Archive for the ‘ Vakantie ’ Category

Zakynthos ….. Day 4

Vandaag een beetje een rustige misschien zelfs wel saaie dag te noemen. Maar belofte maakt schuld, dus ook vandaag klim ik achter de toetsen om er een verhaaltje uit te persen.

 

Vanmorgen opgestaan na een iet wat onrustige nacht, Alex had weer heimwee naar oma en haar schoudertjes waren iets roder dan de landelijke norm dus de hitte maakte haar aan het huilen. Dat was om een uur of 4 in de nacht. De koele nacht op het balkon deed haar goed en ze viel direct in mijn armen in slaap. Helaas voor mams want deze jonge dame heeft een draaisnelheid van een gazelle, dus iedere vorm van rustig slapen kun je direct op je buik schrijven. Om een uur of 8 werd de dame wakker en ging ze lief op haar DS spelen. Dat gaf mij nog een uurtje rust en ik viel dan ook direct in slaap.

 

Na het ontbijt hadden we de kinderen de keuze gelaten wat ze wilden doen vandaag. Dat was dan ook een volmondige, zwembad, dus trok de stoet naar de wateren van het hotel. Ons hotel heeft twee baden, een jacuzzi en een kikkerbadje. Helaas zijn ook in deze contreien de gewoonten toegeslagen van het Duitse claimgedrag en liggen om 06 uur ’s ochtends al alle bedden aan het zwembad bedekt met handdoeken, zwemkleding of andere vormen van eigendommen. Sterker nog, er zijn hier zelfs zwakzinnigen te vinden die om 7 uur in de ochtend, (let wel dat is 6 uur onze tijd) al met hun tronie aan het zwembad zitten. Ik vraag me dan op mijn beurt af wat voor een leven je dan hebt om tot zo’n actie te komen. Afijn, wij leggen onze handdoeken tussen de bleke of vuurrood verbrande Engelse medemensen en begeven ons richting de pool des verderf. Ik kan het niet anders noemen. Je vindt ze hier in alle kleurstellingen, vormen en variëteiten.

 

De mede gasten in dit hotel zijn hoofdzakelijk Engelsen. Jullie kennen ze wel de Tracey’s en Johnny’s in of de melk witte of de puur rode variant. Maar vooral de dikke die niet met een schoenlepel door een deur te persen zijn. Ze lopen de hele dag te blèren en met bellen alcohol langs de wateren sjouwen. En wanneer ze de rust in die voluptueuze derrière vinden, dan zitten ze de trog vol met vet vreten te stouwen.  Gelukkig lopen ook nog een flink stel Hollanders tussendoor. Type, moeke en vader die geen ruk te vertellen heeft en zijn leven heeft opgegeven toen hij het Ja woord aan deze moeke gaf. Die types die de ganzen dag aan de rand van het zwembad binnen een straal van 30 centimeter van hun kroost te vinden zijn. Eén voordeel voor de wat makkelijkere ouders als Reem en ik, je hebt een onbetaalde oppas, want deze haviken letten als aasgieren op alles wat er in de buurt van hun kinderen afspeelt. Ze hebben met de snelheid van het geluid in de gaten uit welk land de omringende kinderen komen en wie hun ouders zijn. Dus bij enige vorm van afwijkend gedrag of geurend onraad worden de omliggende ouders per direct op de hoogte gesteld. Als een soort Super Nanny melden zij hun ongenoegen en corrigeren zij de betreffende ouders daar waar nodig. Heerlijk zo’n onbezorgde dag aan het zwembad.

 

 ‘s Avonds vertrekken wij richting het dorp waar wij met het hele gezin een kostelijke Griekse maaltijd hebben genuttigd, waar wij na afloop een toetje van het huis kregen en bovendien maar een paar tientjes hoefde af te rekenen. Toen nog even met de koters wat winkeltjes afgestruind en daarna was het alweer de hoogste tijd voor een slaapje.

 

Voor morgen hebben we een auto gehuurd en gaan we het eiland eens rondrijden en verkennen. Dus dan zullen de verhalen wat meer diepgang hebben. Voor vandaag gaat de laptop dicht en meld ik mij morgen weer. Voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op!!!

AnnR * 4 Augustus 2009

Zakynthos ….. Day 3

Het nadeel van zo’n enorm optimistische blog is dat je regelrecht de confrontatie met de realiteit om de oren krijgt! Zondagavond, nadat ik heel optimistisch zei dat mijn verhaal uit was voor die dag, kwamen Alex en Ludo om de beurt krijsend hun bed uit. Jottem….. Alex, die normaal heel vaak bij Oma en Opa is, had een typisch gevalletje van heimwee nadat ze Oma aan de telefoon had gehad. Ludo dacht even gezellig in deze modus mee te draaien. Kortom, onze avond samen begon uiteindelijk pas rond middernacht. Voordeel is dan wel dat de lokale disco en bingo afgerond zijn en we onze eigen muziek aan konden zetten. De setting van een heerlijk liefdesnest op het balkon, de sterren aan een strakke heldere hemel en een prachtige maan die ons balkon en mijn heerlijke ventje 😉 zwoel verlichte onder het genot van een zachte zomerbries.

 

De ochtend begon om 09 uur lokale tijd, meevaller dus. Even nagenieten van de nacht en we weten de kinderen weer aan te sporen om zich aan te kleden zodat we naar het resto kunnen gaan voor een heerlijk ontbijt. Na het ontbijt gaat de goed gemutste familie richting het strand. Eerst even wat spelen, varen en tikkertje spelen en daarna hebben we lekker geluncht in een lokaal Grieks restaurantje. Het menu bestond uit een variëteit van pizza, zwaardvis en een niet te versmaden tosti. Je krijgt het normaal niet bij elkaar bedacht, onze kinderen wel! Na de lunch, terug naar onze strandplaats.

 

Vorig jaar heb ik in al mijn wijsheid en vol goede moeder voornemens een waanzinnige moederfiets gekocht. Je kent ze wel, die foute met zo’n belachelijk breed stuur, kinderzitje aan de voorkant en één achterop, allemaal in dezelfde kleurstelling als de fiets. Zo’n fiets waar je als hippe mamma echt mee gespot wil worden in het dorp. Zo’n fiets heb ik dus, en ik heb er zeker wel twee keren op gefietst. Op het strand aangekomen werden we waarschijnlijk gestoken door één of ander rare vlieg en besloten we een waterfiets te huren. JAAAAA dat was het plan. Als ik dan toch zo weinig fiets is het een waanzinnig idee om er één te huren die op het water vooruit komt. De kids stonden te juichen….. nou ja, behalve Ludo dan. Onze held in wording scheit al peulen als hij van de ene naar een andere handdoek wordt getild, dus de afstand van strand richting de zee alwaar de waterfiets op ons lag te wachten, bracht een geweldige serenade teweeg. Opblaasboot op het achterdek, Ludo erin en fietsen met de familie. Wel lachen eerst een stuk de kust uit en dan de zee als het ware voor jezelf hebben. Heerlijk. Max en Alex zwemmen naar hartenlust, ok, Alex doet dat vanaf de rug van Remi, maar een kniesoor die daar oplet. Even later hang ik eraan om een mooie duik te maken, omdat ik in een ver en duister verleden ooit eens van een plank heb gesprongen. Ik kan jullie melden dat die duik echt te triest was voor woorden, wat het moment dan ook weer hilarisch maakte.

 

Dan ontstaat er toch een klein beetje de behoefte om als ouders zijnde een minuutje of wat voor jezelf te hebben. Dan heb je pas een uitdaging. Midden op zee, drie kinderen en een waterfiets. Met een beetje een sluwe brein is zo’n uitdaging snel getakeld en we zetten de kinderen op de fiets stoelen en laten hen naar hartenlust de waterfiets bedienen. Reem en ik nemen een geweldige snoekduik de zee in en verwerven ons op deze manier een paar heerlijk privé minuutjes in zee. Wat nou met kinderen kan je geen liefdesleven hebben als ouders ….. gewoon een beetje creatief zijn, that’s all ….. (Mochten er nog jonge ouders zijn, die van creatieve suggesties voorzien wensen te worden, gaarne een mailtje op dit adres ;-))

 

Laat in de middag gaan we terug richting complex en stranden we nog een paar uurtjes aan het zwembad. Ludo is zijn allergrootste angst voor het babybadje te boven en onze held durft nu al op de rand te zitten en met zijn handen in het water te spartellen.  Ik zeg, one small step for man, one giant leap for mankind, hehehehe. We gaan aan het diner en daarna nog wat relaxen daarna is het voor de kids weer bedtijd. De Engelse bingo knalt weer door de lucht en alle foute Tracey’s en Johnny’s zijn weer in vol ornaat aanwezig. Het genot om dit vanaf ons bordes te aanschouwen is werkelijk kostelijk. Wij maken ons op voor de nacht, maar hoe die verloopt lezen jullie de volgende keer. Voor nu…. Oogjes dicht en snaveltjes toe…. Slaap lekker!!!!

AnnR * 3 Augustus 2009

Zakynthos, day 2

We gaan slapen en het is warm. We hebben de eerste minimale tegenvaller te voorduren gekregen. De Airco is stuk en het is fucking hot. De kids slapen en Reem bedenkt om de matrassen op het balkon te smijten. Goed plan!! Met een laken schermen we ons af van de buren en we liggen heerlijk in de zachte avond zomerbries te genieten van een halve liter Heineken en een lokale rosé. Life is good!!!

 

’s Morgens, heel vroeg, liggen Reem en ik, in de tussenfase van wakker worden en slapen. Die heerlijk fase die je het liefst de gehele dag wilt beleven. Ik draai me nog eens om en kruip even heerlijk in Reem. Dan komt Alex om de hoek kijken en horen we Ludo luid roepen op de achtergrond. Back to reality! 06 uur….. Pfff dat is even slikken, maar al snel nemen de kids de speelmodus aan en kunnen Reem en ik nog even blijven liggen. Althans als je het niet al te bezwaarlijk vindt dat er om de 5 minuten een kind van ongeveer 20 kilootjes je borsten richting je rug stuurt of je maag tot op de bodem leeg duwt.

 

Dan gaat het hele circus richting de ontbijtzaal. Wow, wat een gevoel, zo wordt je gedwongen te leven als een één oudergezin en vervolgens zit je met een complete familie van Pa, Ma en drie koters de ontbijtzaal op stelten te zetten. Ik weet het niet zeker, maar Alex, Ludo en ik zijn niet van het ontbijten, maar grappig is wel om te zien dat iedereen een soort van glimmertjes in de ogen heeft als we zo met zijn allen aan tafel zitten. En het ontbijt, wat overigens ook excellent is, laat ons allen goed smaken.  We gaan snel naar het appartement, kleden ons om en de stoet begeeft zich richting strand.

 

Waanzinnig om Alex zo intens te zien genieten van haar nieuw verworven broertje. Ze ravotten, springen en zwemmen met volle overgave in de zee. De nieuwe opblaasboot doet het goed en ook Ludo heeft sprankeltjes in zijn ogen. Waarschijnlijk omdat hier de vliegtuigen op ongeveer 50 meter hoogte komen aanvliegen en dat een echt spectaculair gezicht is. Rond een uur of 13 gaan we richting het hotel en schuiven we aan voor een heerlijke lunch.

 

Na de lunch stranden we in ons appartement en de kinderen gaan even lekker spelen op de DS, Ludo ligt lang uit op de grond met zijn auto’s te spelen. En Reem en ik??? Wij liggen even te genieten van de middagbries en luieren wat op het matras buiten op het balkon. Wederom….life is great!

 

Helaas….na een uurtje komt Ludo enigszins van streek naar ons toe…. De schoonmaakdame is gearriveerd en ons relax moment is bruut ten einde gebracht. Dan maar naar het zwembad en we laten de dame van de schoonmaak achter om onze vrolijke gezinsbende weer op orde te krijgen.  Bij het zwembad gaan de kinderen weer heerlijk spelen en ook Ludo vermaakt zich kostelijk. Er zijn voldoende gezinnen en hij weet met zijn grote blauwe ogen aan alle kanten voedsel en chipjes te scoren. Ik lig op mijn handdoek en kijk hoe de bende zich vermaakt en hoe ze me zijn allen in Remi klimmen …… Tranen prikkelen in mijn ogen en ik geniet…ik ben gelukkig …. de kleintjes hebben een nieuwe pappa  en een nieuw broertje, ik een geweldige kerel met alles erop en er aan en alles gaat zo voorspoedig! Ik had het niet durven dromen dat het allemaal zo zou verlopen.

 

 Ludo viel letterlijk van zijn stoel in slaap tijdens het eten, dus die ligt nu te slapen. Ik zit nu op het balkon, schrijf mijn blog, Reem zit achter mij, Alex en Max luisteren naar een verhaaltje van Jip en Janneke. En mijn verhaal?…. voor vandaag is die uit. Ik ben meer dan blij en gelukkig…… Deze vakantie is echt waanzinnig!!! Bah zeg, het klinkt echt te zoet voor woorden. Soms is de realiteit bitter, die van mij is momenteel meer dan zoet., and I like it!

AnnR * 2 Augustus 2009

Zakynthos, day 1

Om 04.00 uur werden we door hard geklop op het raam wreed wakker gemaakt. Kut, de wekker uitgezet en keihard in slaap gevallen. Grrrrr. Vakantie, met zijn vijven naar Griekenland. Pappert en moeders zouden ons naar Schiphol brengen en stonden voor een gesloten deur. Als de best gedrilde commando eenheid werden de kids uit bed getrokken en aangekleed, de koffers en andere benodigdheden op vakkundige manier bij elkaar geraapt en verzameld en in een kleine 10 minuten stond de hele familie van Zelst tot Roozenburg op de stoep voor de auto klaar voor vertrek. Griekenland here we come.

 

Het inchecken hadden we al online gedaan en we hoefde alleen nog de koffers te lozen. Geen paspoort controle, dus hop hop hop in galop naar het vliegtuig. Voor de vlucht had ik wel wat drama’s voorzien. Ludo die vorige week voor het eerst met de trein heeft gereisd was toen kompleet hysterisch, dus het vliegtuig zou in mijn ogen niet veel verschil maken. In het vliegtuig zaten we lekker samen gepakt en klaar voor vertrek. Ludo vermaakte zich kostelijk en ook Alex en Max hadden er echt zin in. Het vliegtuig zette het stijgen in en Ludo keek met grote ogen wat er allemaal gebeurde. Alex ook, maar dan vol enthousiasme.  De vlucht verliep wonderwel voorspoedig. Althans voor ons. Er waren een aantal slapende mede passagiers die het waarschijnlijk minder met ons eens waren. Ludo die al wandelend door het gangpad waggelde, wist systematisch de slapende exemplaren ertussen uit te vissen, ging gezellig naast hen staan en bleef ze vol aankijken om vervolgens hard te roepen, mamma, vlouw slaapt……. Nou nu niet meer Ludo!

 

In Zakynthos aangekomen, hadden we een volledig in as gelegd eiland verwacht. Vorige week waren er een flink aantal bosbranden geweest en moesten er zelfs een behoorlijk  aantal toeristen van een strand gered worden. We stapten naar buiten en wat schetst onze verbazing…..Niets te zien. Alles zag er prachtig en idyllisch uit. De bustrip van een magere 15 minuten was appeltje eitje en ook de kleine 10 minuten wachten voor we onze kamersleutel ontvingen waren een piece of cake. Jeetje het begon allemaal wel erg op een perfect georganiseerde vakantie te lijken. De kamer, gelegen aan het zwembad is prima verzorgd. De kinderen waren helemaal blij en vanmorgen om 10.30 uur Nederlandse tijd (Griekenland loopt een uurtje voor) liep de ganse familie richting het zwembad.

 

De kids hebben heerlijk in en om het zwembad gespeeld en volop vriendjes gemaakt. Reem en ik hebben heerlijk liggen luieren in het gras. Gadver dit belooft echt een vreselijke vakantie te worden. Ik heb geen idee hoe we dit gaan volhouden. De luchten strak blauw, een verkoelend briesje die de zintuigen streelt en een temperatuur van een graad of 34 (schatten wij zo in). Net hebben we heerlijk gegeten, het buffet en alle andere all-inclusive te verkrijgen natjes en droogjes zijn werkelijk tot in de puntjes verzorgt. Geen lange rijen of irritante mede gasten hier in het hotel! Nu, al zittend op het terras, wijntje naast me, kindertjes slapen, zitten we te genieten van de ondergaande zon. Ik kijk opzij en ben zo blij……

 

Vandaag was echt een perfecte dag, voor ons allemaal…….

AnnR * 1 Augustus 2009

Euro Disney part II ‘The revenge of the cheese heads’

01-05-2009

Men nemen een stuk grond, net buiten Parijs. We zetten er een aantal schattige Disney gebouwtjes op en je voorziet al deze zoetsappigheid van een paar grappige ronddraai dingetjes die we vervolgens attracties noemen. Dan laat je er een stel benedenmaatse randdebielen in een pluche pak rondrennen en completeert het hele gebeuren van een irritant muziekje, vervolgens wacht u geduldig tot de Nederlandse mei vakantie. Et voila, Euro Disney op zijn kaasbest!

Ontbijten gaat in de Disney hotels op gezette tijden. Wij dienen om 09.45 uur aan te treden. Buiten op weg naar de ontbijtzaal is het grijs, grauw en het waait hard. Maakt niet uit, zolang het droog blijft zijn we niet te stuiten. Daar aangekomen mochten we in een lange rij wachtende hongerige voornamelijk Nederlandse parkbezoekers plaats nemen. Een rij, iets wat bij Ann over het algemeen de meest enge en nare neveneffecten teweeg brengt. Maar vandaag, nog nagloeiend op de voorgaande dag, deerde het me niet en wacht ik geduldig met de meute tot we ons langs de lang gerekte, maar wel beperkte keuze van het ontbijtbuffet mogen begeven. Ik hou niet zo van ontbijt, ik krijg nooit wat door mijn keel, zo vlak na het wakker worden is een kop koffie het enige goed wat ik nuttig (en een peuk natuurlijk), maar op vakantie is er iets dat mij hongerig maakt en ik verlang naar vers geurende croissants, licht bruin afgebakken harde broodjes, verse jus d’orange en een heerlijke kop dampende cappuccino. Waarschijnlijk komt het omdat ik het zelf niet klaar hoef te maken. Noem me maar een luie vakantie ontbijter. Helaas wordt mijn ergernis vrijwel direct op de proef gesteld wanneer we onze vers gescoorde maaltijd aan het nuttigen zijn. Nog geen 5 meter verderop zat een stel een complete lunch te smeren, van die types die voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten en te belazert zijn om een lunch te kopen. Helaas ging het hier niet om een gezin met kinderen, nee het waren volwassen exemplaren zonder het toegevoegde grut…….

Op naar het park, vandaag stonden de Disney Studio’s op het programma. In dat gedeelte van Euro Disney zijn veel shows en voorstellingen en een wat minder aantal attracties voor de kleintjes. We gingen een studio in om naar een, volgens het programmaboekje, grappige voorstelling te gaan bekijken. Een kwartiertje wachten….. ok dat gaat dan nog net. Eenmaal binnen begint Ludo luid te krijsen en is met geen mogelijkheid, fles, kaakje of spekkie te sussen. Na de nodige sssst-en en stil te hebben gehoord rest mij niets anders dan de schreeuwer op te pakken en mee naar buiten te nemen. Altijd fijn om als moeder met een hysterisch kind het pand te moeten verlaten en iedereen je vol afschuw nakijkt. Ik ben de rest van de durende voorstelling bezig geweest om hem stil te krijgen en toen de de Vriesjes terug kwamen zat meneer zeer schijnheilig met een grote grijns ze tegemoet te lachen……

Op naar de volgende attractie, de vliegende tapijtjes. Daar aangekomen bedroeg de wachttijd slechts 50 minuutjes. Weer een andere attractie 60 minuten. Uiteindelijk gingen we dan maar met de Studiotrein een ritje maken door de studio’s. Ik weet van voorgaande keren dat dit best een leuke rit is, langs decoren en door de studio’s heen. Een ritje van ongeveer een half uur, wacht tijd ook een half uur, althans volgens de bordjes. Wat ze alleen vergeten waren te vertellen was dat rond lunchtijd de Fransen een uiterst strikte leefregel hebben en die is dat alles doucement dient te gaan. En wat wil nu ons toeval? Het was lunchtijd! De rij wakkert aan en we zien eindelijk na ongeveer drie kwartier een treintje aankomen. Gelukkig we gaan weer dacht ik nog. Maar Frankrijk zou geen Frankrijk heten als ze zich niet aan hun eigen regels zouden houden en ze stuurde de lege trein, goed voor een kwartier aan wachtende mensen, retour remise.

Mijn humeur begon behoorlijk te verzuren evenals mijn armen die na 45 minuten jongleren met een knulletje van 13 kilootjes afgewisseld door een meisje die vervolgens even bij mammie in op haar schouders wilde zitten. Helaas hebben de Fransen een klein organisatorisch foutje begaan bij het ontwerp van het park en de inrichting van de attractie wachtrijen. De wachtende slachtoffers dienen namelijk de karretjes, buggy’s en andere aanverwante vervoersmiddelen voor de kleine mede mens, voor de wacht rij te parkeren. Hadden die ongelofelijke stokbrood vreters dit nu NA de wacht rij gedaan, dan had dit een hoop ouders behalve ergernis ook nog eens een hernia , spit en krampende armspieren bespaard.

Dan gebeurt er iets waaruit blijkt dat wij Nederlanders een stuk inventiever zijn dan onze Franse zuiderburen. Door de enorme massa wachtende mensen kruipt op slinkse en uiterst flexibele wijze een klein joch onder de heken en touwen door om na nog geen 30 seconde gevolgd te worden door een moeder die roepend achter hem aankruipt. Ze was duidelijk een verwoede poging aan het doen om dit ongeduldige kereltje te pakken te krijgen. Grappig om te aanschouwen tot zij het kereltje te pakken heeft en ze mij tenenkrommend, maagdraaiend en oorstomend van verbazing op mijn nog steeds zelfde en inmiddels ingezakte wachtplek achter te laten. Het loeder bleef doodleuk op de eindbestemming, bijna vooraan in de rij staan. Zonder te blikken of te blozen.

Uiteindelijk mochten we na een kleine anderhalf uur in het fucking treintje plaatsnemen. Leuke tour, maar wederom een teleurstelling want de rit was met 15 minuten ingekort omdat ze de studio’s, zoals ze dat zo mooi omschrijven, voor ons plezier nog mooier aan het maken zijn. Mooier maken? Doe dat godver als ik in mijn dure Disney kamer lig te slapen. Of beter nog, ik weet nog wel een aantal proletarisch winkelende bouwvakkers uit Polen, die voor een appel en een ei (of in jullie geval een pluche Mickey en een Minnie) de studio’s van een lik verf willen voorzien!

Uiteindelijk is het dan toch nog gelukt om Alex van een tweetal attracties te voorzien en hebben we wel lekker gegeten in een steakhouse. ’s Avonds liggen de kinderen snel te slapen en drinken we nog een drankje op de kamer en gaan wij ook op tijd slapen. De volgende dag is de laatste en dienen we niet alleen om 08.15 uur aan het ontbijt plaats te nemen, maar moeten we ook voor 11 uur de kamer hebben verlaten. Dat wordt gasgeven.