhaal rond, Death Railway, The bridge over the River Kwai en Hell pass verteld. Nu was ik nooit echt goed om tijdens de schoollessen op te letten en was ik tijdens het leren meestal met andere dingen bezig, dus toen ik het stukje historie in het museum las en zag, had ik wel een aantal keren een behoorlijke brok in mijn keel. Ik zal er niet over in detail treden, maar mijn nare gevoel naar de Japanners is wel enorm vertrekt en kon ik concluderen dat Hitler niet de enige klootzak was in die tijd.
Daarna zijn we langs het Christelijke War Cemetery gelopen en hebben we onze weg vervolgd naar museum 2 die bij de brug over de rivier was. Dat museum was echt een enorme aanfluiting en het enige wat ons aldaar wist te boeien, was de enorme Hagedis. Deze meneer van ongeveer anderhalve meter, lag daar de bezoekers een beetje lui aan te staren en de stuipen op het lijf te jagen.

De Bridge over the River Kwai (Wanneer je het zo uitspreekt, betekend: de rivier Buffalo) leek een samenscholing op de Dam met alleen maar Amsterdammers op een kluitje. De één wist het nog beter te vertellen dan de ander. Gadver, ben je op vakantie in een ver land, wordt je nog met betweterige Hollanders om je oren geslagen. De brug, waar eigenlijk weinig origineels meer van over is na de bombardementen, was dan wel een mooi plaatje zeker met de verhalen van het museum in je achterhoofd geeft dat wel bijzonder beeld.

Nu zit ik te bloggen, aan de rand van het zwembad, uitkijkend over de oevers van de rivier. De apen en de vogels omlijsten het prachtige natuur plaatje met vrolijke klanken en de kinderen spetteren lustig in het rond. Onze laatste momenten in Kanchanaburi. Straks vertrekken we met de trein naar Bangkok. Een ritje over een stukje van de historische route, die ongeveer een uurtje of drie duurt.
Dan hebben we nog één avond en een volle dag in Bangkok, voordat de reis naar huis begint……..

AnnR * 30 Juli 2010

Koh Tao, 18 juli 2010

De laatste berichten kwamen vanuit Chiang Mai. Ondertussen is de Fabulous 5 gestrand op het prachtige eiland Koh Tao.
De laatste paar dagen hebben we het wederom heerlijk rustig aan gedaan. Beetje gezwommen, en de Night Market gekeken. De laatste dag in Chiang Mai hebben we nog wat tempels bekeken in de stad zelf. Waaronder ook één met de grootste en heel oude Chedi. Werkelijk prachtig om te zien. Aan alle vier de zijden (waar voorheen trappen zaten) zie je een steile weg naar boven, waar dan in de Chedi zelf een prachtige Buddha in een toog zit. Halverwege de Chedi staan rijen met grote olifanten. Er zijn er door de oudheid al vele verdwenen, maar die olifanten die er nog staan geven een indrukwekkende indruk af. Op het hele tempel terrein (Wat) zie je oranje gewade monniken lopen. Dan in het hoofdgebouw, de tempel zelf, staat zoals in alle tempels, een enorme Buddha met nog veel meer kleine exemplaren er omheen. Alles is goud wat er blinkt. Al knielend, mijn ogen uitkijkend, maar ook de serene rust opsnuivend, kijk in de rondte. Mijn oog valt op een monnik die rechts van tempel zit. Hij is al oud, zijn haren zijn geschoren maar het zonlicht verraadt dat dit al enkele dagen terug moet zijn gebeurt. Zijn blik is nederig naar de grond gericht en zijn voeten zitten als kleermakerszit onder hem gevouwen. Hij zit akelig stil. Als ik Reem over hem vertel zegt hij dat het hier om een wassenbeeld betreft. Ik blijf vol ongeloof. In Madame Tuseau staan die beelden verplicht in een koele ruimte om te voorkomen dat ze smelten. Hier is het een graad of 37. Ik ga toch dichterbij kijken en ben er nog steeds niet van overtuigd dat het hier een wassen beeld betreft. Zo akelig reëel is zijn verschijning.
De rest van de dag bezoeken we nog een tweetal tempels en gaan in een Maleisisch restaurantje eten.

We gaan dan nog even naar de hotelkamer om te douchen en vervolgens onze laatste avond op de Night Market nog eens flink geld over de balk te smijten. Max en Alex zijn zoals gewoonlijk aan het ravotten en tijdens het gek doen beland Alex met haar elleboog op de onderarm van Max, als zij van de laatste trede van de trap springt. Met volle overtuiging dat het goed mis is met zijn arm, laat hij hem pijnlijk en met dikke tranen in zijn andere hand rusten. Alex trekt wit weg van de schrik en zegt wel 27 keer sorry. We kijken er naar, laten hem wat vinger en arm oefeningen doen en besluiten eerst maar even te gaan eten om aan te zien hoe het gaat. Met de tuk-tuk gaan we naar de grote gele M en bestellen drie vrolijke gerechten en wat voer voor ons zelf. Tijdens het eten lijkt het allemaal goed te gaan, maar wanneer we het restaurant van onze snelle clown verlaten begint Max toch weer te klagen van de pijn. Toch maar even voor de zekerheid naar het ziekenhuis. Je wil geen risico lopen dat hij straks toch gebroken blijkt te zijn. In het ziekenhuis worden we snel geholpen en nemen ze een mooi foto van Max arm. Dan wordt ons geduld behoorlijk op de proef gesteld en zien we menig Thai later dan ons binnenkomen en eerder vertrekken. Zucht. Eindelijk na ongeveer 2 uur krijgen we het verlossende antwoord. Geen breuk en ook geen scheurtje. Eigenlijk is er volgens de dokter niets aan de hand. Alex is blij dat Max niets heeft en we vertrekken met de tuk-tuk terug naar het hotel. Tijdens de rit lijkt Max op miraculeuze wijze genezen en doet van alles met zijn o zo gekwetste arm. Thuis aangekomen gaan we snel slapen, want om 5 uur moeten we eruit om dat we om 7 uur in het vliegtuig moeten zitten richting Bangkok.

Dan schrik ik om 5 minuten over vijf wakker, fuck we zouden om 5 uur met de taxi naar het vliegveld gaan. Nog geen minuut later belt de receptie dat de taxi klaar staan. In 5 minuten hebben we de kids aangekleed en de koffers naar de receptie gesleurd. We presteren best lekker onder druk
Onze erste vlucht veloopt gladjes en ook de tweede. Wanneer we op Koh Samui zijn geland moeten we nog anderhalf uur volmaken voordat de boot richting Koh Tao vertrekt. Even een drankje aan de haven en de tijd is zo om. Ook de boottrip verloopt bijna gladjes. Het eerste uur heeft Reem wel last van trombose benen omdat Ludo languit op zijn schoot ligt te slapen en even later klaagt Alex over misselijk en spugen. Dat terwijl ik net inwendig heb gebruld om een dronken Engelse troel die groen over de reling hing. Gelukkig weet ik haar rustig te houden en te laten concentreren op de horizon en een half uurtje later is ze het nare gevoel kwijt.

’s Middags komen we aan op Koh Tao en staat de taxi al te wachten om ons naar Koh Tao Paradise resort te brengen. En Paradise it is!!!! Op de hoek van het complex boven aan de baai is onze kamer. Uitzicht is een grandioos sprookje. Links vanaf het balkon kijken we uit over de ene baai en rechts over een andere baai.
De eerst volgende dag hebben we lekker aan het strand gelegen en heeft Remi zowel met Max als met Alex (ja moeders ze hadden heel veilig een zwemvest aan hihi) gesnorkeld. Ze vonden het prachtig. Ik heb lekker op het strand liggen braden en Ludo heeft heerlijk in de branding gespeeld. Heerlijk hier is dat verzuipen not een option is omdat je ongeveer een kilometer moet lopen voordat het water je navel raakt. Ideaal voor kinderen dus. Gisteren hebben we een beetje aan het zwembad gehangen en vandaag eigenlijk ook. Remi heeft vandaag twee duiken gedaan, die eigenlijk een beetje tegen vielen. Al was het koraal werkelijk prachtig had hij de eerste duik maar een meter of 3 zicht en de tweede was wel wat verder.
Bij terugkomst hebben we gezellig gezeten bij het duikschool en heb ik besloten om toch een duik te wagen. Eerst heel veilig in het zwembad om zo alle kneepjes veilig te leren. Mijn laatste twee duiken waren in Tenerife waar we met een Russische marine dude meegingen die ons gelijk de eerste duik al meenamen naar 15 meter. Hier wisten ze meteen al dat ik of in Tenerife of in Egypte moest zijn geweest omdat daar de duikscholen veel te wensen overlaten. We hadden al wat research gedaan vooraf en weten dat de duikscholen hier een erg hoge kwaliteit hebben. Dus geen zorgen, dat komt helemaal goed.

Morgen dan ben ik jarig. Jammer wel dat ik, doordat ik nu op Thailand zit, 5 uur korter 40 jaar ben, maar wel leuk dat het op zo’n mooi locatie is. We gaan er een leuke en gezellige dag van maken.

AnnR * 18 Juli 2010